فیلم Carnival of Souls 1962

این فیلم با تصادف یک خودرو آغاز می‌شود... مری و دو دوستش در حین یک مسابقه دوستانه، از جاده خارج شده و از روی یک پل سقوط می‌کنند. او تنها بازمانده این حادثه است و پس از بهبودی، شغلی به عنوان ارگ‌نواز کلیسا در یک شهر جدید به عهده می‌گیرد، اما به طور مداوم از یک بازدیدکننده روح‌گونه و دوره‌هایی که هیچ‌کس به نظر نمی‌رسد او...

این فیلم با تصادف یک خودرو آغاز می‌شود... مری و دو دوستش در حین یک مسابقه دوستانه، از جاده خارج شده و از روی یک پل سقوط می‌کنند. او تنها بازمانده این حادثه است و پس از بهبودی، شغلی به عنوان ارگ‌نواز کلیسا در یک شهر جدید به عهده می‌گیرد، اما به طور مداوم از یک بازدیدکننده روح‌گونه و دوره‌هایی که هیچ‌کس به نظر نمی‌رسد او را بشناسد، رنج می‌برد. **یک نکته مهم در ادامه آمده است.** خوشبختانه "کارناوال ارواح" در هزاره جدید مخاطبان جدیدی پیدا کرده است. ظهور دی‌وی‌دی‌های سه‌گانه ارزان و انتشار زیبای "کریتریون" این فیلم را به توجه طرفداران وحشت و ارواح که حتی از وجود آن بی‌خبر بودند، جلب کرده است. بدون شک، کارگردانان بزرگ نامدار از جمله رومرو، کارپنتر، هوپر و شایامالان تحت تأثیر این فیلم قرار گرفته‌اند. این فیلم با بودجه کم و اخلاق DIY، و همچنین پایان غافلگیرکننده‌اش، به طور مکرر به عنوان مرجع و الهام‌بخش شناخته می‌شود. این فیلم به عنوان یک قسمت طولانی از "زون تاریک" توصیف شده است و به نظر من این توصیف کاملاً درست است. ساختار کلی آن به نوعی به آن شو عالی و شگفت‌انگیز رود سرلینگ شباهت دارد. این داستان به‌خوبی به داستان "یک واقعه در پل اوول کریک" (یک داستان کوتاه از امبروز بیس) ارجاع می‌دهد، اما صرفاً پیشنهاد تکرار یک ایده استفاده شده، ناعادلانه خواهد بود. "کارناوال ارواح" پر از صحنه‌های ترسناک و رویایی است که تأثیری عمیق بر تماشاگر می‌گذارد. با موسیقی ارگ که به طور مکرر حس تنش را ایجاد می‌کند، اشباحی که مری را آزار می‌دهند واقعاً لرزه به اندام می‌اندازند. این داستان به‌خوبی با هم ترکیب شده و از همان ابتدا تفکر تماشاگر را مشغول می‌کند و با یک پایان بسیار خاص حواس او را جلب می‌کند. با بودجه‌ای محدود تنها ۳۰,۰۰۰ دلار و گروهی از دوستان، هارک هاروی یکی از بهترین فیلم‌های مستقل در زیرژانر وحشت را ساخته است. اگر به این موضوع شک دارید، از رومرو، ریمی یا هوپر بپرسید. **فیلمی ترسناک از اوایل دهه ۶۰، مانند یک قسمت طولانی از "زون تاریک"** زنی جوان (کندیس هیلیگوس) بعد از یک تصادف در لورنس، کانزاس زنده می‌ماند و در حالی که به منطقه دریاچه نمک بزرگ برای کار به عنوان ارگ‌نواز کلیسا می‌رود، با یک روح (کارگردان هرک هاروی) و دیگر اتفاقات عجیب مواجه می‌شود. "کارناوال ارواح" (۱۹۶۲) یک فیلم ترسناک، مرموز و کالت است که به صورت سیاه و سفید فیلم‌برداری شده، اما اصلاً ترسناک نیست. این فیلم از نظر حس و حال به "موج شب" (۱۹۶۱) با دینیس هاپر شباهت دارد. ترسناک‌ترین قسمت آن همسایه شهوت‌ران او در یوتا (سیدنی برگر) است. علاوه بر جو ترسناک، چیزی که بیشتر از همه دوست دارم، به تصویر کشیدن دو بعد متقاطع است: کسی در بعد روحانی نمی‌تواند در قلمرو فیزیکی دیده یا (در بیشتر موارد) شنیده شود. اگرچه این فیلم اغراق‌آمیز و قابل پیش‌بینی است، اما هنوز هم یک قطعه جذاب روحی و تاریخی است. فیلم به مدت یک ساعت و ۲۴ دقیقه ادامه دارد و در لورنس، کانزاس و مگنا، دریاچه نمک بزرگ و شهر سالت‌لیک فیلم‌برداری شده است. **نمره: