فیلم The Ghost and the Darkness 1996

شما درست می‌فرمایید. شیطان به تسوو آمده است. به من نگاه کنید، من شیطان هستم. فیلم «روح و تاریکی» به کارگردانی استیون هاپکینز و نویسندگی ویلیام گلدمن ساخته شده است. بازیگران اصلی شامل وال کیلمر، مایکل داگلاس، تام ویلکینسون، جان کانی، برنارد هیل، برایان مک‌کاردی و امیلی مورتیمر هستند. موسیقی اثر جری گلدسمیت و فیلمبرداری اثر ویلماس زیگموند است. این فیلم در تسوو، کنیا، روایت می‌کند که...

شما درست می‌فرمایید. شیطان به تسوو آمده است. به من نگاه کنید، من شیطان هستم. فیلم «روح و تاریکی» به کارگردانی استیون هاپکینز و نویسندگی ویلیام گلدمن ساخته شده است. بازیگران اصلی شامل وال کیلمر، مایکل داگلاس، تام ویلکینسون، جان کانی، برنارد هیل، برایان مک‌کاردی و امیلی مورتیمر هستند. موسیقی اثر جری گلدسمیت و فیلمبرداری اثر ویلماس زیگموند است. این فیلم در تسوو، کنیا، روایت می‌کند که یک مهندس پل با یک شکارچی حرفه‌ای همکاری می‌کند تا دو شیر که به کارگران محلی حمله کرده‌اند را شکار کند. به عنوان یک داستان واقعی، این فیلم پر از راز و رمز است. شیرها (روح و تاریکی) به نوعی موجودات ماورایی به نظر می‌رسند که به گفته داستان، به طور صرفاً لذت‌جویانه به بومیان حمله می‌کنند. در میان استعمار و رفتارهای مردانه، شکارچیان این شیرها به عنوان مدافعان بشریت قابل توجیه هستند، با اینکه می‌دانیم انسان‌ها به طور کلی این حیوانات بزرگ را برای تفریح شکار می‌کنند. متن فیلمنامه پر از کلیشه‌هاست، اما به گونه‌ای که توهین‌آمیز نیست. حس می‌شود که در ابتدا فیلم می‌توانست بیشتر درباره مسائل سیاسی و ناآرامی‌های دوره صحبت کند. در نهایت، فیلم به یک داستان هیولایی تبدیل می‌شود که در آن دو شکارچی بزرگ به رویارویی با دشمنی خطرناک می‌پردازند. صحنه‌های حمله به زیبایی کارگردانی شده و واقعاً ابتدایی و وحشیانه به نظر می‌رسند. در حالی که داستان از نظر روایت هوشمندانه ضعیف است، تنش و هیجان در صحنه‌های کلیدی به خوبی حفظ شده است. با فیلمبرداری زیبا و موسیقی جری گلدسمیت که به طرز قدرتمندی با مکان‌ها هماهنگ است، عناصر فنی فیلم به خوبی عمل می‌کنند. یک شخصیت اصلی به طرز غیرمنصفانه‌ای نادیده گرفته شده است، و این عدم توازن به لذت تماشای فیلم آسیب می‌زند. با این حال، با وجود نقص‌ها و وعده‌های به تحقق نرسیده، حس قدیمی و نوستالژیکی در فیلم وجود دارد که به نظر می‌رسد بیشتر مخاطبان عام را تحت تأثیر قرار داده است تا منتقدان حرفه‌ای. این فیلم داستانی است که با شما می‌ماند، درست مانند خود آفریقا. من این فیلم را دوست دارم. **به طور کلی، یک فیلم ماجراجویی خوب در آفریقا.** به طور کلی، من این فیلم را دوست داشتم. آفریقا همیشه برای اروپایی‌ها جذابیت داشته و هر کسی که در آنجا زندگی کرده باشد، مطمئناً می‌داند که این قاره اثر عمیقی بر جای می‌گذارد. فیلم توانسته طعم جاذبه وحشی آفریقا را به خوبی منتقل کند، به ویژه زیبایی طبیعی آن. در مورد تولید و جلوه‌های بصری این فیلم، باید بگویم که آن‌ها واقعاً زیبا هستند و به راحتی ما را به زمان روایت شده می‌برند. من متخصص نیستم، اما خطاهای واضحی ندیدم، به جز چند دکوری که به نظر می‌رسید برای سال ۱۸۹۶ بسیار مدرن هستند. این فیلم که در دوران استعمار بریتانیا در آفریقا اتفاق می‌افتد، طبیعتاً از دیدگاه اروپایی روایت می‌شود و ساخت خط آهن به عنوان یک دستاورد واقعی مهندسی و شجاعت مستعمره‌نشینان انگلیسی توصیف می‌شود. در مورد بازیگران، نکات مثبت و منفی وجود دارد. از یک سو، وال کیلمر به نظر نمی‌رسد قدرت لازم برای شخصیت خود را داشته باشد. او در نقشی که نیاز به تلاش فیزیکی زیادی ندارد، می‌توانست مؤثرتر باشد. با این حال، او به عنوان یک مهندس که به آفریقا آمده است و در وضعیتی ناخواسته قرار می‌گیرد، قابل قبول به نظر می‌رسد. متأسفانه، من از دیدن مایکل داگلاس در این فیلم خوشحال نبودم. شخصیت او به طور واضحی خودستایانه است و تنها برای برآورده کردن خواسته این بازیگر به فیلم افزوده شده است. این فیلم در حالی که با حیواناتی که انسان‌ها را می‌خورند سر و کار دارد، به اندازه‌ای آرام است که صحنه‌های خونین واقعی را به نمایش نمی‌گذارد. با این حال، داستان فیلم به طور محکم بر اساس یک حادثه واقعی است که در تسوو، کنیا اتفاق افتاده است، جایی که دو شیر محلی به کارگران پل حمله کردند و موجب مرگ‌های زیادی شدند. اما این نمایش واقعه به طور وفادار انجام نشده است. من نمی‌توانم تغییرات در حقایق را که با معرفی شخصیت شکارچی حیوانات که توسط داگلاس بازی می‌شود، صورت می‌گیرد، بپذیرم. این شخصیت وجود نداشت و دو شیر بدون کمک شکار شدند.