فیلم Reminiscence 2021

ترکیبی جالب از علم تخیلی و فیلم نوآر. این فیلم کامل نیست و در برخی نقاط کش می‌آید، اما اگر طرفدار علم تخیلی یا نوآر هستید، از آن لذت خواهید برد. بازی‌ها عالی بودند. ربکا فرگوسن به خوبی نقش یک زن فریبنده را ایفا کرده است، اما همه بازیگران شایسته تشویق هستند. لیزا جوی، کارگردان و نویسنده، نشان می‌دهد که قطعاً استعداد دارد، حتی اگر فیلم به...

ترکیبی جالب از علم تخیلی و فیلم نوآر. این فیلم کامل نیست و در برخی نقاط کش می‌آید، اما اگر طرفدار علم تخیلی یا نوآر هستید، از آن لذت خواهید برد. بازی‌ها عالی بودند. ربکا فرگوسن به خوبی نقش یک زن فریبنده را ایفا کرده است، اما همه بازیگران شایسته تشویق هستند. لیزا جوی، کارگردان و نویسنده، نشان می‌دهد که قطعاً استعداد دارد، حتی اگر فیلم به یک موفقیت بزرگ تبدیل نشود. می‌توان آن را یک تلاش خوب نامید. اگر انتظار یک فیلم بی‌نقص را نداشته باشید، از آنچه که ارائه می‌دهد، لذت خواهید برد، چرا که برخی صحنه‌های بسیار خوبی دارد، هرچند برخی دیگر کمتر. در کل، این فیلم تلاشی در حدود ۳.۵ تا ۴.۰ ستاره است بسته به سلیقه شما. فیلمی به نظر می‌رسد که بیشتر از حد معمول از داستان‌های معمایی علمی تخیلی و نوآر خالی است و عملکردهای قابل قبولی از هیو جکمن، ربکا فرگوسن و ثاندیوه نیوتون را به نمایش می‌گذارد، اما داستان چندان جذاب نبود و هرگز به رابطه بین جکمن و فرگوسن باور نداشتم. به نوعی زود از گاز افتاد و باقی زمان را چندان به عناصر معما علاقه‌مند نبود. نمی‌دانم، دوست داشتم از آن خوشم بیاید اما به شدت شک دارم که بخواهم دوباره آن را ببینم. **۲.۷۵ از ۵** کمتر از آنچه از بازیگران انتظار داشتم، اما این را به پای آن‌ها نمی‌گذارم. فکر می‌کنم انتظار چیزی بیشتر داشتم، هرچند دقیقاً نمی‌دانم چه. این فیلم سرگرمی کندی است با چند بخش جالب، اما نه به اندازه‌ای که شما را بیدار نگه دارد اگر تنها هدف شما تماشای فیلم باشد. برای من داستان ناامیدکننده بود زیرا غیرقابل باور بود، هرچند مطمئنم مخاطبی وجود دارد که از آن استقبال کند. ⭐⭐⭐ «یادآوری» فیلمی است که در آن مردم گوساله را می‌خرند حتی اگر شیر رایگان باشد. در آینده‌ای نامشخص که میامی به ونیز دنیای جدید تبدیل شده، نیک بانیستر (هیو جکمن) کسب‌وکاری را اداره می‌کند که از تکنولوژی برای دسترسی به خاطرات افرادی که می‌خواهند گذشته خود را دوباره زنده کنند، استفاده می‌کند. این افراد، توجه کنید، از فراموشی رنج نمی‌برند؛ آن‌ها فقط آنقدر تنبل و/یا احمق هستند که از مغز خود استفاده نکنند — حتی برای یادآوری چیزی به سادگی بازی با یک سگ (اینجا یک ایده: یک سگ دیگر بخرند). ما خاطرات مشتریان نیک را می‌بینیم به گونه‌ای که انگار فیلم‌های خانگی هستند، که بسیار راحت است اما هیچ منطقی ندارد، با توجه به اینکه مردم از دیدگاه شخص سوم خاطرات را به یاد نمی‌آورند؛ به عنوان مثال، اگر می‌خواستم یادآوری را تماشا کنم (فرصت کمی)، خودم را در حال تماشای فیلم نمی‌بینم. نویسنده/کارگردان لیزا جوی تلاش می‌کند و به طرز فاجعه‌باری در توضیح اینکه چرا خاطرات شخصیت‌هایش را از دیدگاه خودشان نمی‌بینیم، شکست می‌خورد و یک "نمایش" توسط نیک ارائه می‌دهد که هیچ چیزی را اثبات نمی‌کند جز اینکه می‌توانید هرچقدر که می‌خواهید چیزهای بی‌معنی به دیوار پرتاب کنید، اما این به این معنا نیست که به دیوار می‌چسبد. این یک آغاز ناامیدکننده برای جوی است، که به طور معمول به نمایش وسواس‌های شوهرش و برادرش، جاناتان و کریستوفر نولان، می‌پردازد. حداقل در «ممنتو»، بر اساس نام، قهرمان به یادآورنده‌ها تکیه می‌کرد نه خاطرات به خودی خود، که ذهنی و غیرقابل اعتماد هستند؛ در مقابل، خاطرات در «یادآوری» به پاکی رویاها در «انception» هستند. تا به حال درباره حافظه عکاسی شنیده‌اید؟ این بیشتر شبیه حافظه عکاسی است.