فیلم In a Lonely Place 1950

داستان درام تاریک و فوق‌العاده‌ای که به‌طور بالینی عالی است. خلاصه داستان - پاراگراف اول نویسنده فیلمنامه، دیکسون استیل، بسیار بااستعداد است، اما او به‌طور مفرطی مشروب می‌نوشد و مستعد بروز خشونت‌های شوک‌آور است. به همین دلیل، استودیوها reluctant به استخدام او هستند، اما با اراده‌ای قوی، نماینده‌اش توانسته است یک مأموریت نویسندگی مطلوب برای اقتباس از یک رمان محبوب را به دست آورد. بازیگران اصلی فیلم...

داستان درام تاریک و فوق‌العاده‌ای که به‌طور بالینی عالی است. خلاصه داستان - پاراگراف اول نویسنده فیلمنامه، دیکسون استیل، بسیار بااستعداد است، اما او به‌طور مفرطی مشروب می‌نوشد و مستعد بروز خشونت‌های شوک‌آور است. به همین دلیل، استودیوها reluctant به استخدام او هستند، اما با اراده‌ای قوی، نماینده‌اش توانسته است یک مأموریت نویسندگی مطلوب برای اقتباس از یک رمان محبوب را به دست آورد. بازیگران اصلی فیلم پیشنهادی در یک رستوران گرد هم می‌آیند تا درباره آن صحبت کنند، اما با توجه به شخصیت دیکسون، همه چیز به هم می‌ریزد و خشونت شب را مختل می‌کند. دیکسون که واقعاً تمایلی به خواندن رمان ندارد، دعوت دختر کلاه‌بردار را برای خواندن کتابش که مورد علاقه‌اش است، قبول می‌کند. آنها به خانه دیکسون می‌روند و هیچ اتفاق نامناسبی بینشان نمی‌افتد، او از او خداحافظی می‌کند و کرایه تاکسی‌اش را می‌دهد. روز بعد، پلیس در درب خانه‌اش حاضر می‌شود و از دیکسون می‌خواهد که او را به ایستگاه پلیس ببرد. مشخص می‌شود که دختر کلاه‌بردار بیچاره به قتل رسیده و در کنار جاده رها شده است و دیکسون، البته، مظنون اصلی است. اما نوری در این تاریکی درخشان می‌زند؛ همسایه زیبای دیکسون، لورل گری، به او یک شاهد معتبر ارائه می‌دهد و این آغاز رابطه‌ای است که ممکن است یکی از آنها را بسازد یا بشکند. «در مکانی تنهای» فیلمی فوق‌العاده است که هیچ‌گاه برای جوایز اسکار نامزد نشده است (که با توجه به بازی شگفت‌انگیز باگارت در نقش استیل، تعجب‌آور است) و در زمان انتشار به عنوان فیلمی بیش از حد تلخ برای برنده شدن شناخته شده است. اکنون به درستی به عنوان یکی از بهترین فیلم‌ها در این سبک شناخته می‌شود و شامل برخی از بهترین کارها از افرادی است که در آن مشارکت داشته‌اند. چیزی که همیشه مرا در این فیلم شگفت‌زده می‌کند، این است که چگونه دو نیمه فیلم به دلایل مختلف بسیار جذاب هستند. در نیمه اول ما در تلاش برای درک تناقض دیکسون با خود استیم (شخصیتی فوق‌العاده پیچیده) و او تنها نقطه تمرکز ماست. سپس در نیمه دوم، با ورود لورل و دیکسون به یک رابطه عمیق، خود را در جایگاه لورل می‌یابیم. در حالی که دیکسون به طور فزاینده‌ای غیرقابل پیش‌بینی می‌شود، ما با لورل در نگرانی‌اش شریک می‌شویم و احساس می‌کنیم که مانند یک فنر جمع شده‌ایم که در آستانه آزاد شدن است. این یک دستاورد بزرگ است که کارگردان نیکلاس ری دو نیمه فیلم را به خوبی در کنار هم قرار می‌دهد و با تصاویری تاریک و تاثیرگذار به آن رنگ و بوی خاصی می‌بخشد، در حالی که به طور همزمان ما را در نوسان احساسی درباره دیکسون استیل و دختری که به وضوح عاشقش شده است، قرار می‌دهد. این تنها به بازیگران (گلوریا گراهام در نقش لورل نیز به اندازه باگارت فوق‌العاده است) و کارگردان مربوط نمی‌شود، بلکه باید به منبع اصلی اثر اثر دوروتی هیوز و ادموند اچ نورت و اقتباس اندرو هولت نیز اشاره کرد. پایان این فیلم با پایان کتاب متفاوت است، اما به نظر من این نسخه بهتر عمل می‌کند زیرا ابهامی بر آن حاکم است که نه به صورت نادیده گرفته شده، بلکه به شکلی عمیق و نگران‌کننده، به طوری که شما را به فکر کردن وا می‌دارد. این فیلم برای کسانی که آماده‌اند وقت و توجه کامل خود را به آن اختصاص دهند، فوق‌العاده است. فیلمی که اکنون به درستی به عنوان یک کلاسیک مورد تحسین قرار می‌گیرد، بنابراین همانطور که دیکسون استیل در لبه آن چاقوی قدیمی ایستاده، سازندگان از شما می‌خواهند که به آن لبه بپرید، پس این کار را انجام دهید و ناامید نخواهید شد. ۹.۵ از ۱۰ همفری باگارت و گلوریا گراهام در این جنایت‌نوآر پیچیده و ظریف در بهترین فرم خود هستند. او ("دیکسون") نویسنده‌ای است که در وضعیتی نامناسب قرار دارد و در تیررس پلیس است و مظنون به قتل است. خوشبختانه و به طرز غیرمنتظره‌ای، همسایه‌اش در ایستگاه پلیس حاضر می‌شود و یک شاهد محکم برای او فراهم می‌کند. او ("لورل") دید که قربانی از خانه او خارج شد و او در خانه ماند! در این مقطع، دلیلی برای عدم صداقت او نداریم، اما با پیشرفت داستان و نزدیک‌تر شدن دو نفر، شروع می‌کنیم به مشاهده نقص‌هایی در شخصیت هر دوی آنها که باعث می‌شود شک کنیم که کدام یک (اگر هیچ‌کدام) ممکن است حقیقت را بگوید. پلیس نیز از دیکسون دست نکشیده و تحقیقات آنها و رفتار دائماً نامناسب او به زودی همه را در تنگنا قرار می‌دهد. این درام با سرعت و نگارش خوبی پیش می‌رود و به خوبی با مهارت‌های دو ستاره بازی می‌کند. آنها شیمی خاصی دارند که به اندازه عاشقانه مشکوک است. ما هرگز کاملاً مطمئن نیستیم که در کجا هستیم - تا اینکه به نتیجه‌ای مؤثر می‌رسیم که واقعاً آنچه انتظار داشتم نبود. اگر بتوانید این فیلم را به مدت نود دقیقه بر روی پرده بزرگ ببینید: تصویربرداری غنی و موسیقی جذاب جورج آنتیل به خوبی داستانی قوی را که نیکلاس ری به خوبی کنترل می‌کند، تکمیل می‌کند.