فیلم Raw 2016

نقد فیلم «خام» در حالی که فیلمسازان و تماشاگران معمولا از فکر «C-word» دیگری روی پرده سینما دچار حالت تهوع می‌شوند، نویسنده و کارگردان ژولیا دوکورنو و بازیگر شجاعش، گارانس ماریلیه، با دندان‌های تیز خود به سراغ فیلم ترسناک و خونینی در مورد آدم‌خواری می‌روند که گاهی اوقات هم به طرز شگفت‌انگیزی درخشان است. این فیلم به طور غیرمنتظره‌ای به نمایش درمی‌آید. من هیچ ایده‌ای نداشتم...

نقد فیلم «خام» در حالی که فیلمسازان و تماشاگران معمولا از فکر «C-word» دیگری روی پرده سینما دچار حالت تهوع می‌شوند، نویسنده و کارگردان ژولیا دوکورنو و بازیگر شجاعش، گارانس ماریلیه، با دندان‌های تیز خود به سراغ فیلم ترسناک و خونینی در مورد آدم‌خواری می‌روند که گاهی اوقات هم به طرز شگفت‌انگیزی درخشان است. این فیلم به طور غیرمنتظره‌ای به نمایش درمی‌آید. من هیچ ایده‌ای نداشتم که قرار است چه چیزی را تماشا کنم. زیرا معمولاً قبل از کلیک بر روی دکمه پخش، تحقیق کوچکی درباره فیلم‌هایی که می‌بینم انجام می‌دهم. نمی‌دانستم که این فیلم حتی فرانسوی است یا ترسناک. اما در واقع، این فیلم به معنای واقعی ترسناک نیست. با دیدن آغاز داستان، فکر می‌کردم که درباره یک دانشجوی پزشکی تازه‌کار است. اما همه چیز به طرز عجیبی تغییر کرد. مانند زمانی که جوان بودم و احساس ناراحتی می‌کردم، این فیلم به طرز عجیبی واقعی به نظر می‌رسید. از نظر محتوایی، به آن‌ها علاقه‌ای نداشتم، اما اگر هدف فیلم همین بوده، پس موفق بوده است. این فیلم به آنچه عنوانش می‌گوید، وفادار است. اما از طرفی فکر می‌کنم که به نوعی از گیاه‌خواران نیز تمسخر می‌کند. معمولاً در اروپا، گیاه‌خواران زیادی پیدا نمی‌شوند، اما موضوع این فیلم عجیب است. زیرا ما کسی را می‌شناسیم که هرگز در تمام عمرش گوشت نخورده، اما وقتی این عادت جدید را شروع می‌کند، همه چیز به طور کامل خارج از کنترل می‌شود. این تنها یک مورد نیست، بلکه دو نفر از یک خانواده هستند. یک نکته واضح این است که آن‌ها تفاوت‌ها را نمی‌شناسند، زیرا هرگز به آن عادت نداشته‌اند. جاستین آماده است تا به خواهرش بپیوندد و به عنوان دامپزشک تمرین کند. او از یک خانواده کاملاً گیاه‌خوار آمده و باید از برخی سنت‌های دانشگاهی عبور کند. از همان ابتدا، اوضاع برایش خوب پیش نمی‌رود و بر سلامت و بدنش تأثیر می‌گذارد. تغییری شدید در مدت زمان کوتاه، او را به خواسته‌ای غیرقابل کنترل سوق می‌دهد. سپس در یک وضعیت تصادفی، اوضاع بدتر می‌شود. در نهایت، بین خواهرها یک تعارض به وجود می‌آید که آن‌ها را به مسیرهای غیرمنتظره‌ای می‌برد و در نهایت چگونه همه چیز با رویدادهای ناراحت‌کننده‌ای پایان می‌یابد. این فیلم از بسیاری از فیلم‌های مشابه دیگر متمایز است. نمی‌گویم که یک اثر هنری است، اما همه چیز را به درستی به تصویر کشیده‌اند. واضح است که این فیلم برای بزرگسالان است، هرچند نه همه آن‌ها می‌توانند بدون احساس انزجار آن را تماشا کنند. برخی از مقالات و نقدها می‌گویند که مردم نیمه‌راه سینما را ترک کردند. تماشای این فیلم چالش‌برانگیز است. شاید فکر کنید که من برای یک عملکرد سینمایی ساده اغراق می‌کنم، اما این چیزی است که واقعاً تجربه کردم. تنها زمانی که امتحانش کنید، ممکن است متوجه شوید. داستان کمی گیج‌کننده است. مانند اینکه در چه نوع جهانی قرار داریم. زیرا هرچه در اطراف جاستین اتفاق می‌افتد، به نظر می‌رسد هیچ‌کس اهمیتی نمی‌دهد. استادان کجا بودند؟ سوالات زیادی وجود دارد. این فقط همینطور است. یک دیدگاه تخیلی، اینکه چه می‌شود اگر چنین وضعیتی به شکل زشت‌تری تغییر کند. اما اگر به درستی تحلیل کنید، تنها مسئله، آدم‌خواری است. نه اینکه ناگهان تمایل به مصرف گوشت پیدا کند. بنابراین، من به نوشتن، کارگردانی و بازی‌ها احترام می‌گذارم، اما قطعاً این فیلم سبک من نیست و احتمالاً برای اکثر شما نیز همین‌طور است. این فیلم برای همه نیست، بلکه مختص تماشاگران خاصی است. فیلم‌ها می‌توانند هر چیزی باشند، تنها باید مشخص کنیم که آیا از آن خوشمان می‌آید یا نه. سازندگان می‌دانستند که چه می‌کنند و چه موضوعی را برای فیلم خود انتخاب کرده‌اند. اغلب فیلم‌هایی مانند این به پرده سینما می‌آیند و صداهایی را بین منتقدان و تماشاگران ایجاد می‌کنند. نمی‌دانم بر اساس چه معیاری باید تصمیم بگیرید که آن را تماشا کنید. زیرا نه برای سرگرمی است، نه هنر است و نه فیلمی با پیام. اما هنوز هم فکر می‌کنم که ارزش تماشا را دارد. فقط باید از آنچه قرار است تماشا کنید، آگاه باشید. امتیاز نهایی: ۶ از ۱۰ مدت‌ها بود که می‌خواستم این فیلم را ببینم و ناامیدکننده نبود. به زیبایی فیلمبرداری شده است. برای افراد حساس مناسب نیست. همسرم با چند صحنه مشکل داشت. بله، این کمی «خون و خونریزی به خاطر خون و خونریزی» است، اما من از هر دقیقه‌اش لذت بردم. «جاستین» (گارانس ماریلیه) یک دختر جوان گیاه‌خوار است که به تازگی به دانشگاه دامپزشکی وارد شده و توسط خواهر بزرگش «الکس» (لا رُمف) تحت فشار قرار می‌گیرد تا کبد خرگوش خامی را بخورد و سپس به طرز غیرمنتظره‌ای احساس بیماری می‌کند! اما این تنها شروع مشکلات اوست، زیرا متوجه می‌شود که هم‌اتاقی‌اش، پسر همجنس‌گرا و کاملاً کارآمد «آدریَن» (رابط نایت اوفلا) و هفته اول آن‌ها قرار است با چالش‌های زیادی از سوی «بزرگ‌ترها» روبرو شوند. او دچار یک راش ناخوشایند می‌شود که برایش پمادی تجویز می‌شود، اما به نظر می‌رسد این راش نشانه چیزی بسیار نگران‌کننده‌تر باشد. او در حال توسعه یک تمایل برای گوشت است و درست به نظر می‌رسد که پختن آن کاملاً اختیاری است. این یک تمایل فراتر از یک هوس است و خوب، بگذارید بگوییم که او برای تأمین غذاهایش نیازی به سوپرمارکت ندارد. چه بر سر او آمده و آیا او تنها کسی است که در این مدرسه می‌خواهد بیماران را بخورد؟ ماریلیه در اینجا در اوج فرم خود است و این جشن خون‌آلود به طرز سرگرم‌کننده‌ای خشن‌تر می‌شود. شخصیت او هر لحظه بیشتر و بیشتر در تلاش برای تغذیه می‌شود و سپس از آنچه که انجام می‌دهد شرمنده می‌شود و به آرامی دیوانه می‌شود! این فیلم با زبانی کنایه‌آمیز و با گرافیک‌های نسبتاً خشن ارائه می‌شود، اما همچنین با شوخ‌طبعی عاشقانه، به ویژه از سوی آدریَن با اعتماد به نفس که احتمالاً نمی‌داند زندگی با هم‌اتاقی جدیدش چه دردسرهایی به همراه خواهد داشت. این فیلم به طور خاص ترسناک نیست، بلکه بیشتر خنده‌دار است و یک برداشت لذت‌بخش از ژانر ترسناک دانشگاهی است که عمدتاً از جلوه‌های ویژه و فحش‌های بی‌پایان خالی است و فقط سرگرم‌کننده است.