فیلم Alien: Covenant 2017

در برخی مواقع، سفری هیجان‌انگیز و دل‌پیچه‌آور، اما سفری که مسافران آن را در نهایت با این سوال ترک می‌کنند که آیا این سردرگمی و زمان تلف شده ارزش سرمایه‌گذاری را داشت یا خیر... «آلیس: پیمان» سومین فیلم از سری آلیس است که توسط ریدلی اسکات کارگردانی شده و دومین پیش‌درآمد این فرانچایز پس از «پرومتئوس» است. به نظر می‌رسد که این فیلم‌ها با گذشت زمان...

در برخی مواقع، سفری هیجان‌انگیز و دل‌پیچه‌آور، اما سفری که مسافران آن را در نهایت با این سوال ترک می‌کنند که آیا این سردرگمی و زمان تلف شده ارزش سرمایه‌گذاری را داشت یا خیر... «آلیس: پیمان» سومین فیلم از سری آلیس است که توسط ریدلی اسکات کارگردانی شده و دومین پیش‌درآمد این فرانچایز پس از «پرومتئوس» است. به نظر می‌رسد که این فیلم‌ها با گذشت زمان بدتر می‌شوند. «پرومتئوس» واقعا پر از سوالات بود که به دنبال پاسخ می‌گشت، با جاه‌طلبی در پرسش نه تنها درباره خلقت زندگی بیگانه، بلکه زندگی انسان نیز. اما برنامه‌ریزی برای گسترش این موضوعات به ۳ یا ۴ فیلم باید با احتیاط مواجه شود. به‌ویژه با توجه به اینکه پایه‌گذار این پروژه، دیمن لیندلوف، خالق «گمشدگان» بود و بسیاری از ما هنوز در انتظار پاسخ به بسیاری از اتفاقات آن سریال هستیم. او البته این فیلم دوم را رها کرده و آن را در دست جان لاگن، که به مراتب توانمندتر است، گذاشته، اما حتی او هم در یافتن معنا در اینجا با چالش مواجه است و نمی‌تواند از کلیشه‌هایی که مانند یک زینو مور در شکم جان هرت رشد کرده‌اند، رهایی یابد. در این فیلم با یک گروه کاملا جدید به نام «کونوانت» مواجه هستیم. آن‌ها در حال انجام یک مأموریت استعماری به سیاره‌ای دیگر هستند، تا اینکه یک شوک الکتریکی باعث سقوط کشتی، کاپیتان و ۴۷ نفر دیگر می‌شود. گروه حاضر در کشتی که مسئول نگهداری آن هستند، reluctant به بازگشت به کپسول‌های خواب برای یک سفر ۷ ساله، تصمیم می‌گیرند به یک سیگنال اضطراری از سیاره‌ای دیگر پاسخ دهند. اینجاست که بهترین شخصیت این پیش‌درآمدها یعنی دیوید اندروید با بازی مایکل فاسبندر را پیدا می‌کنند. انگیزه‌های او و اینکه آیا خود را انسان یا خدا می‌داند، همواره در حال پرسش است و بازی آرام فاسبندر همچنان رعب‌آور است. من همچنین «پرومتئوس» را یکی از زیباترین فیلم‌های ویژه دهه گذشته می‌دانم و این فیلم نیز همینطور است - از کشتی کونوانت گرفته تا مزارع دانه و دیگر گیاهان که به طرز عجیبی زمین‌های عمدتا بیابانی سیاره را پوشش می‌دهند. ما همچنین با نئو مورف، که به همان شیوه به دنیا می‌آید، آشنا می‌شویم. به نظر می‌رسد که کمی سریع‌تر از زینو مورف است، اما تفاوت‌های اصلی آن این است که زبانش مانند زبان گیاه ونیوز نیست و می‌تواند مانند یک انسان بایستد. خیلی جالب است. فقط در این مرحله باید بگویم که بعد از «بیگانه‌ها»، دیگر دلیلی برای خواستن این فیلم‌ها وجود ندارد. «بیگانه ۳» خوب بود، «پرومتئوس» به نظرم می‌توانست به هر سمتی برود بسته به دنباله‌ها، و «بیگانه ۴» البته زباله بود. بزرگ‌ترین مشکل اینجا این است که احساس می‌شود بسیار تکراری است. ما یک تماس اضطراری داریم، گروه تحقیق می‌کند، برخی از شخصیت‌های زمینه کارهای احمقانه‌ای انجام می‌دهند که به بارداری منجر می‌شود، کسی می‌گوید «ما هرگز نباید می‌آمدیم»، و تعقیب نهایی بیگانه. بیگانه‌ها، زمانی که می‌توانید آن‌ها را ببینید، خوب هستند، اما بین آن‌ها زمان زیادی وجود دارد و چند کشته با کیفیت، یک فیلم ۲۰۰ میلیون دلاری نمی‌سازد. علاوه بر این، واقعاً عجیب است که «پرومتئوس» تمام این کار را می‌کند تا مهندسان را به عنوان خالقان انسان‌ها معرفی کند، اما در اینجا آن‌ها تنها یک صحنه دارند و بگذارید بگوییم کسانی که به دنبال اطلاعات بیشتری درباره آن‌ها هستند، عصبانی خواهند شد. وعده یک گفتگوی بزرگتر در اینجا وجود دارد اما این فیلم‌ها در این مرحله به قدری کش آمده‌اند که وقتی به چند لحظه‌ای که واقعاً چیزی برای گفتن دارند می‌رسیم، سخت است که دوباره درگیر شویم. شخصیت‌ها هم کمک نمی‌کنند زیرا بیشتر آن‌ها فقط به عنوان کلیشه‌ها به نظر می‌رسند. کاترین واترسون، بیوه کاپیتان است و واقعاً در اینجا نسخه ارزان‌تری از الن ریپلی است. بیلی کریدپ شخصیت مبتنی بر ایمان را بازی می‌کند و مانند فیلم قبلی، این فیلم به نظر می‌رسد که این موضوع را بدون دادن ارزشی به معنای زندگی وارد کرده است. اما حداقل این دو دارای پس‌زمینه‌ای هستند. من از بسیاری دیگر خسته‌ام. کسانی که فقط به دنبال گشت و گذار در جنگل‌های یک سیاره ناشناخته هستند یا مهارت‌های تصمیم‌گیری مانند دولت ترامپ را نشان می‌دهند. شما نباید ما را به طرفداری از بیگانه ترغیب کنید، بچه‌ها. در نهایت، من هنوز به درک این که چرا این فیلم‌ها ضروری هستند نزدیک‌تر نیستم. به راحتی می‌توان فهمید که این فیلم چه می‌خواهد بگوید و حتی راحت‌تر می‌توان دید که پیچش داستان یک نیم ساعت قبل از آن اتفاق می‌افتد. در اینجا چند کشتار خوب وجود دارد، این را به فیلم می‌دهم. اگر بتوانید هر بار که فاسبندر و فاسبندر (او همچنین یک اندروید به نام والتر را بازی می‌کند) در مورد فلسفه صحبت می‌کنند، خود را بیدار نگه‌دارید، ممکن است چیزهای جالبی نیز در آنجا پیدا کنید. اما به‌طور کلی، نه اقدام کافی وجود دارد و نه تفکر برای اینکه این سری طولانی به نظر ضروری برسد. پس من نمره ۵ از ۱۰ می‌دهم.