فیلم Passengers 2016

فیلمی علمی-تخیلی که مناظر خیره‌کننده‌ای دارد اما به برخی موضوعات نگران‌کننده نیز می‌پردازد. دو نفر (جنیفر لارنس و کریس پرات) در یک سفینه فضایی معیوب گرفتار شده‌اند که کنترل چندانی بر آن ندارند. در ابتدا می‌توانند خود را با تمام ثروت‌های مادی در دسترس مشغول کنند. اما زمانی که یکی از آن‌ها علیه دیگری جرم مرتکب می‌شود، هیچ جامعه و نظام قضایی وجود ندارد که...

فیلمی علمی-تخیلی که مناظر خیره‌کننده‌ای دارد اما به برخی موضوعات نگران‌کننده نیز می‌پردازد. دو نفر (جنیفر لارنس و کریس پرات) در یک سفینه فضایی معیوب گرفتار شده‌اند که کنترل چندانی بر آن ندارند. در ابتدا می‌توانند خود را با تمام ثروت‌های مادی در دسترس مشغول کنند. اما زمانی که یکی از آن‌ها علیه دیگری جرم مرتکب می‌شود، هیچ جامعه و نظام قضایی وجود ندارد که بتواند این تخلف را رسیدگی کند. چگونه می‌توانند اخلاق مجازات، توبه و بازپروری را میان خود حل و فصل کنند؟ این فیلم به دلیل برخی صحنه‌ها که به نظر جذاب می‌رسند اما از نظر علمی دقیق نیستند، دچار نقص‌هایی است، به‌ویژه در مورد جاذبه. احتمالاً این صحنه‌ها به درخواست استودیو اضافه شده‌اند که می‌خواستند تماشاگران را شگفت‌زده کنند اما به علم زیرین آن توجهی نداشتند. اما این مسئله برای بیشتر فیلم‌های علمی-تخیلی معمولی است. **داستانی از سفر فضایی!** من قصد داشتم این فیلم را ببینم، اما انتظار نداشتم که شاهکار باشد. اینطور نبود، اما با کمال تعجب دیدم که فیلمی به مراتب بهتر از بقیه فیلم‌های امروزی با مضامین فضایی است. تمام داستان در یک سفینه فضایی جریان دارد. این یک داستان سفر فضایی است، وقتی که بشریت با 5000 نفر در حال حرکت به سمت یک سیاره جدید است، اما یکی از آن‌ها به‌طور غیرمنتظره‌ای از خواب زمستانی خود بیدار می‌شود. قرار بود او و همه دیگران چند ماه قبل از رسیدن به مقصد بیدار شوند، بنابراین اکنون او تقریباً یک قرن زودتر بیدار شده و ماجراجویی‌های او در ادامه فیلم نمایان می‌شود. این فیلم ارتباطی با فیلم 2008 به همین نام ندارد. در ابتدا فکر می‌کردم این یک نسخه زنده از «وال-ای» است. نه به‌طور کامل، فقط چند صحنه و دو شخصیت اصلی یادآور وال-ای و او هستند. این فیلم همچنین بازیگران محدودی دارد و من از فیلمنامه ساده آن لذت بردم، اما به اندازه کافی قوی است که یکی از بهترین‌های این ژانر باشد. بازیگران بسیار خوب بودند. جلوه‌های بصری زیبا بودند و فیلمی ایده‌آل برای تماشای شبانه به‌تنهایی است. کارگردان نروژی معروف به خاطر «شکارچیان سر» اینجا حضور دارد. این فیلم اولین ورود او به هالیوود نیست، اما قبلاً برای فیلم «بازی تقلید» نامزد اسکار شده بود. مفهوم فیلم شبیه «لاگون آبی» یا نوعی نسخه فضایی از داستان باغ عدن است. من چند صحنه را پیش‌بینی کرده بودم که خیلی ساده بودند. نکته اصلی در قسمت‌های بعدی به‌ویژه زمانی که تمام توجه به بیشتر از روایت اولیه معطوف می‌شود، نمایان می‌شود. از نظر علمی، همه چیز قابل باور نیست، اما از نظر سینمایی، هر چیزی ممکن است. با چنین مفهومی، فیلم