فیلم Piggy 2012

فیلم «پیگی» به نویسندگی و کارگردانی کیرون هاوکز، با بازی مارتین کامپستون، جاش هردمن، نیل ماسکل، لوئیز دیلان و پل اندرسون ساخته شده است. موسیقی این فیلم اثر بیل رایدر-جونز و فیلم‌برداری آن به عهده جیمز فرند است. داستان فیلم دربارهٔ جو (با بازی کامپستون) است که پس از قتل برادرش توسط اوباش، تحت تأثیر دوست برادرش، پیگی (با بازی اندرسون)، به انتقام‌جویی ترغیب می‌شود. عنوان «پیگی»...

فیلم «پیگی» به نویسندگی و کارگردانی کیرون هاوکز، با بازی مارتین کامپستون، جاش هردمن، نیل ماسکل، لوئیز دیلان و پل اندرسون ساخته شده است. موسیقی این فیلم اثر بیل رایدر-جونز و فیلم‌برداری آن به عهده جیمز فرند است. داستان فیلم دربارهٔ جو (با بازی کامپستون) است که پس از قتل برادرش توسط اوباش، تحت تأثیر دوست برادرش، پیگی (با بازی اندرسون)، به انتقام‌جویی ترغیب می‌شود. عنوان «پیگی» چندان جذاب به نظر نمی‌رسد، اما این فیلم واقعاً خوب است. البته اگر بتوانیم به مدت نزدیک به ۲۰ سال به عقب برگردیم و دوباره با ایدهٔ اصلی آن ارتباط برقرار کنیم. امروزه شاهد این هستیم که فیلم‌های خوب از سوی سینمای مستقل به دلیل عدم نوآوری مورد انتقاد قرار می‌گیرند، چه از سوی منتقدان حرفه‌ای و چه غیرحرفه‌ای. حتی وقتی یک چرخش جدید به یک ژانر رایج اضافه می‌شود، شانس کمی برای جلب حمایت‌های انتقادی قابل‌توجه دارد. «پیگی» بدون نقص نیست و اگر کیرون هاوکز به این موضوع اذعان کند، برایم تعجب‌آور خواهد بود. این فیلم همیشه در مقایسه با چندین فیلم بزرگ و مورد تحسین منتقدان که قبلاً در آمریکا و بریتانیا اکران شده‌اند، آسیب می‌بیند. من نام آن فیلم‌ها را نمی‌آورم، زیرا این کار اساس «پیگی» را خراب می‌کند، موضوعی که بسیاری از منتقدان آماتور و کاربران تالارهای گفتگو درک نمی‌کنند. اما به حاشیه می‌روم... «پیگی» فیلمی خشن است، درست مانند شخصیت اصلی آن، اما در میان خون و خشونت، روایت‌های هوشمندانه‌ای دربارهٔ بیگانگی، ترس از جامعه، ترس از خشونت و ترس از تسلط نیمه تاریک خودتان وجود دارد. البته این مضامین جدیدی نیستند، به‌ویژه در سینمای بریتانیا در دوران واقع‌گرایی خشن که به نوعی در زندگی من به یک ویژگی تبدیل شده است. اما این مضامین در فیلم وجود دارند و نشان می‌دهند که «پیگی» بیشتر از یک فیلم دیگر با محوریت قتل و خشونت در لندن برای ارائه دارد. بازیگران خوب هستند و کامپستون بار دیگر ثابت می‌کند که بازیگری بسیار undervalued است که می‌تواند به خوبی به هنر زیر بازی کردن نقش با سردرگمی و صداقت احساسات متضاد بپردازد. اندرسون به عنوان شخصیت اصلی ترسناک به نظر می‌رسد، هرچند کمی بیش از حد کارتونی به نظر می‌رسد. ماسکل نیز هیچ نشانه‌ای از تلاش برای رهایی از نوع‌سازی شخصیت مرد سختی که حالا شغل او را تعریف می‌کند، نشان نمی‌دهد. فیلم‌برداری فرند گاهی اوقات دچار تاریکی بیش از حد است و استفاده از لنزهای رنگی "فلزی" در برخی مواقع اشتباه است، چرا که این فیلم نه علمی-تخیلی است و نه نو-نوآر. با وجود همه نقص‌ها و خامی‌های ذاتی‌اش و این واقعیت که وجودش به دیگر تولیدات شناخته‌شده‌تر وابسته است، «پیگی» را نباید به عنوان یک اثر غیرقابل‌ توجه بریتانیایی نادیده گرفت. علاقمندان به فیلم‌های خشن تضمین شده‌اند و کسانی که به رنگ‌آمیزی شخصیت‌های عاطفی آسیب‌دیده علاقه دارند، باید به دیدن این فیلم فکر کنند. این فیلم سزاوار امتیاز بهتری از امتیاز کنونی‌اش در اینترنت است و کیرون هاوکز، که به وضوح هنوز در حال پیشرفت است، ممکن است کسی باشد که طرفداران سینمای بریتانیا باید به او توجه کنند. ۷/۱۰