فیلم Lady in Cement 1968

زن در سیمان به کارگردانی گوردون داگلاس و بر اساس فیلمنامه‌ای از ماروین اچ. آلبرت (که از رمان خودش اقتباس شده) و جک گاس نوشته شده است. در این فیلم فرانک سیناترا، راکل ولش، ریچارد کانته، مارتین گبل، لینی کازان، ماریا بارتو و دن بلاکر بازی می‌کنند. موسیقی اثر هیوگو مونتنگرو و فیلم‌برداری آن را جوزف اف. بیروک انجام داده است. در حین غواصی برای یافتن...

زن در سیمان به کارگردانی گوردون داگلاس و بر اساس فیلمنامه‌ای از ماروین اچ. آلبرت (که از رمان خودش اقتباس شده) و جک گاس نوشته شده است. در این فیلم فرانک سیناترا، راکل ولش، ریچارد کانته، مارتین گبل، لینی کازان، ماریا بارتو و دن بلاکر بازی می‌کنند. موسیقی اثر هیوگو مونتنگرو و فیلم‌برداری آن را جوزف اف. بیروک انجام داده است. در حین غواصی برای یافتن گنج‌های غرق‌شده، کارآگاه خصوصی تونی روم (با بازی سیناترا) با جسد یک زن زیبا مواجه می‌شود که پاهایش در بلوک سیمانی گیر کرده است. وقتی او توسط والدو گرانسکی (بلاکر) برای پیدا کردن یک زن مفقودشده استخدام می‌شود، تونی فکر می‌کند که ممکن است ارتباطی با آن زن در سیمان وجود داشته باشد. اما به زودی تونی خود را درگیر افراد مشکوک دنیای زیرزمینی و زن زیبای کیت فارست (ولش) می‌یابد. این فیلم دنباله‌ای بر موفقیت سال گذشته «تونی روم» است که ترکیبی از بدبینی خام و لحن رنگارنگ را ارائه می‌دهد و به نوعی یک معمای کارآگاهی شبیه به آثار چاندلر را به تصویر می‌کشد. لوکیشن‌های فلوریدا بسیار دلپذیر هستند و به نوعی به عنوان یک فریب عمل می‌کنند زیرا برخی از مشکلاتی که تونی باید با آن‌ها دست و پنجه نرم کند را پنهان می‌کنند. سیناترا با سبک سخت‌کوشش شوخی می‌کند، بلاکر در نقش یک مرد عضلانی جدی فیلم را می‌رباید و ولش به عنوان یک بمب جنسی در اینجا حضور دارد. این فیلم در دوران کاهش فعالیت سیناترا در سینما ساخته شده است و به همین دلیل برخی منتقدان پیشنهاد کردند که او در این نقش فقط در حال سپری کردن زمان است. اما این درست نیست، او در این نقش به وضوح لذت می‌برد و چون در همان سال فیلم «کارآگاه» را نیز با تم تیره‌تر و بهتر ساخته است، نمی‌توان گفت که او بی‌توجه در نقش‌هایش ظاهر شده است. «زن در سیمان» در عین حال که مشغول و پرخشونت و جذاب است، معمای کارآگاهی را ارائه می‌دهد که هرگز خسته‌کننده نمی‌شود. 7 از 10. فرانک سیناترا در نقش «تونی روم» به عنوان فردی که در حال شنا کردن و به کارهای خود مشغول است، ناگهان با جسد یک زن مواجه می‌شود که چکمه‌های سیمانی به پا دارد. چطور او به چنین سرنوشتی دچار شده است؟ او برای یافتن پاسخ به این سوال راهی می‌شود در این دنباله نه چندان موفق از «تونی روم» که یک سال پیش منتشر شده است. شخصیت او به شدت ناپخته به نظر می‌رسد و شیمی خاصی بین او و همبازی‌اش راکل ولش که خود نیز در فرم خوبی نیست، وجود ندارد. عنصر کارآگاهی داستان تقریباً تصادفی است و هرچند این طرح - هرچه که هست - به خوبی پیش می‌رود، اما همه‌چیز کمی بیش از حد سطحی و حتی ساختگی به نظر می‌رسد تا بتواند پس از تعیین استاندارد برای شوخی‌های او و ظاهر خنک‌اش، علاقه‌مندی زیادی را حفظ کند. یک صحنه نسبتاً خنده‌دار وجود دارد که او در حال تماشای تلویزیون با دن بلاکر نشسته و موسیقی تم «بونانزا» را می‌شنود، اما بقیه فیلم صرفاً وسیله‌ای کافی برای دو ستاره است که به نظر می‌رسد آرزو دارند در جایی دیگر باشند.