فیلم The Next Three Days 2010

اگر پاول هاگیس قرار است به ساخت فیلم ادامه دهد، آیا کسی می‌تواند لطفی بکند و او را به یک دوره آموزشی نویسندگی فیلمنامه معرفی کند؟ واقعاً، این فیلم می‌تواند به عنوان یک درس مستقل درباره نحوه ننوشتن یک فیلمنامه قابل قبول باشد. همه چیز در اینجا وجود دارد: شخصیت‌های یک‌بعدی، سرعت پیشرفت بسیار ضعیف، چندین خط داستانی که به هیچ جا نمی‌رسند و دنباله‌های...

اگر پاول هاگیس قرار است به ساخت فیلم ادامه دهد، آیا کسی می‌تواند لطفی بکند و او را به یک دوره آموزشی نویسندگی فیلمنامه معرفی کند؟ واقعاً، این فیلم می‌تواند به عنوان یک درس مستقل درباره نحوه ننوشتن یک فیلمنامه قابل قبول باشد. همه چیز در اینجا وجود دارد: شخصیت‌های یک‌بعدی، سرعت پیشرفت بسیار ضعیف، چندین خط داستانی که به هیچ جا نمی‌رسند و دنباله‌های اکشن کاملاً غیرواقعی. و می‌دانید، این فقط یک تریلر سطح B است. انگار که این اشتباهات را بارها و بارها دیده‌ام. چیزی که واقعاً من را آزار می‌دهد این است که فیلم به شدت خود را مهم می‌داند. نه تنها فکر می‌کند جالب است (که اصلاً نیست)، بلکه به خود می‌بالد که باهوش، جسور و احتمالاً حتی زیرک است. به عنوان مثال، شخصیت زنی که نامش را فراموش کرده‌ام (آیا اصلاً نامش را گفتند؟) به طور نسبتاً زود در فیلم معرفی می‌شود و ظاهراً مشابه معشوقه راسل کرو به نظر می‌رسد. ما در آغاز یک رابطه معنادار را مشاهده می‌کنیم و سپس متوجه می‌شویم که او فقط یک وسیله برای پر کردن یک حفره پتانسیل در داستان است. همین موضوع در مورد والدین راسل کرو نیز صادق است؛ چند صحنه پراکنده با آن‌ها وجود دارد که فقط نگاهی به یک رابطه معنادار ارائه می‌دهد و سپس همان اتفاق می‌افتد، آن‌ها به عنوان یک مکانیزم داستانی ساده و غیرمنطقی مورد استفاده قرار می‌گیرند. انگار یکی از دوستان پاول هاگیس در حال خواندن فیلمنامه بوده و گفته "هی، پاول، این کاملاً مضحک است، چطور ممکن است که آن‌ها _________" و هاگیس این شخصیت‌ها را به عنوان ابزارهایی برای حل مشکل نوشته، متوجه شده که آن‌ها یک‌بعدی هستند و یک رابطه شبه‌هوشمندانه نوشته (که در واقع آن‌ها را بهتر نمی‌کند). و به همین دلیل است که دو سوم اول فیلم به شدت به کندی پیش می‌رود. من کاملاً مطمئن هستم که با یک ویرایشگر خوب، ساعت و پانزده دقیقه اول می‌تواند به نصف ساعت کاهش یابد. آن‌ها می‌توانستند به‌خصوص نمادهایی را که واقعاً نمادین نیستند، حذف کنند. که به نظر احمقانه می‌آید، اما شیشه‌ای از سکه‌ها که در فیلم بارها تکرار می‌شود نه تنها اهمیت داستانی ندارد، بلکه هیچ معنای استعاری هم ندارد. آن‌ها به سختی توضیح دادند که در خانه‌شان چه کار می‌کردند. به طور واقعی فقط در فیلم بودند تا به نظر کمی عمیق‌تر بیایند. نه برای اینکه معنا دارتر شود، بلکه برای اینکه به نظر معنا دارتر بیاید. تا به نظر "هوشمند"، "جسور" و "زیرک" بیاید. معمولاً با تماشای یک فیلم مشکلی ندارم، اما مجبور شدم برای گذراندن این آشفتگی مضحک و خودپسند تلاش کنم. این فیلم را در طول سال‌ها چند بار دیده‌ام و هنوز هم به خوبی قابل تماشا است. یک تریلر محکم با اجراهای عالی از راسل کرو و الیزابت بنکس، و یک بازیگر پشتیبان عالی در نقش‌های کوچک (به نظر می‌رسد هر کدام حدود ۵ دقیقه) از جمله لیام نیسون، دنیل استرن (کاش بیشتر درام‌های جدی بازی کند)، برایان دنهی (روحش شاد) و اولیویا وایلد. لحظات پر از تعلیق خوبی در طول فیلم وجود دارد (صحنه کلید ضربه‌ای هنوز هم من را تحت تأثیر قرار می‌دهد). با این حال، صحنه پایانی که کارآگاه "می‌بیند" چطور جرم اتفاق افتاده به نظر می‌رسید چیزی است که استودیو می‌خواست یک نتیجه‌گیری واضح بدهد و کاملاً غیرضروری به نظر می‌رسید. **۴.۰/۵**