فیلم The Searchers 1956

چه چیزی مردی را به سفر می‌کشاند؟ پس از بازگشت از سفری برای یافتن دزدان احشام، ایتان ادواردز برادر و خواهرش را کشته شده توسط کومانچی‌ها پیدا می‌کند و دخترانشان نیز ناپدید شده‌اند. ادواردز، که از هندوها متنفر است و انگیزه‌ای قوی دارد، به همراه همراه نیمه هندی‌اش به جستجوی دختران ناپدید شده می‌پردازد - سفری خطرناک که سال‌ها به طول می‌انجامد. «جستجوگران» یکی از بزرگترین وسترن‌های...

چه چیزی مردی را به سفر می‌کشاند؟ پس از بازگشت از سفری برای یافتن دزدان احشام، ایتان ادواردز برادر و خواهرش را کشته شده توسط کومانچی‌ها پیدا می‌کند و دخترانشان نیز ناپدید شده‌اند. ادواردز، که از هندوها متنفر است و انگیزه‌ای قوی دارد، به همراه همراه نیمه هندی‌اش به جستجوی دختران ناپدید شده می‌پردازد - سفری خطرناک که سال‌ها به طول می‌انجامد. «جستجوگران» یکی از بزرگترین وسترن‌های تاریخ سینماست و واقعاً یکی از بهترین فیلم‌هایی است که تاکنون ساخته شده است. شهرت این فیلم به‌خوبی توجیه شده و کارگردانی و عکاسی آن با دقتی بی‌نظیر انجام شده است. این فیلم به عنوان یک دستاورد سینمایی برجسته می‌ایستد. داستان آن بسیار ساده است و بر اساس رمانی از آلن لمی نوشته شده است. تم انتقام و نفرت در این فیلم به‌طور مکرر در هالیوود استفاده می‌شود، اما کارگردانی جان فورد در این اثر، آن را با زیبایی خاصی پوشش داده که سیاهی نیروی محرکه اصلی شخصیت اول را پنهان می‌کند. این فیلم درس‌های مهمی برای سایر کارگردانان دارد و قلب تماتیک آن به ایتان ادواردز (که به طرز فوق‌العاده‌ای توسط جان وین بازی شده) تعلق دارد؛ مردی تلخ که با وجود کینه‌اش، بیننده را از متنفر شدن از او بازمی‌دارد. فیلم با نماهای درخشانی از درهای باز آغاز و پایان می‌یابد که تأثیر عمیقی بر بیننده می‌گذارد. بسیاری از صحنه‌ها می‌توانند به عنوان تصاویری برای تعریف وسترن کلاسیک استفاده شوند. فورد مکان مونومنت ولی را به یکی از بهترین شخصیت‌های وسترن تبدیل کرده است. تپه‌های سرسبز و سنگ‌های عجیب و غریب با رنگ‌های سوزان قرمز و نارنجی و آسمان آبی زنده، شخصیت‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد و فورد با مهارت داستان تمدن در برابر طبیعت وحشی را به تصویر می‌کشد. این فیلم به شدت نیاز به تماشای مکرر دارد و هر بار بینش‌های جدیدی در مورد شخصیت‌ها و درس‌های احساسی در مورد بی‌تفاوتی نژادی ارائه می‌دهد، که همه این‌ها با موسیقی به یاد ماندنی مکس استاینر همراه است. در آن زمان، این فیلم هیچ جایزه‌ای نبرد، احتمالاً به این دلیل که هسته نژادپرستانه فیلم برای بسیاری ناراحت‌کننده بود یا شاید به این دلیل که فیلم به دیالوگ برای بیان نکاتش وابسته نیست؟ (زبان بدن و بازیگری چهره در اینجا فوق‌العاده است). شاید برخی فقط به دنبال یک وسترن ساده با تیراندازی و شخصیت‌های سطحی بودند که به سختی وقتی برای نشان دادن احساس خود دارند؟ با این حال، اکنون می‌دانیم که «جستجوگران» در سطح جهانی مورد تحسین قرار گرفته و اغلب در فهرست بهترین فیلم‌ها از سوی علاقه‌مندان جدی سینما قرار می‌گیرد. شاید این فیلم فقط برای کسانی باشد که مایل‌اند چندین بار آن را تماشا کنند؟ من به عنوان یک طرفدار سینما این فیلم را به عنوان یک تجربه بسیار خوب احساس می‌کنم. از نظر فنی و تماتیک، این اثر کم‌نظیر است و یک شاهکار واقعی آمریکایی به شمار می‌رود. 10/10 **وسترن جان وین که به طور اغراق‌آمیز توصیف شده و با جفری هانتر جوان.