فیلم Escape from New York 1981

فیلم "فرار از نیویورک" به خوبی توصیف می‌شود با عبارت "خیلی کم از خیلی زیاد"، که دنیای دیستوپیک نیویورک را به ما نمایش می‌دهد و شخصیت‌هایی با پس‌زمینه مشترک را معرفی می‌کند که در لحظات کوتاه شخصیت‌پردازی، احساس کردم که چیزی از پیشینه این فیلم را از دست داده‌ام. این پیشینه وجود نداشت و در نتیجه، نتیجه نهایی یک جهان گسترش‌یافته از شرایط ناشناخته بود...

فیلم "فرار از نیویورک" به خوبی توصیف می‌شود با عبارت "خیلی کم از خیلی زیاد"، که دنیای دیستوپیک نیویورک را به ما نمایش می‌دهد و شخصیت‌هایی با پس‌زمینه مشترک را معرفی می‌کند که در لحظات کوتاه شخصیت‌پردازی، احساس کردم که چیزی از پیشینه این فیلم را از دست داده‌ام. این پیشینه وجود نداشت و در نتیجه، نتیجه نهایی یک جهان گسترش‌یافته از شرایط ناشناخته بود - جز مقدمه کوتاهی که در تیتراژ ابتدایی دیدیم - جایی که حوادث به‌سختی داستان را در مدت زمان پخش روایت می‌کردند. اما جایی که این فیلم در زمینه فیلمنامه ناکام ماند، تقریباً با جو و موسیقی جبران کرد. موسیقی throughout فیلم بسیار خوب است، اما اعتبار به تم ابتدایی می‌رسد که به اندازه ارائه‌ای که دارد، حداقلی است و در آن رویکرد متواضعانه‌ای که جاه‌طلبی‌اش نادیده گرفته نشده، نهفته است. متأسفانه، این فیلم کلاسیک نیست که ارزش‌های تولیدش به تصاویری که امروزه به‌وسیله کامپیوتر ایجاد می‌شود، چالش بزند (و به‌طور کنایه‌آمیز، تازگی این فیلم نمای سیمی بود)، اما اگر به تاریخ علاقه‌مندید و می‌خواهید تحلیلی زمینه‌ای انجام دهید، ممکن است چیزی ارزشمند بیابید. داستان در سال 1997 و در جزیره مانهاتن، که به‌عنوان زندانی دیواری احاطه شده است، رخ می‌دهد. در حین پرواز هواپیمای نیروی هوایی یک تروریست کنترل آن را به‌دست می‌گیرد و رئیس‌جمهور به‌وسیله کپسول ایمنی خارج می‌شود. متأسفانه، او درست در وسط جزیره مانهاتن فرود می‌آید. وقتی واحدی مسلح به داخل دیوارها فرود می‌آید، به آن‌ها گفته می‌شود که رئیس‌جمهور به گروگان گرفته شده و آن‌ها باید هر چه سریع‌تر از این زندان خارج شوند. در ناامیدی از اینکه چه کار کنند، مقامات تصمیم می‌گیرند یک نفر را به‌تنهایی به داخل بفرستند: ناگهان قهرمان جنگی سابق که به یک جنایتکار تبدیل شده، "اسنیک پلیسکن". او نه‌تنها باید با زنده ماندن در این زندان بسیار خصمانه مقابله کند، بلکه بمب ساعتی نیز در بدنش کار گذاشته شده که اگر نتواند رئیس‌جمهور را در عرض 24 ساعت به‌طور ایمن خارج کند، منفجر خواهد شد و دیگر خبری از اسنیک پلیسکن نخواهد بود! این فیلم که در سال 1981 ساخته شده و در سال 1997 می‌گذرد، به‌وضوح نشان می‌دهد که جان کارپنتر بهترین پیشگو برای آینده نیست. با این حال، دیدگاه او از آینده‌ای که آمریکا همه مجرمانش را به یک جزیره فرستاده، جایی که آن‌ها جامعه خود را دور از خطر ایجاد می‌کنند، باید به‌عنوان یک اثر فوق‌العاده ماهرانه ارزیابی شود. این مکان تاریک و کشنده است، برآشفته‌های جامعه در این مکان سرد و بایر با جدایی طبقاتی در هم آمیخته شده است. آنچه کارپنتر با بودجه حداقلی خود به‌دست آورده، یک کلاسیک علمی‌تخیلی سوزان است که ممکن است احمقانه به نظر برسد، اما با خنکی خود تپش دارد و به‌طرز جسورانه‌ای شما را با تیزهوشی کنایه‌آمیزش مورد ضربه قرار می‌دهد. طراحی تولید عالی جو آلوِس نیز شایسته تقدیر است که به همراه کارپنتر، این دنیای کثیف و زیرزمینی جرم را به طرز درخشانی خلق کرده است. قهرمان ضدقهرمان داستان، اسنیک پلیسکن، به‌طرز فوق‌العاده‌ای توسط کورت راسل بازی می‌شود. انتخاب اولیه برای این نقش، توماس لی جونز بود، اما راسل با انرژی خود، مانتراهای پلیسکن را پر می‌کند و او را به یکی از خشمگین‌ترین شخصیت‌های دهه هشتاد تبدیل می‌کند. کار او در اینجا در زمینه ساختار آخرالزمانی فیلم، درجه یک است. اطراف راسل، یک ثروت از بازیگران باکیفیت وجود دارد که هر کدام بخشی از داستان را به این خوراک تیک‌تاک اضافه می‌کنند: لی ون کلیف، ارنست بورگنین، دونالد پلیسنس، هری دین استنتون، آدریَن باربو و آیزاک هایز همگی در اینجا به‌خوبی درخشان هستند و داستان را به پایان می‌رسانند. نامیدن "فرار از نیویورک" به‌عنوان یک فیلم اکشن، باعث ناامیدی تماشاگران تازه‌کار خواهد شد، زیرا آن اکشنی که وجود دارد، حداقلی اما بسیار مؤثر است؛ رفتارهای مردانه بیشتر به‌عنوان یک نقطه مرجع برای فوریت بمب ساعتی تصویر عمل می‌کند. من دوست دارم این فیلم را بیشتر به‌عنوان یک داستان ماجراجویی علمی‌تخیلی با طنز تاریک در هم آمیخته، با کمی مردانگی به‌عنوان سالاد جانبی برای تأکید بر تاریکی آن تصور کنم. واقعاً یک ترکیب فوق‌العاده است. 9 از 10 نمره نهایی: ★★★★ - جذابیت بسیار قوی. یک مورد مورد علاقه شخصی.