فیلم Battle of Britain 1969

این فیلم «نبرد بریتانیا» برای کسانی که آماده‌اند تا به خود indulgence کنند، یک تجربه هیجان‌انگیز است. نیازی به ارائه درس تاریخ نیست، «نبرد بریتانیا»، مانند ۹۸ درصد از فیلم‌های جنگی، یک نسخه‌ی زیبا از یک رویداد تاریخی است. اگر به تاریخ علاقه دارید، بهتر است نظرات جدی تاریخ‌نگاران را بخوانید. می‌خواهید درباره یک فیلم بخوانید؟ خوب، «نبرد بریتانیا» یکی از عشق‌های ناامیدکننده من است. من از...

این فیلم «نبرد بریتانیا» برای کسانی که آماده‌اند تا به خود indulgence کنند، یک تجربه هیجان‌انگیز است. نیازی به ارائه درس تاریخ نیست، «نبرد بریتانیا»، مانند ۹۸ درصد از فیلم‌های جنگی، یک نسخه‌ی زیبا از یک رویداد تاریخی است. اگر به تاریخ علاقه دارید، بهتر است نظرات جدی تاریخ‌نگاران را بخوانید. می‌خواهید درباره یک فیلم بخوانید؟ خوب، «نبرد بریتانیا» یکی از عشق‌های ناامیدکننده من است. من از شور و شوق ملی‌گرایانه بیش از حد خوشم نمی‌آید، اما چند فیلم وجود دارند که واقعاً من را به وجد می‌آورند و «نبرد بریتانیا» با وجود اشکالات واضحش، یکی از این فیلم‌هاست. مزایای این فیلم همیشه بر معایبش می‌چربد، چون بازیگران برجسته‌ای به روایت داستان نیروی هوایی بریتانیا در مبارزه با نیروی هوایی آلمان برای کنترل فضای هوایی بریتانیا می‌پردازند و در نتیجه مانع از ورود نازی‌ها به انگلستان می‌شوند. نکته‌ی قابل توجه این است که فیلم به کشورهای اروپایی دیگری که در نبرد آسمان‌ها در سال ۱۹۴۰ جنگیدند، احترام می‌گذارد. سکانس‌های هوایی واقعاً لذت‌بخش هستند و به راحتی می‌توان فهمید که بخش عمده‌ای از بودجه در اینجا صرف شده است. چه در نبردهای هوایی و چه در اسکادران‌هایی که به طرز تهدیدآمیزی در آسمان ظاهر می‌شوند، جلوه‌ها هرگز کمتر از خوب نیستند و برخی از نماهای POV از داخل کابین خلبان واقعاً هیجان‌انگیز هستند. نبرد نهایی (که با موسیقی تقریباً اپرایی همراه است) به طرز ماهرانه‌ای فیلم‌برداری شده و یک صحنه‌ی جذاب است که به خاطر نشستن بر روی یکی از اشکالات فیلم، یعنی لحظات کسالت‌آور، به شما پاداش می‌دهد. واقعاً می‌توان گفت که فیلم کمی طولانی است و در حالی که به خوبی واقعیت خلبانان کم‌تجربه را به تصویر می‌کشد، در برخی مواقع به عنوان پرکننده‌ای کسل‌کننده به نظر می‌رسد. همچنین داستان عاشقانه‌ای که به سوزانا یورک مربوط می‌شود نه تنها بی‌معنی است، بلکه واقعاً آزاردهنده است. موسیقی هم در برخی نقاط خوب و در برخی دیگر نامناسب است. در حالی که موسیقی رون گودوین و هنری والتون گاهی با پرواز و تسخیر هواپیماها سرزندگی می‌بخشد، اما تغییر به موسیقی اپرایی در نبرد نهایی آیا تصویر را بهبود می‌بخشد؟ من باید بگویم که نه، زیرا سختی نبرد به لذت‌جویی شبیه «دریاچه‌ی قوی» تبدیل می‌شود، که به نظر من جذاب نیست. با این حال، فکر نمی‌کنم کسی این فیلم را یک شاهکار بنامد؛ این فیلم به طرز قابل توجهی سرگرم‌کننده است و برای من، حداقل برای چند ساعت، باعث افتخار می‌شود. فراموش نکنیم که قهرمانان واقعی «نبرد بریتانیا» چه کسانی بودند. ۷/۱۰ در سال ۱۹۴۰، رایش مارشال پرشور (هاین رییس) با یونیفورم آبی پودری خود به منظور الهام بخشیدن به نیروی هوایی شکست‌ناپذیرش به میدان می‌آید تا ارتش سلطنتی بریتانیا را به تلی از فرودگاه‌های بمباران‌شده و هواپیماهای در حال سوختن تبدیل کند. در آن سوی کانال، سر هیوب داودینگ (سر لورنس الیویه) تلاش می‌کند نیروهای سلطنتی را که تقریباً چهار به یک در برابر دشمن قرار دارند، سازماندهی کند تا جلوی این طمع را بگیرد. در طول چند ساعت بعدی، نشان داده می‌شود که چگونه بریتانیایی‌ها - با کمک یک مجموعه متنوع از متحدان اروپایی از لهستان، چک‌اسلواکی و فرانسه به همراه بسیاری از کشورهای مشترک‌المنافع - در نبرد نامبرده شرکت کردند. به جای دنبال کردن یک تاریخ‌نگاری تاریخی، روایت از زندگی‌ها و عشق‌های مجموعه‌ای از شخصیت‌ها - از هر دو طرف آب - برای نمایش وحشت‌های جنگ، فشارها بر روابط و قدرت دوستی‌ها و وفاداری‌ها استفاده می‌کند. ما می‌دانیم چه اتفاقی افتاده، بنابراین خطر چندانی وجود ندارد، اما ترکیبی از موسیقی رون گودوین و عکاسی هوایی فوق‌العاده به این فیلم کمک می‌کند تا بالاتر از هر اتهامی مبنی بر اینکه یک اثر تبلیغاتی است، قرار گیرد. تصور اینکه کسی بتواند چنین بازیگری را که گای همیلتون در اینجا گردآوری کرده، جمع‌آوری کند، دشوار است و هر چهره آشنا نقشی در ارائه این کلاژ از داستان‌ها و وقایعی دارد که مبارزه برای بقای واقعی کشور را در برابر دشمنی که به خوبی تجهیز شده، منظم و معتقد بود که خدا نیز در کنار اوست، قدرت می‌بخشد.