فیلم Days of Being Wild 1990

به نظر می‌رسد که شخصیت جذاب و خوش‌تیپ "یادی" (لزلی چانگ) را می‌توان کمی لوتاریو نامید. او ظاهر و جذابیتی دارد و در زندگی فقط به فکر خودش است. اما زندگی ایده‌آل او به طور ناگهانی متوقف می‌شود، زمانی که مادر الکلی‌اش "ربکا" (ربکا پان) در حالی که مست است، به او می‌گوید که او در واقع مادرش نیست. حالا او متوجه می‌شود که پایه‌های...

به نظر می‌رسد که شخصیت جذاب و خوش‌تیپ "یادی" (لزلی چانگ) را می‌توان کمی لوتاریو نامید. او ظاهر و جذابیتی دارد و در زندگی فقط به فکر خودش است. اما زندگی ایده‌آل او به طور ناگهانی متوقف می‌شود، زمانی که مادر الکلی‌اش "ربکا" (ربکا پان) در حالی که مست است، به او می‌گوید که او در واقع مادرش نیست. حالا او متوجه می‌شود که پایه‌های اعتمادش به خودش متزلزل شده و به جستجوی خود می‌پردازد تا بفهمد زن واقعی کیست. پس از یک ارتباط اولیه با "سو لی‌ژن" (ماگی چانگ)، او به دنسری به نام "میمی" (کارینا لائو) می‌رسد، اما هنوز به هدف نهایی‌اش نزدیک نمی‌شود. تنها زمانی که "ربکا" تصمیم می‌گیرد با دوست‌پسر جدیدش به زندگی جدیدی برود، "یادی" را به فیلیپین می‌فرستد تا جوابش را پیدا کند. در همین حال، "سو لی‌ژن" دوباره تنها می‌ماند، زیرا دوست‌پسرش تصمیم می‌گیرد شغل پلیس را رها کرده و ملوان شود. آیا ممکن است این دو دوباره با هم آشتی کنند؟ این فیلم به وضوح حال و هوای اپیزودیک و حتی ساب‌اُپرا دارد. یک شخصیت ناخوشایند و به‌طور صریح خودخواه که در پی حقیقت خود برای دلایل شخصی‌اش است، اما به انصاف باید گفت که کارگردان و نویسندگان موفق می‌شوند آن را از سطح تابلوهای زرد بالاتر ببرند و شخصیت‌ها را به موجوداتی تبدیل کنند که تا حدی می‌توان با آن‌ها همدردی کرد. در اینجا ظاهرسازی‌های زیادی وجود دارد، حقیقت، صداقت و اعتماد در دسترس هستند، اما در سایه‌ها پنهان شده‌اند و استفاده از صحنه‌های تاریک و بارانی هنگ کنگ مکان‌های کافی برای پنهان شدن همه این‌ها فراهم می‌کند و همچنین مکان‌هایی برای کشف آن‌ها. این فیلم از作品‌های مورد علاقه من از ونگ کار-وای نیست؛ کمی پیش‌بینی‌پذیر است، اما او در نود دقیقه محتواهای زیادی را گنجانده و بازیگران به خوبی ایفای نقش می‌کنند - به ویژه ماگی چانگ - و من از تماشای آن لذت بردم.