فیلم Children of a Lesser God 1986

در جزیره‌ای در ایالت مین، معلمی به نام "جیمز" (با بازی ویلیام هرت) به یک مدرسه برای ناشنوایان منتقل می‌شود. او به زودی به نگهبان جالب و مضطرب این مدرسه به نام "سارا" (با بازی مارلی ماتیلن) علاقه‌مند می‌شود که روزگاری دانش‌آموز این مدرسه بوده است. فیلم "فرزندان یک خدای کمتر" (۱۹۸۶) ترکیبی از زیبایی‌های آسمانی و دنیوی است؛ هم زیبا و هم ناپسند. خوشبختانه زیبایی‌های...

در جزیره‌ای در ایالت مین، معلمی به نام "جیمز" (با بازی ویلیام هرت) به یک مدرسه برای ناشنوایان منتقل می‌شود. او به زودی به نگهبان جالب و مضطرب این مدرسه به نام "سارا" (با بازی مارلی ماتیلن) علاقه‌مند می‌شود که روزگاری دانش‌آموز این مدرسه بوده است. فیلم "فرزندان یک خدای کمتر" (۱۹۸۶) ترکیبی از زیبایی‌های آسمانی و دنیوی است؛ هم زیبا و هم ناپسند. خوشبختانه زیبایی‌های بیشتری در آن وجود دارد. لوکیشن‌های ساحلی شمال شرقی فوق‌العاده هستند و ویلیام هرت به عنوان قهرمان داستان کار قابل توجهی انجام می‌دهد و نقش دشواری را به خوبی ایفا می‌کند. مارلی ماتیلن نیز بدون شک یک کشف شگفت‌انگیز است و نبود او می‌توانست فیلم را شکست دهد. همه چیز به یک صحنه دراماتیک خیره‌کننده در نیمه دوم فیلم می‌رسد که به‌خوبی اجرا شده است. متأسفانه زوج داستان کمی زود به هم می‌رسند و باید زمان بیشتری برای پیشرفت رابطه‌شان صرف می‌شد. با این حال، لحظات خوب زیادی در این فیلم وجود دارد. این فیلم ۱ ساعت و ۵۹ دقیقه طول می‌کشد و در نیوبرانزویک کانادا (روتسای، سنت جان و بیور هاربر) فیلم‌برداری شده است. در این فیلم، جیمز با تکنیک‌های عملی خود نظم برقرار شده توسط ناظر مدرسه "فرانکلین" (فیلیپ بوسکو) را به هم می‌زند. دانش‌آموزان او پیشرفت خوبی دارند، چرا که روش‌های او آن‌ها را ترغیب می‌کند تا بیشتر صحبت کنند و با اعتماد به نفس بیشتری در کنار یکدیگر و جامعه‌ای که صحبت می‌کند، عمل کنند. به زودی، آن‌ها در سایه شخصیت مرموز سارا قرار می‌گیرند. او اکنون سرایدار مدرسه است و به عنوان شخصیتی کمی سرد و خشمگین شناخته می‌شود، اما معلوم می‌شود که او نیز ناشنواست و بیش از بیست سال در این مدرسه بوده است. اکثر مردم فقط با او کنار می‌آیند، اما جیمز تصمیم می‌گیرد که به عمق ناامیدی‌های او پی ببرد و ببیند که آیا می‌تواند به او کمک کند. در ابتدا این کار برای جیمز به عنوان یک شغل است، اما به زودی این موضوع تبدیل به چیزی عمیق‌تر و صمیمی‌تر می‌شود که استقامت همه را آزمایش می‌کند. احتمالاً می‌توان گفت که عملکرد قوی و با شخصیت ماتیلن باعث شد که من نتوانم به سارا علاقه‌مند شوم. من شخصیت او را - هرچند که پس‌زمینه‌اش چه باشد - موجودی عصبانی و تا حدی بدخلق یافتم که چیز زیادی برای همدلی به من ارائه نمی‌کرد. در نهایت، مشاجرات و ناآرامی‌های آن‌ها به طرز فزاینده‌ای ساختگی به نظر می‌رسید و در پایان فکر می‌کردم که داستان برای این دو به کجا می‌رسد و واقعاً برایم مهم نبود که آیا او صحبت می‌کند یا نه. این موضوع به نوعی نشان‌دهنده مهارت او به عنوان یک بازیگر و به نوعی مهارت ویلیام هرت به عنوان همبازی اوست، اما به هر حال این فیلم بیشتر به دلیل معنای سیاسی و حسی‌اش در آن زمان به عنوان یک نوآوری عمیق در یادها باقی ماند تا جنبه دراماتیک آن بر روی پرده.