فیلم The King’s Speech 2010

فیلم "خطاب پادشاه" داستان خوبی دارد، بازیگران فوق‌العاده‌ای را در خود جای داده و صحنه‌های تاثیرگذاری را به نمایش می‌گذارد. این فیلم همه چیز دارد. هدیه سینما به هدیه سخنوری اعتبار می‌بخشد. "خطاب پادشاه" به کارگردانی تام هوپر و نویسندگی دیوید سیدلر ساخته شده است. در این فیلم کالین فرث، جفری راش، هلنا بونهام کارتر، گای پیرس، تیموتی اسپال، درک جاکوبی و مایکل گامبون به ایفای...

فیلم "خطاب پادشاه" داستان خوبی دارد، بازیگران فوق‌العاده‌ای را در خود جای داده و صحنه‌های تاثیرگذاری را به نمایش می‌گذارد. این فیلم همه چیز دارد. هدیه سینما به هدیه سخنوری اعتبار می‌بخشد. "خطاب پادشاه" به کارگردانی تام هوپر و نویسندگی دیوید سیدلر ساخته شده است. در این فیلم کالین فرث، جفری راش، هلنا بونهام کارتر، گای پیرس، تیموتی اسپال، درک جاکوبی و مایکل گامبون به ایفای نقش پرداخته‌اند. موسیقی این فیلم اثر الکساندر دسپلات و عکاسی آن به عهده دنی کوهن بوده است. ایده این فیلم پس از آن به وجود آمد که سیدلر خواند که چگونه پادشاه جورج ششم (فرث) بر لکنت زبان خود غلبه کرد، پس از آنکه دوستی با مربی صدایش، لئونل لوگ (راش) برقرار کرد. سیدلر که خود در جوانی بر مشکل لکنت غلبه کرده بود، شروع به نوشتن داستانش کرد. پیش از آغاز فیلم‌برداری، یادداشت‌هایی که متعلق به لوگ بود، در اختیار سیدلر قرار گرفت که به او این امکان را داد تا از آن‌ها در فیلمنامه استفاده کند. داستان فیلم درست قبل از آنکه برادر جورج، ادوارد (پیرس) از تخت سلطنت کناره‌گیری کند، آغاز می‌شود و این امر جورج لکنتی را به داغ‌ترین صندلی انگلستان می‌کشاند. با نزدیک شدن به جنگ جهانی، جورج باید سخنرانی تاریخی خود را برای آرام کردن ملت خود ایراد کند، اما ابتدا باید به‌طور نزدیک با لوگ کار کند و امیدوار باشد که این همکاری به پایان مشکلات گفتاری‌اش منجر شود. من برای نخستین بار "خطاب پادشاه" را چند روز قبل از جوایز آکادمی آن سال تماشا کردم و نمی‌دانستم این فیلم چه عملکردی خواهد داشت. این فیلم برنده جایزه بهترین فیلم، بهترین کارگردان (هوپر)، بهترین بازیگر (فرث) و بهترین فیلمنامه اصلی (سیدلر) شد و در مجموع ۱۲ نامزدی داشت. این سال، سالی بود که جایزه اسکار و بافتا (که در آن ۷ از ۱۴ دسته‌ای که نامزد شده بود، برنده شد - از جمله بهترین فیلم و بهترین بازیگر برای کالین فرث) عملکرد خوبی داشتند. فیلم در آن زمان بیش از ۲۳۰ میلیون دلار سود کسب کرده بود و این رقم به طور قابل توجهی در حال افزایش بود، زیرا فیلم هنوز در سینماهای شلوغ انگلستان به نمایش درآمده بود. من شخصاً در تاریخ ۲۲ فوریه ۲۰۱۱ به سینما رفتم، که بیش از ۶ هفته پس از اولین اکرانش در سرزمینش بود. وقتی به سینما نزدیک شدم، متوجه صفی شدم! صف؟ از زمان فیلم‌هایی مانند "آرواره‌ها"، "جنگ ستارگان" و "ملاقات نزدیک از نوع سوم" برای ورود به یک فیلم در صف نایستاده بودم! متوجه شدم که در این صف جوانان زیادی هستند، بنابراین قطعاً به تماشای فیلم "یوجی خرس" یا "گنومیو و ژولیت" رفته‌اند، نه؟ اما نه، آن‌ها به تماشای "خطاب پادشاه" رفتند، تماشاگری که رنج سنی آن از ۱۲ سال تا افراد مسن می‌رسید. در طول دو ساعت بعدی، تنها صدای‌هایی که شنیدم شامل خنده، کلمات آرام تمجید از آنچه که روی پرده بود و حتی sobs در برخی از لحظات لطیف بود. هیچ تلفن همراهی، هیچ گفتگوی بیهوده‌ای درباره آکنه یا پسر همسایه نبود، فقط قدردانی کلی از ساخت فیلم حرفه‌ای. این دلیل موفقیت "خطاب پادشاه" در باکس آفیس و شکستن رکوردها بود. این فیلم جذابیت جهانی دارد، فیلمی بدون ترفند، فقط یک داستان ساده و جذاب که به‌طور فوق‌العاده‌ای توسط یک بازیگر واقعی اجرا شده است. این فیلم قلبی واقعی را به تپش درمی‌آورد و در عین حال یک درس تاریخ تصویری را به افرادی که به مسائل سلطنت بریتانیا و ناآرامی‌های سیاسی نزدیک می‌شوند، ارائه می‌دهد. حتی برای فیلمی که پر از دیالوگ و تعاملات انسانی پایه‌ای است، ریتم آن تند و هرگز کسل‌کننده نیست و لحظات آرام و تفکر برانگیز تنها انتظار برای صحنه بعدی لذت‌بخش‌تر را افزایش می‌دهد. در نهایت، موفقیت "خطاب پادشاه" به دلیل تبلیغات دهان به دهان بود؛ این فیلم در ابتدا یک فیلم مستقل در نظر گرفته شده بود که فقط در سینماهای منتخب نمایش داده شود و اکنون به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های ۲۰۱۰/۲۰۱۱ شناخته می‌شود. باور کنید، به این هیاهو اعتماد کنید که اگر هنوز آن را ندیده‌اید، باید این فیلم زیبا را تماشا کنید. ۱۰/۱۰ جفری راش و کالین فرث در این درام احساسی درباره پادشاه جورج ششم و مشکل گفتاری‌اش، زوجی فوق‌العاده را تشکیل می‌دهند. فراخوانی برای سخنرانی عمومی تنها اضطراب دوک یورک (فرث) را افزایش می‌داد و بنابراین همسرش (هلنا بونهام کارتر) تصمیم می‌گیرد که باید راه بهتری برای درمان شوهرش وجود داشته باشد تا اینکه سنگ‌های کوچک در دهان او بگذارد. او به عنوان "خانم جانسون" با درمانگر گفتار، لئونل لوگ (راش) ملاقات می‌کند و او، که هیچ ایده‌ای درباره هویت واقعی او ندارد، تنها در صورتی حاضر به دیدن او می‌شود که او به اتاق مشاوره‌اش بیاید. با اینکه او با لحن محبت‌آمیز آشنا نیست، اما تحت تأثیر استقلال او قرار می‌گیرد و راضی است که با او همکاری کند. به تدریج پیشرفت‌هایی دیده می‌شود، نه فقط در اعتماد به نفس پرنس در سخنرانی، بلکه همچنین در نگرش و رفتار کلی او. او لوگ را دوست دارد، لوگ نیز او را دوست دارد و به لطف برخی تجهیزات سرگرمی، این جوان بهتر آماده می‌شود برای آنچه که در آینده می‌آید - پس از بحران کناره‌گیری. در اینجا ارتباط خوبی بین این دو مرد وجود دارد، زیرا این داستان تخیلی نگاهی قابل قبول و جذاب به چگونگی سخت‌گیری و بی‌رحمی جامعه نسبت به افرادی که لکنت دارند، ارائه می‌دهد - صرف نظر از مقام آن‌ها. راش همچنین به خوبی نقش لوگ به عنوان یک حرفه‌ای و یک مرد خانواده دوست را به همراه یک بازیگر جوان سرگرم‌کننده به تصویر می‌کشد. تام هوپر به طرز هوشمندانه‌ای بیشتر فیلم را به این دو مرد اختصاص داده است. هلنا بونهام کارتر گهگاه کمی تنوع به داستان می‌دهد و سر درک جاکوبی به عنوان آرچبی‌شاپ لنگ، نقش کمتر همدلانه‌ای را ایفا می‌کند، اما در بیشتر اوقات فقط آن‌ها هستند. این تاریخ است و ما می‌دانیم که چه اتفاقی افتاده، اما در این دو ساعت، ما اندکی از شخصیت زیر تاج و مشاور صادق و سرراست او آشنا می‌شویم و می‌فهمیم که چرا آن‌ها ممکن است دوستان نزدیک شده باشند. هیچ ترفندی، هیچ CGI - فقط یک فیلمنامه محکم، طراحی تولید عالی و دو اجرای قوی.