فیلم Green Lantern 2011

فیلم «فانوس سبز» به خوبی برای من که به دنبال یک سرگرمی رنگارنگ و پر سر و صدا بودم، عمل کرد. انتظارات خاصی ندارم جز اینکه توهینی در کار نباشد، بنابراین به طور کلی این فیلم موفق عمل می‌کند. این اثر بیشتر به عنوان یک اقتباس از کمیک‌بوک است که هیچ تمایلی به نمایش یک قهرمان غمگین و دچار تعارض ندارد و در صفوف شروران...

فیلم «فانوس سبز» به خوبی برای من که به دنبال یک سرگرمی رنگارنگ و پر سر و صدا بودم، عمل کرد. انتظارات خاصی ندارم جز اینکه توهینی در کار نباشد، بنابراین به طور کلی این فیلم موفق عمل می‌کند. این اثر بیشتر به عنوان یک اقتباس از کمیک‌بوک است که هیچ تمایلی به نمایش یک قهرمان غمگین و دچار تعارض ندارد و در صفوف شروران هم هیچ دستور کار یا تمثیل پنهانی وجود ندارد، بنابراین بله! کمی طعم کمیک و غیرجدی به آن اضافه شده است. اگر این همان چیزی است که شما خواسته‌اید، پس خوب است. کارهای ویژه‌ بصری بسیار مؤثر هستند، هرچند صحنه‌های مربوط به یکی از شروران، پارالکس، به دلیل ظاهر بسیار احمق‌انه‌اش دچار مشکل شده است. داستان دارای پیچیدگی‌های قابل قبولی است، اما نویسندگان تلاش می‌کنند آن را به اندازه کافی ساده نگه دارند تا برای مخاطبان جوان‌تر مناسب باشد - که هم blessing و هم curse است زیرا باعث می‌شود فیلم کمی ناپایدار و غیرجدی شود، در حالی که هنوز هم سرگرم‌کننده است. بازی‌ها فقط متوسط هستند، اما این به دلیل عدم اطمینان فیلمنامه در ارائه بار عاطفی به شخصیت‌ها یا اضافه کردن آسیب‌پذیری دراماتیک به آنهاست. این یک فیلم ابرقهرمانی ایمن است، یک دسر خامه‌ای برای رفع نیاز به شیرینی، شاید با طعم چارتروز؟ به عبارتی، این فیلم برای مدتی جای خالی را پر می‌کند و سپس به سرعت از یاد می‌رود. نمره من: ۶ از ۱۰. پاورقی: نسخه‌ی گسترش‌یافته را پیشنهاد می‌کنم زیرا بیشتر بر روی شخصیت‌ها تمرکز می‌کند. این فیلم بیست ساله است و من هنوز هم آن را دوست دارم. شاید به این دلیل که رایان رینولدز در این فیلم در لباس زیرش قدم می‌زند و به‌طور قطع در کمتر از دو ساعت در بهترین فرم خود قرار دارد. او در نقش «هال» یک خلبان آزمایشی کمی بی‌ثبات است که موفق می‌شود کارفرمایش، به ویژه «کارول» (بلیک لایولی) را از یک قرارداد دولتی پرسود محروم کند. در همین حال، یک شرور بی‌چهره که از ترس تغذیه می‌کند، از زندان دورافتاده‌اش در انتهای جهان فرار کرده و «گروه» باید برای شکست او mobilise کند. یکی از بهترین‌های آنها در برابر این تهدید شکست می‌خورد و حلقه‌اش - نماد قدرت این نظم - به «هال» منتقل می‌شود. آنچه که در ادامه می‌آید شامل ماجراجویی‌های سرگرم‌کننده‌ای است که رایان در لباس چرم و عینک‌هایی که هویتش را از یک فرد نابینا هم پنهان نمی‌کند، به آن پرداخته است، در حالی که درباره اراده، انضباط و قدرت سبز می‌آموزد! در همین حال، در داستان «هکتور» (پیتر سارسگارد)، پسر بی‌چاره «سناتور هموند» (تیم رابینز) پیش می‌آید و «هال» و «کارول» با چالش‌های بیشتری نسبت به آنچه که نیاز دارند، روبرو می‌شوند. جلوه‌های ویژه خوب هستند؛ مارک استرانگ در نقش «سینسترو» به خوبی بازی می‌کند و شخصیت‌های با کلاهی‌های غیرعملی کمی شادی به داستان اضافه می‌کنند. نه، این «جنگ ستارگان» نیست و فیلمنامه واقعاً ضعیف است، اما هنوز هم - چه چیزی برای دوست نداشتن وجود دارد؟ واقعیت این است که «فانوس سبز» فیلمی بسیار ضعیف است. با توجه به اینکه نمی‌توانستم از شهرت این فیلم فرار کنم، از سال‌ها گفت‌وگوهای جسته و گریخته و همچنین شوخی‌های خود رایان رینولدز در مورد این فیلم ۲۰۱۱، کاملاً متوجه شدم که چرا در ابتدا فکر می‌کردم آیا واقعاً به اندازه شهرتش بد است؟ و واقعاً بد است! عملکرد رینولدز واقعاً ضعیف است. این فیلم به وضوح در دوره رینولدز رمانتیک کمدی ساخته شده و نه دوره «ددپول»؛ به طرز جالبی اگر این فیلم بعد از «وید ویلسون» منتشر می‌شد، فکر می‌کنم حتی با وجود دیگر عناصر، توانسته بود کار کند. یا شاید این ارزیابی خیلی بزرگ از طرف من باشد. بلیک لایولی در نقش کارول فریس واقعاً خوب است (خوشحالم که او و رینولدز از این تجربه چیزی به دست آورده‌اند!) در حالی که مارک استرانگ یک نقش معمولی از خود را بازی می‌کند و بنابراین طبیعی است که خوب باشد. پیتر سارسگارد (که در فیلم ۲۰۰۵ «پرواز» عالی بود) در نقشی که به وضوح ضعیف است، ناامیدکننده است. آنگلا باست و تیم رابینز در اینجا هدر رفته‌اند و در جای دیگر، تایکا وایتیتی تقریباً غیرقابل شناسایی ظاهر می‌شود (او لهجه‌اش را به خوبی پنهان کرده است!). کمی متعجبم (اما به وضوح بسیار خوشحال) که این فیلم احتمال آینده رایان رینولدز به عنوان ددپول را از بین نبرد. خوشبختانه برای او، این فقط یک لکه خنده‌دار بر روی کارنامه‌اش است.