فیلم Ted 2012

فیلم «تد» در اصل یک سرگرمی آنارشیستی است. ست مک‌فارلین، که علاوه بر کارگردانی، صدای تد را نیز ارائه می‌دهد، فیلمی خلق کرده است که در آن هیچ چیزی سانسور نشده و به‌ویژه بر این اساس استوار است که تد در هر صحنه به نوعی رفتار نامناسبی دارد. او با زبان تند و توهین‌آمیزش، جملات بی‌ادبانه‌ای را به راحتی بیان می‌کند و در حالی که...

فیلم «تد» در اصل یک سرگرمی آنارشیستی است. ست مک‌فارلین، که علاوه بر کارگردانی، صدای تد را نیز ارائه می‌دهد، فیلمی خلق کرده است که در آن هیچ چیزی سانسور نشده و به‌ویژه بر این اساس استوار است که تد در هر صحنه به نوعی رفتار نامناسبی دارد. او با زبان تند و توهین‌آمیزش، جملات بی‌ادبانه‌ای را به راحتی بیان می‌کند و در حالی که در مورد شخصیت‌های انسانی ممکن است این رفتار بیش از حد به‌نظر برسد، این موضوع در مورد تد صدق نمی‌کند. شاید دلیل این امر این باشد که تد یک عروسک خرسی است و انتظار چنین رفتاری از یک عروسک وجود ندارد. علاوه بر این، جالب است که ببینیم مارک والبرگ چگونه با این عروسک خرسی پرهرج و مرج تعامل می‌کند. والبرگ در سال‌های اخیر بیشتر در فیلم‌های اکشن و تولیدات جدی ظاهر شده، اما در «تد» نشان می‌دهد که به خوبی می‌تواند از حس شوخ‌طبعی «بیش از حد» بهره ببرد. میلا کونیس نیز نباید فراموش شود. او در چندین کمدی ظاهر شده و در «تد» ثابت می‌کند که حتی در فیلم‌های خشن نیز می‌تواند نقش خوبی ایفا کند. «تد» تنها به شوخی‌های بی‌ادبانه محدود نمی‌شود، بلکه حداقل یک صحنه وجود دارد که به تاریخ سینما وارد خواهد شد: آهنگ طوفان. وقتی جان و تد در هنگام طوفان در تخت خواب دراز کشیده و آهنگ خود را می‌خوانند و در عین حال وضعیت بد آب و هوا را به باد تمسخر می‌گیرند، حتی تماشاگرانی که معمولاً با این فیلم ارتباط برقرار نمی‌کنند، نمی‌توانند از خنده خودداری کنند. با این حال، به‌طور کلی «تد» یک اثر شاهکار نیست. ست مک‌فارلین بیشتر از تجربه‌اش در سریال «فمیلی گای» استفاده کرده و شوخی‌های بی‌ادبانه سریال را با شخصیت‌های جدید ترکیب کرده است. اگرچه با تد یک شخصیت منحصر به فرد را به نمایش می‌گذارد که قبلاً در سینما دیده نشده، اما با این فیلم نوآوری خاصی نمی‌کند و تنها یک گروه هدف جدید را هدف قرار می‌دهد: طرفداران کمدی که هنوز «فمیلی گای» را نمی‌شناسند، اما کمدی‌های خشن مانند «هَنگ‌اُور» را می‌پسندند. این فیلم ممکن است به‌نظر احمقانه بیاید، اما به معنای بد بودن نیست: این فیلم یک اثر فوق‌العاده نیست، اما سرگرم‌کننده است. من به شوخی‌های احمقانه و کمدی‌های بی‌ادبانه علاقه‌مندم و مک‌فارلین در این زمینه مهارت دارد. بازیگران فوق‌العاده هستند و فکر می‌کنم فیلم خیلی متفاوتی می‌شد اگر از بازیگران دیگری استفاده می‌شد. مفهوم این فیلم منحصر به فرد و تازه است: «آیا فیلمی درباره عروسک خرسی که به زندگی می‌آید را دیده‌اید؟» این همان فیلم است. شما تقریباً باید خود را ملزم به تماشای چنین مفهوم منحصر به فردی کنید. آن‌ها همچنین شوخی‌هایی با ساختار فوق‌العاده را با درام عاشقانه جدی ترکیب می‌کنند. حتی کمی ترس نیز به آن اضافه می‌شود و من توانستم به آن وارد شوم، با اینکه درباره عروسک خرسی است که از نبود آلت تناسلی ناراضی است. نمی‌توانم تصور کنم که این فیلم را تماشا کنم و سرگرم نشوم.