** این فیلم که در سال 1956 منتشر شده و به کارگردانی جان فورد است، داستان ایتان ادواردز (جان وین) را روایت می‌کند که پس از جنگ داخلی به مزرعه برادرش در جنوب‌غربی آمریکا بازمی‌گردد و به همسر برادرش که به طور مخفیانه عاشق اوست. پس از حمله کومانچی‌ها به مزرعه، ایتان و برادرزاده‌اش (جفری هانتر) به جستجوی گروه هندی‌ها می‌روند تا دختر برادرش (ناتالی وود) را از اسارت نجات دهند. با گذشت زمان و ادغام دختر با بومی‌ها، مشخص نیست که آیا ایتان قصد نجات او را دارد یا می‌خواهد او را بکشد. به عنوان یک شاهکار و یکی از بزرگترین وسترن‌ها معرفی شده است، من «جستجوگران» را دو بار تماشا کرده‌ام و هر بار ناامید شدم. قطعاً، مکان‌های مونومنت ولی شگفت‌انگیز هستند و بازیگران فوق‌العاده‌اند، اما داستان آن بسیار ضعیف است. طرح داستان عالی است، اما نحوه روایت آن جالب نیست و بنابراین، حرکت چندانی ندارد. به علاوه، ما با توالی‌ها، شخصیت‌ها و دیالوگ‌هایی مواجه می‌شویم که به‌نظر می‌رسد تلاش‌هایی برای سرگرمی هستند که (1.) خنده‌دار نیستند، (2.) به دلیل جدی بودن داستان، ناگوار به نظر می‌رسند و (3.) برخی از شخصیت‌ها را احمق نشان می‌دهند (نکته‌ای برای نویسندگان: فقط به این دلیل که کسی در طبیعت زندگی می‌کند، به‌طور خودکار او را احمق نمی‌کند). به من «اتوبوس‌ران» (1939)، «سربازان اسب» (1959)، «آلامو» (1960)، «شمال به آلاسکا» (1960)، «شجاعت واقعی» (1969)، «چی‌سوم» (1970)، «گاوبازها» (1972) و «روستر کاگبورن» (1975) را در هر روزی بهتر از این وسترن متوسط بدهید. به‌هر حال، من حتی «کومانچروها» (1961)، «ال دورادو» (1966)، «گاریوت جنگ» (1967)، «ریو لوبو» (1970)، «دزدان قطار» (1973) و «شکارچی» (1976) را هم می‌پذیرم. این فیلم 119 دقیقه طول می‌کشد و در آریزونا، یوتا و کلرادو فیلم‌برداری شده است. **نمره: C-** **فیلمی جالب، بسیار خوب ساخته شده، اما با فیلمنامه‌ای ضعیف.** این یکی از آن فیلم‌های وسترن قدیمی است که در آن شخصیت کابوی به عنوان نمونه‌ای از قهرمان آمریکایی معمولی به تصویر کشیده می‌شود، زنان جوان بی‌دفاعی هستند که منتظر یک تیرانداز هستند تا آن‌ها را در امان نگه دارد، و غرب سرزمینی بدون قانون است که هر کسی کار خود را می‌کند و بومی‌ها - در این مورد، کومانچی‌ها - تروریست‌هایی واقعی هستند که قانونی است آن‌ها را تعقیب و کشتن. من نمی‌خواهم درباره اخلاق فیلم یا دیدگاه آن نسبت به بومی‌های آمریکایی یا زنان بحث کنم. امروزه، پلیس‌های اخلاقی زیادی وجود دارند که کتاب‌ها را بازنویسی می‌کنند، از زبان‌های «بیشتر فراگیر» دفاع می‌کنند، و مجسمه‌های شخصیت‌های تاریخی را به خاطر گفته‌ها یا اعمالی که با «درست‌کاری سیاسی» سازگاری ندارد، به گل می‌زنند. من اینگونه نیستم و هر کسی که اینگونه باشد را محکوم می‌کنم. بنابراین، می‌خواهم مقدمه این متن به‌عنوان یک هشدار پیشگیرانه از آنچه فیلم است عمل کند: فیلمی که در دهه 1950 توسط افرادی با همان ذهنیت طبیعی آن زمان ساخته شده است. فیلمی عادی که طبق ذهنیت زمان خود ساخته شده و ما حق انتقاد بی‌دلیل از آن را نداریم. جان فورد به‌عنوان کارگردان کار فوق‌العاده‌ای انجام داده و فیلمی بسیار زیبا ارائه می‌دهد که به‌طور عمده به خاطر جنبه‌های هنری‌اش برجسته است. عکاسی آن شایسته مطالعه در هر مدرسه هنر فیلم است و دارای نورپردازی فوق‌العاده، پالت رنگ‌های روشن و زنده و استفاده‌ای زیبا از دکورها، لباس‌ها و مکان‌های فیلم‌برداری است. به‌هر حال، دکورها و لباس‌ها نیز خوب هستند و آنچه را که انتظار می‌رود در یک فیلم وسترن ارائه می‌دهند (و بهترین کار این است که انتظار دقت تاریخی زیادی نداشته باشید، زیرا این موضوع در آن زمان اهمیت چندانی نداشت). علاوه بر همه این‌ها، ما یک موسیقی قهرمانانه داریم که به خوبی با فیلم همخوانی دارد. در بازیگران، شخصیت جان وین غیرقابل انکار است. او حتی به هنرمندی که واقعاً تحسینش می‌کنم نزدیک نیست، اما او کاریزمایی غیرقابل انکار دارد و در این فیلم در وضعیت خوبی قرار دارد. جفری هانتر نیز کار جالبی ارائه می‌دهد، اما به‌مراتب ضعیف‌تر از وین است. در مورد چهره‌های زن، تنها می‌توانیم تلاش تقریباً قهرمانانه ورا مایلز را در فیلمی که به شخصیت‌های زن توجهی نمی‌کند، به‌طور مثبت ذکر کنیم. جایی که این فیلم واقعاً گم می‌شود، فقر شدید فیلمنامه‌اش است. داستان بیش از حد سرد و بی‌روح است و واقعاً ما را جذب نمی‌کند و فقط به‌نظر می‌رسد بهانه‌ای بزرگ برای یک نمایش پر از مبارزه بین هندی‌ها و کابوی‌ها است.