فیلم Trance 2013

اما هیچ اثر هنری‌ای ارزش یک زندگی انسانی را ندارد... فیلم "ترنس" به کارگردانی دنی بویل و با فیلمنامه‌ای از جان هاج، از فیلمی به همین نام اثر جو آهرن در سال 2001 اقتباس شده است. این فیلم با بازی جیمز مک‌اوی، وینسنت کاسل و روزاریو داوسون ساخته شده است. موسیقی آن توسط ریک اسمیت و فیلمبرداری توسط آنتونی دد مانتل انجام شده است. داستان دربارهٔ کارمند...

اما هیچ اثر هنری‌ای ارزش یک زندگی انسانی را ندارد... فیلم "ترنس" به کارگردانی دنی بویل و با فیلمنامه‌ای از جان هاج، از فیلمی به همین نام اثر جو آهرن در سال 2001 اقتباس شده است. این فیلم با بازی جیمز مک‌اوی، وینسنت کاسل و روزاریو داوسون ساخته شده است. موسیقی آن توسط ریک اسمیت و فیلمبرداری توسط آنتونی دد مانتل انجام شده است. داستان دربارهٔ کارمند حراج هنر، سایمون (با بازی مک‌اوی) است که در حین یک سرقت هنری به دوستش فرانک (با بازی کاسل) خیانت می‌کند، اما بعد از ضربه به سر دچار فراموشی می‌شود و نمی‌تواند محل پنهان‌سازی یک اثر هنری دزدیده شده از گویا را به یاد آورد. فرانک و همراهانش تصمیم می‌گیرند سایمون را به هیپنوتراپیست الیزابت (با بازی داوسون) بفرستند تا امیدوار باشند که محل پنهان‌سازی تابلو را پیدا کنند. اما به محض شروع درمان، رازها فاش می‌شوند و هیچ چیز آن‌طور که ابتدا به نظر می‌رسد نیست. در این مرحله از اکران فیلم، مشخص است که ورود دنی بویل به دنیای نئو-نوآر به شدت طرفدارانش را تقسیم خواهد کرد. او به خاطر توانایی‌اش در تغییر سبک و کار بر روی هر ژانری که بخواهد، شناخته شده است. بویل به آثار قبلی‌اش برمی‌گردد و با خلق یک نئو-نوآر ذهن‌انگیز، فضایی پر از جذابیت‌های جنسی را که پل ورهوون از آن بهره می‌برد، ارائه می‌دهد. اگر از ژانرهای نوآر خوش‌تان نمی‌آید، این فیلم به‌طور قطع برای شما مناسب نیست. تصور کنید "غریزه اولیه" با "تلقین" ملاقات می‌کند و یک فیلم دزدی از دهه 40 را برای نوشیدنی بیرون می‌برد و به این ترتیب می‌توانید به درکی از فضای "ترنس" برسید. تمام نشانه‌های نوآر، چه نئو و چه کلاسیک، در اینجا مشهود است، از شخصیت‌پردازی‌ها تا هوش بصری، این فیلم به طور خاص برای علاقه‌مندان به ژانر نوآر ساخته شده است و تماشای آن بر روی پرده بزرگ یا در فرمت بلوری ضروری است. فراموش کنید که شخصی برای حمایت کردن در این فیلم وجود دارد؛ شخصیت‌ها یا به طمع، شهوت، حسادت یا انتقام انگیزه دارند، یا به سادگی به اندازه کافی هوشمند نیستند که بتوانند در دایره‌ای که در آن حرکت می‌کنند، عمل کنند. فراموشی بخش کلیدی داستان است، که بارها در نوآرهای قدیمی نیز به چشم می‌خورد، همچنین شخصیت اصلی به‌طور کامل فریب‌خورده است... توضیح بیشتر در مورد داستان احمقانه خواهد بود، هر چه کمتر بدانید، تجربه بهتری خواهید داشت. واقعاً بحث در مورد این فیلم دشوار است بدون اینکه به این بپردازید که چرا این اثر، یک فیلم بسیار جذاب و چالش‌برانگیز است. این به معنای آن نیست که از نظر داستانی هوشمندتر از یک پای مغزی است، زیرا این‌طور نیست. با unraveling داستان، چندین بار، اگر از تجزیه و تحلیل داستان لذت ببرید، جنبه‌های ذهنی داستان ممکن است از هم بپاشد. همچنین، فشردن این‌همه "غذای مغزی" در ربع آخر فیلم کمی زیاد به نظر می‌رسد. در حالی که همراهان بد فرانک به شدت آزاردهنده و بی‌اهمیت هستند. با این حال، این فیلم خواهان تماشا در چندین بار است. از نظر بصری، فیلم بسیار عالی است و به وضوح مشخص است که بویل و مانتل از زیبایی‌های بصری نوآر آگاهی دارند و به اهمیت جوّی آن توجه دارند. در لندن روایت می‌شود اما در دانجنز در کنت فیلمبرداری شده است؛ پس‌زمینه‌ای از یک شهر فولادی و آینه‌ای، شهری پر از ثروت و بی‌اعتمادی. ترفندهای تجاری در اینجا وجود دارد اما هرگز سبک بر محتوا غلبه نمی‌کند؛ نکات بصری به روایت اهمیت می‌دهند. تصاویر هوایی از شب در یک شهر شلوغ می‌آیند و می‌روند، رنگ‌های مختلف برای آپارتمان‌های شخصیت‌های مختلف هوشمندانه هستند، و زوایای دوربین مایل، انحراف فریم را برابر با انحراف ذهن‌های شخصیت‌ها ایجاد می‌کند. هیچ فریمی در نام افزودن جزئیات هدر نمی‌رود. بویل بازی خود را به بهترین شکل ارائه می‌دهد. تمام این‌ها زیر سایه موسیقی آرام و غم‌انگیز اسمیت قرار دارد که به عنوان ناظر هشداردهنده آماده است تا خود را در هنگام شروع وحشت آزاد کند. سه بازیگر اصلی به خوبی ایفای نقش می‌کنند و به وضوح از کار خود لذت می‌برند. مک‌اوی با یک عملکرد چندلایه اعتبار خود را در فهرست ستاره‌ها تثبیت می‌کند، کاسل همیشه حضور قدرتمندی دارد و داوسون در یک نقش جسورانه، بهترین کار خود را تا به حال ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد که آماده ورود به عرصه‌های بزرگ است. همچنین باید توجه داشت که هر سه بازیگر باید در طول فیلم کارت‌های خود را بسیار نزدیک به سینه نگه دارند و این کار را به خوبی انجام می‌دهند. ساختار اکشن بویل پویا است و صحنه ابتدایی یکی از بهترین شروع‌های اخیر است و فیلمنامه هاج حس بازیگوشی دارد که باعث می‌شود تماشاگران متوجه شوند که فیلم خود را مسخره می‌کند و به اندازه‌ای جدی نیست که برخی از طرفداران فیلم فکر می‌کنند. این فیلم به طور قطع طرفداران خاص خود را خواهد داشت، اما برای کسانی که به داستان‌های نوآر و دزدی جذاب تمایل دارند، تجربه‌ای شگفت‌انگیز خواهد بود! 9 از 10.