فیلم Buried 2010

فیلمی جالب و سرگرم‌کننده که حداکثر استفاده را از یک بازیگر و یک تابوت می‌برد. با این حال، گاهی احساس می‌کنید که فریب خورده‌اید، زمانی که می‌بینید تابوت به نظر می‌رسد که بزرگ و کوچک می‌شود. من واقعاً این فیلم را دوست دارم! من فیلم‌هایی مانند این و "در دام" را دوست دارم، که تماماً در یک مکان تنگ و بسته فیلم‌برداری شده‌اند. تنها یک فیلمنامه...

فیلمی جالب و سرگرم‌کننده که حداکثر استفاده را از یک بازیگر و یک تابوت می‌برد. با این حال، گاهی احساس می‌کنید که فریب خورده‌اید، زمانی که می‌بینید تابوت به نظر می‌رسد که بزرگ و کوچک می‌شود. من واقعاً این فیلم را دوست دارم! من فیلم‌هایی مانند این و "در دام" را دوست دارم، که تماماً در یک مکان تنگ و بسته فیلم‌برداری شده‌اند. تنها یک فیلمنامه عالی می‌تواند فیلم را هیجان‌انگیز و نه خسته‌کننده کند، زیرا محیط فیلم در چند متر مربع محدود است! با وجود اینکه در این درام نسبتاً منسجم، چندین نقص داستانی وجود دارد، رایان رینولدز ممکن است یکی از بهترین بازی‌های حرفه‌اش را در اینجا ارائه داده باشد. شاید این به این دلیل باشد که او بیدار می‌شود و متوجه می‌شود که در یک جعبه چوبی بزرگ دفن شده است و تنها یک فلاسک، یک چراغ قوه و تلفنش را دارد. او در عراق برای یک شرکت کامیون آمریکایی رانندگی می‌کرد که مورد حمله قرار گرفت و اکنون خواسته یک فدای ۵ میلیون دلاری است. در طول نود دقیقه بعدی، او باید از تلفن و هوش خود استفاده کند تا سعی کند شماره‌هایی پیدا کند که بتوانند به او کمک کنند تا محل خاص خود را پیدا کند. این در شرایطی است که هنوز همه ما جی‌پی‌اس روی تلفن‌هایمان نداشتیم - بنابراین این یک ماجرای بسیار پرتنش است، زیرا او شروع به درک خطرات وضعیتش می‌کند. همچنین، احتمالاً یکی از بدترین تماس‌های تلفنی را که تا به حال شنیده‌ام، بین او و مدیر پرسنل خود که سعی در توجیه او دارد، شاهد هستیم که واقعاً من را وادار به فریاد زدن "درست بگو، به خاطر خدا" به صفحه نمایش کرد. این به رینولدز فرصتی می‌دهد تا تصویر زیباپسند خود را کنار بگذارد و سعی کند شخصیتش را با درجه‌ای از جنون کلاستروفوبیک پر کند - و فکر می‌کنم او این کار را به خوبی انجام می‌دهد. این فیلم از نظر منطقی ترسناک به نظر می‌رسد و پایان آن هم به همین شکل، هیچ چیز ساده‌ای نیست. به نظرم تماشای آن ارزش دارد. فیلم «دفن‌شده» عمدتاً موفق است و پایان آن باعث می‌شود که به‌طور قطعی بگویم که زمان مثبتی را سپری کردم. فیلم به خوبی تنش را ایجاد می‌کند و بدون شک حس کلاستروفوبیک را منتقل می‌کند. همچنین از نظر ریتم به‌خوبی تنظیم شده است، به‌ویژه با توجه به اینکه در یک مکان فیلم‌برداری شده است (یک امتیاز به رایان رینولدز). تنها انتقادی که دارم این است که شخصیت اصلی در اوایل فیلم کمی غیرقابل تحمل به نظر می‌رسد، که واقعاً نباید این‌گونه باشد با توجه به اینکه باید به شما کمک کند تا برای پل کانروی اهمیت قائل شوید. به نظر من، در برخی لحظات، او بیشتر شبیه به یک آدم خودخواه به نظر می‌رسید تا کسی که در حال وحشت است. این موضوع کمی من را در پیش‌بینی پایان فیلم گمراه کرد، یکی از نظریات (نیمه‌کاره‌ام) این بود که داستان به سمت یک خط داستانی شبیه به «پروانه‌ای بر روی چرخ» خواهد رفت (فیلم عالی، به هر حال). البته چنین نشد، اما عدم پیش‌بینی‌پذیری رضایت‌بخش بود. شاید در این مورد سخت‌گیر باشم یا بیش از حد به عامل غیرقابل تحمل بودن توجه کرده‌ام. اما در هر صورت، این موضوع خیلی مهم نیست، زیرا هنوز هم به‌صورت مثبتی درباره فیلم فکر می‌کنم. تماشای آن کاملاً ارزشمند است.