B-/B** وقتی دو گروه از نوجوانان در حال مسابقه ماشین‌سواری بر روی یک پل باریک هستند، تصادف رخ می‌دهد و خودروی حامل دختران به درون رودخانه عمیق و گل‌آلود می‌افتد. در طول فرآیند گسترده جستجو (مردی با کمی نخ و وزنه‌ای به آن متصل)، "مری" (کندیس هیلیگوس) به طور معجزه‌آسا از رودخانه بیرون می‌آید، او تنها بازمانده است. به تدریج، اما، او به یک کارناوال فرسوده نزدیک obsessed می‌شود، و به زودی اشباحی را می‌بیند و بعد از مدتی همه ما شروع به سوال می‌کنیم که آیا او واقعاً وجود دارد یا نه! بازیگری هیلیگوس و آرت الیسون به عنوان کشیش زیرک بسیار جذاب است (دیالوگ‌ها کمتر جذاب هستند) و با پیچیدگی داستان، درام به خوبی به یک داستان ترسناک کوچک و تنش‌زا تبدیل می‌شود که با موسیقی ارگ به شدت افزایش می‌یابد. آن را در یک شب تاریک و زمستانی تماشا کنید و تجربه‌ای فوق‌العاده مؤثر خواهید داشت. **حتی فیلم‌های بد نیز شایسته تاریخ هستند.** پس از دیدن این فیلم، احساس می‌کنم که کمی اغراق‌آمیز است، اگرچه بدون شک یک کلاسیک قابل توجه در ژانر وحشت روان‌شناختی است. این فیلم به اندازه‌ای که انتظار می‌رفت ابتدایی‌تر است و کمبود امکانات و منابع در آن مشخص است. با بودجه‌ای بسیار محدود، کارگردان هرک هاروی شایسته تحسین است به خاطر اینکه از آنچه که داشت بهترین استفاده را کرد و یک اثر واقعی عشق را خلق کرد. بعد از کمی تحقیق متوجه شدم که این تنها فیلم بلند او و بازیگر کندیس هیلیگوس است. حرفه‌های آن‌ها به سمت تاریکی پیش رفت و عمدتاً به دلیل شکست‌های انتقادی و تجاری این فیلم بود که سال‌ها بعد و با هزینه تلویزیون و ویدیو، به شهرتی رسید. فیلم با تصادفی بین دو خودرو آغاز می‌شود که یکی از آن‌ها، با سه دختر، به درون یک رودخانه می‌افتد. پس از سه ساعت جستجو، مری هنری، یکی از سرنشینان این خودرو، به طرز معجزه‌آسا زنده ظاهر می‌شود. او یک هنرمند موسیقی است و بعد از مدتی به سالت‌لیک سیتی نقل مکان می‌کند تا به عنوان ارگ‌نواز در یک کلیسای کوچک کار کند. با این حال، او فردی بی‌ایمان است که کارش فقط یک شغل است. پس از مدتی، او شروع به دیدن رؤیاها و تصورات ترسناک درباره مردی و یک ساختمان متروکه در سواحل دریاچه نمک می‌کند که زمانی پارک تفریحی وجود داشت. فیلم به خوبی جو مرموز و جذابی می‌سازد، اما هرگز به مرز ترس واقعی نمی‌رسد. صدا و موسیقی ارگ به شدت به این جو کمک می‌کند (ارگ، سازی بسیار تحصیل‌کرده، به تدریج به وحشت پیوند خورده است). فیلم‌برداری خام و ناپسند است و جالب‌ترین مکان، پاویون سالتیر است که هنوز وجود دارد، ولی بسیار تغییر کرده و با آنچه در این فیلم بود متفاوت است. این فیلم به طور هوشمندانه از بازیگران و افراد محلی برای صرفه‌جویی در هزینه استفاده می‌کند. با این حال، آماتوریسم، دیالوگ‌های ضعیف، فقر سناریو و کمبود یک کارگردان کاربلد به شدت تلاش بازیگران را تحت تأثیر قرار می‌دهد. حتی کندیس هیلیگوس هم بد به نظر می‌رسد. وقتی فیلم را می‌بینیم، به خوبی دلایل شکست آن را درک می‌کنیم. از نظر فیلم، کار ضعیفی است و حتی آزاردهنده نیست. پس چرا این فیلم امروزه این‌قدر معتبر شده است؟ من فکر می‌کنم کلید درک این موضوع در خود پدیده "کالت" نهفته است. جوهره این حرکت فرهنگی در جستجوی مواد اصلی، کمی فراموش شده یا در زمان خود به خوبی قدردانی نشده، است. و این فیلم به نوعی در ژانر موادی قرار دارد که طرفداران "کالت" به دنبال آن هستند. به خاطر عمل آن‌ها، این فیلم توانست بعد از مدت‌ها به مخاطبانش برسد.