فیلم Io capitano 2023

فیلم‌های درباره سیلاب مهاجران جدید به اروپا از آفریقا و خاورمیانه در سال‌های اخیر به طور فزاینده‌ای در حال افزایش هستند. این فیلم‌ها به تصویر کشیدن سختی‌های فراوانی که این افراد با آن مواجه هستند (گاهی به شکل گرافیکی و آزاردهنده) پرداخته و نشان می‌دهند که این جستجوگران آزادی با چه مشکلاتی روبرو هستند. این فیلم جدید نیز دقیقاً همین کار را انجام می‌دهد و...

فیلم‌های درباره سیلاب مهاجران جدید به اروپا از آفریقا و خاورمیانه در سال‌های اخیر به طور فزاینده‌ای در حال افزایش هستند. این فیلم‌ها به تصویر کشیدن سختی‌های فراوانی که این افراد با آن مواجه هستند (گاهی به شکل گرافیکی و آزاردهنده) پرداخته و نشان می‌دهند که این جستجوگران آزادی با چه مشکلاتی روبرو هستند. این فیلم جدید نیز دقیقاً همین کار را انجام می‌دهد و داستان دو نوجوان سنگالی را روایت می‌کند که در تلاشند تا به زندگی جدیدی در ایتالیا دست یابند. نویسنده و کارگردان متئو گارونه، داستان دردناک دو پسرعموی به نام‌های سیدو (سیدو سار) و موسا (موستافا فال) را روایت می‌کند که با چالش‌های محیطی، کلاهبرداران بی‌رحم، بازداشت و شکنجه‌های مقامات و جنایتکاران، و شرایط سخت عبور از مدیترانه مواجه هستند. با این حال، در حالی که فیلم دارای بازی‌های خوب، فیلم‌برداری زیبا و موقعیت‌های جذاب است، به نظر می‌رسد داستان آن کمی آشنا و حفره‌دار باشد و شامل مجموعه‌ای از تعلیق‌ها باشد که به راحتی حل می‌شوند. همچنین فیلم طولانی است و شامل انواع صحنه‌هایی است که می‌توانستند به راحتی کوتاه‌تر شوند بدون اینکه چیزی از معنا کاسته شود. با این وجود، این کمبودها تا حدودی با یک زیرمتن مرموز و سوررئالیستی جبران می‌شود که واقعاً قوی‌ترین جنبه این فیلم (اگرچه به شدت کم‌توسعه‌یافته) است. بنابراین، باید اعتراف کنم که کمی گیج شده‌ام که چگونه این فیلم توانسته است جوایز زیادی از جمله نامزدی اسکار و گلدن گلوب برای بهترین فیلم بین‌المللی را به دست آورد، به‌ویژه با توجه به اینکه بسیاری از فیلم‌های بهتر در این زمینه وجود دارند. در برخی مواقع، این فیلم واقعاً تماشایش دشوار است، زیرا ما دو پسرعموی "سیدو" (سیدو سار) و "موسا" (موستافا فال) را در یک سفر بسیار دشوار دنبال می‌کنیم. آنها هنوز در داکار به مدرسه می‌روند، اما به‌طور مخفیانه آرزوی رفتن به اروپا را دارند. آنها در زمان‌های فراغت خود سخت کار می‌کنند و سعی می‌کنند مادرشان را در تاریکی نگه دارند تا زمان شروع سفرشان برسد. خروج از کشورشان به‌طور نسبی آسان است - آنها با اتوبوس سفر می‌کنند، اما وقتی سفرشان به‌طور جدی آغاز می‌شود، با قاچاقچیان انسان مواجه می‌شوند که سعی دارند آنها را از طریق صحرای بزرگ به لیبی ببرند، جایی که بدتر از آن در انتظارشان است. در اینجا زشتی روح انسانی به وضوح نمایان است، زیرا افراد مورد ضرب و شتم، شکنجه، زندانی و فروخته می‌شوند و با جدا شدن موقتی دو پسر، ما بر روی مشکلات "سیدو" متمرکز می‌شویم که باید دوستش را به بیمارستان برساند - حتی اگر این به معنای راندن قایق پر از مهاجران دیگر به‌تنهایی از مدیترانه به سیسیل باشد! این دو پسر در این نقش‌ها فوق‌العاده‌اند و شیمی میان آنها به خوبی استقامت، پایداری و وفاداری‌شان به یکدیگر را نشان می‌دهد - در برابر زشتی‌های چشمگیر. این فیلم بدون لحظات طنز نیست و تأثیرگذاری حالت‌های صورت آنها در این مواقع بر روی دوربین هدر نمی‌رود. این دو شخصیت جذاب هستند و من به اندازه‌ای که از موفقیتشان سرمایه‌گذاری کردم، از بی‌رحمی انسان نسبت به کسانی که به‌وضوح آسیب‌پذیرند و حتی لباس‌هایی که بر تن دارند به سختی کافی است، disgusted شدم. اگر فیلم "فرار" (2021) را دیده‌اید، ایده‌ای از آنچه در انتظار شماست دارید، فقط این بار تصاویری خیره‌کننده از این کره زمین در شرایط خشک و بی‌رحم به نمایش گذاشته شده است. فکر نمی‌کنم این فیلم هرگز به صورت عمومی به اکران درآید، اما اگر فرصتی برای تماشای آن پیدا کردید، ارزشش را دارد.