فیلم Home Alone 2: Lost in New York 1992

شرمنده‌ام که اعتراف می‌کنم، اما این دنباله را بیشتر از قسمت اول دوست دارم! نیویورک شهری شگفت‌انگیز در آمریکا است و در کریسمس حتی شگفت‌انگیزتر می‌شود! این فیلم به اندازه قسمت اول خوب است و واقعاً این یکی را بیشتر از اول دوست دارم. تنها بودن در یک شهر بزرگ می‌تواند ترسناک باشد، به‌ویژه برای یک بچه‌ی کوچک. این فیلم همچنین بسیار خنده‌دارتر از قسمت اول...

شرمنده‌ام که اعتراف می‌کنم، اما این دنباله را بیشتر از قسمت اول دوست دارم! نیویورک شهری شگفت‌انگیز در آمریکا است و در کریسمس حتی شگفت‌انگیزتر می‌شود! این فیلم به اندازه قسمت اول خوب است و واقعاً این یکی را بیشتر از اول دوست دارم. تنها بودن در یک شهر بزرگ می‌تواند ترسناک باشد، به‌ویژه برای یک بچه‌ی کوچک. این فیلم همچنین بسیار خنده‌دارتر از قسمت اول است. هرچند به اندازه‌ی نسخه‌ی اصلی سرگرم‌کننده نیست، اما این دنباله‌ی بدی نیست. آغاز فیلم کمی پیچیده است، زیرا این بار خانواده به فلوریدا می‌روند، اما یک اشتباه در فرودگاه "کوین" (با بازی مکالی کالکین) را به نیویورک می‌فرستد. او در ابتدا کمی نگران است، اما با کارت اعتباری پدرش به‌سرعت به هتل پلازا می‌رود، جایی که کمی دیوانه‌وار از خدمات اتاق استفاده می‌کند و توجه سرایدار مشکوک، تیم کوری، را جلب می‌کند. در حین گشت‌وگذار، جو پیشی و دانیل استرن به او برخورد می‌کنند و تصمیم می‌گیرند انتقام بگیرند، البته قبل از اینکه از نقشه‌ی جسورانه‌شان برای دزدیدن از یک فروشگاه اسباب‌بازی به او بگویند. البته او از چنگ آنها فرار می‌کند و به‌سرعت تصمیم می‌گیرد که تلاش کند دزدی آنها را خنثی کند - به شیوه‌ی خاص خودش. تیم کوری در اینجا عملکرد خوبی دارد و تقریباً همه‌ی دیگر بازیگران هم به خوبی ایفای نقش می‌کنند، در حالی که صحنه‌های کمدی به اوج خود می‌رسد و رنگ‌ها، میخ‌کوب و حتی یک توپ‌خانه‌ی قدیمی به شیوه‌های نوآورانه‌ای استفاده می‌شوند. این یک تلاش گروهی خوب است، با طنزی ملایم و حرکات خنده‌دار. شاید کمی طولانی باشد و شوخی‌ها کمی تکراری شوند، اما کریس کلمبوس به خوبی بر روی فیلم اول ساخته است و با مقداری تنوع از آن، در اصل داستان را حفظ کرده است.