فیلم Kwaidan 1964

من همیشه وقتی که در صندلی سینما برای تماشای فیلمی سه ساعته نشسته‌ام کمی مضطرب می‌شوم - نگرانم که آخرین لیوان شراب ممکن است بیش از حد باشد - اما این فیلم به سرعت گذشت. این اثر مجموعه‌ای است از چهار "شعر" مختلف ژاپنی که تقریباً به هر احساسی در وجود انسان می‌پردازد - عشق، نفرت، طمع، شادی، ترس، حسادت، خیانت... هر چه را که...

من همیشه وقتی که در صندلی سینما برای تماشای فیلمی سه ساعته نشسته‌ام کمی مضطرب می‌شوم - نگرانم که آخرین لیوان شراب ممکن است بیش از حد باشد - اما این فیلم به سرعت گذشت. این اثر مجموعه‌ای است از چهار "شعر" مختلف ژاپنی که تقریباً به هر احساسی در وجود انسان می‌پردازد - عشق، نفرت، طمع، شادی، ترس، حسادت، خیانت... هر چه را که نام ببرید! هر داستان یک موضوع مرکزی دارد که شاید برای کسی با یک قطب‌نما اخلاقی نسبتاً قوی، چندان پیچیده نباشد، اما درسی آموزنده در مورد آنچه که در طبیعت انسانی درست و نادرست است، حتی در میان بهترین‌های ما ارائه می‌دهد. "در یک فنجان چای" - داستانی فوق‌العاده جذاب است و داستان شخصی من "هوئیچی" - که شامل یک کشیش نابینا است که می‌تواند آهنگ‌های زیبایی بخواند اما به بهایی ترسناک. صحنه‌پردازی فوق‌العاده است، هرچند صحنه‌های نبرد - به‌ویژه در آب - ممکن است کمی بیش از حد محدود به استودیو باشد تا واقعاً مؤثر واقع شود. رنگ‌ها و صداها هر دامنه‌ای از حس‌های شما را آزمایش می‌کنند؛ سرخوشی و ناامیدی، شادکامی و خشم و در پایان، شما را به حالتی می‌کشاند که همزمان احساس خستگی و رضایت کنید، به طوری که هر فیلمی می‌تواند امیدوار باشد که چنین حسی را ایجاد کند... واقعاً یک سفر شگفت‌انگیز و پرهیجان است!