به نتیجه‌گیری می‌رسد که یک چرخش در آن رخ می‌دهد. سرگرمی تضمین شده است. یکی از بهترین فیلم‌های سال که نباید از دست بدهید. پیشنهاد می‌شود! 8/10 فیلم «مسافران» به‌طور کلی از سوی منتقدان حرفه‌ای مورد انتقاد قرار گرفته، اما با این حال برای بخشی خوب از عموم علاقه‌مندان به علمی-تخیلی محبوب شده است. این فیلم بیشتر از اینکه نوآورانه باشد، یک قطعه رمانتیک مرتب است که با سوالات مهمی درباره انسان و واکنش‌های او به سناریوهای فوق‌العاده پر شده است. اگرچه تماشاگر به‌طور عمده در انتظار اکشن است، اما در آخرین ربع فیلم متوجه می‌شوید که این فیلم به‌عنوان یک مطالعه شخصیت بدون جلوه‌های ویژه نیز به خوبی عمل می‌کند. کریس پرات و جنیفر لارنس دارای جذابیت زیادی هستند و واقعاً بیشتر از حد کافی برای پیشبرد داستان در عناصر ناپایدار آن دارند. آن‌ها همچنین توسط مایکل شین که به‌خوبی در نقش پیشخدمت اندروید (نه ربات!) آرتور بازی کرده است، کمک می‌شوند. کاره‌ای جلوه‌های ویژه چشمگیر است و کارگردان مورتن تیلدوم صحنه‌ها را به‌خوبی بهم متصل کرده است، که برجسته‌ترین آن‌ها صحنه فوق‌العاده از دست دادن جاذبه است. همچنین می‌توان به میکس صدا نیز تحسین کرد. تازه‌واردان باید انتظار یک داستان عاشقانه از رابینسون کروزو در فضا را داشته باشند نه یک فیلم اکشن علمی-تخیلی، اگرچه این فیلم دارای لایه‌های فکری بیشتری است نسبت به آنچه در ابتدا به نظر می‌رسد، زیرا در این صورت فیلم زمان خوبی را ارائه می‌دهد و به آنچه که به‌تدریج به یک دهه فوق‌العاده برای طرفداران علمی-تخیلی تبدیل می‌شود، اضافه می‌کند. 7/10 «مسافران» ترکیبی به‌خوبی طراحی شده از علمی-تخیلی، رمان و درام روانشناختی است. عمل اول با ساخت شخصیت‌های قوی خود متمایز می‌شود و بر تنهایی و مشکلات عاطفی یک مسافر که به‌طور غیرمنتظره‌ای در طول یک سفر فضایی بیدار می‌شود، تمرکز دارد. داستان به‌طور روان به عمل دوم منتقل می‌شود که در آن ارتباط بین شخصیت‌ها گرما و جذابیت به فیلم اضافه می‌کند. مناظر خیره‌کننده و طراحی دقیق آوالون یک فضای غوطه‌ورکننده ایجاد می‌کند که شما را در طول فیلم درگیر نگه می‌دارد. این فیلم لحظات شاد و دلگرم‌کننده را با مضامین عمیق و تفکر برانگیز متعادل می‌کند. تعاملات بین شخصیت‌ها، از اکتشافات بازیگوشانه آن‌ها در سفینه گرفته تا چالش‌هایی که با آن‌ها مواجه می‌شوند، واقعی و جذاب به نظر می‌رسند. پیشخدمت، که مایکل شین آن را بازی می‌کند، یک افزودنی دلپذیر است و نه تنها شوخی‌هایی را ارائه می‌دهد بلکه حکمت‌های به‌یادماندنی نیز دارد که به مضامین فیلم درباره انزوا و ارتباط انسانی عمق می‌بخشد. تعارض‌ها و معضلات مطرح شده پیچیدگی‌هایی به روایت می‌افزایند و آن را فراتر از یک رمان عاشقانه فضایی می‌سازند. «مسافران» با یک نتیجه‌گیری رضایت‌بخش که نخ‌های عاطفی و اخلاقی آن را به هم متصل می‌کند، به پایان می‌رسد. این فیلم بصری خیره‌کننده، از نظر عاطفی تأثیرگذار و تفکر برانگیز است و فیلمی محکم است که سرگرم‌کننده است و در عین حال چیزی برای فکر کردن به جا می‌گذارد.