فیلم Tombs of the Blind Dead 1972

"La noche del terror ciego" داستان یک لشکر از جنگجویان شیطانی را روایت می‌کند که در قرن سیزدهم زندگی می‌کردند و به شوالیه‌های تمپلار معروف هستند. این جنگجویان به دنبال زندگی جاودانه بودند و برای رسیدن به این هدف، خون انسان می‌نوشیدند و قربانی‌هایی به شیطان تقدیم می‌کردند. بنابراین شوالیه‌های تمپلار با کمال میل دختران بی‌گناه را برای مراسم خود شکنجه می‌کردند و مولا خود...

"La noche del terror ciego" داستان یک لشکر از جنگجویان شیطانی را روایت می‌کند که در قرن سیزدهم زندگی می‌کردند و به شوالیه‌های تمپلار معروف هستند. این جنگجویان به دنبال زندگی جاودانه بودند و برای رسیدن به این هدف، خون انسان می‌نوشیدند و قربانی‌هایی به شیطان تقدیم می‌کردند. بنابراین شوالیه‌های تمپلار با کمال میل دختران بی‌گناه را برای مراسم خود شکنجه می‌کردند و مولا خود را راضی می‌کردند. اما اعمال وحشتناک آن‌ها به پایان می‌رسد، وقتی که محاکمه مقدس تصمیم به مجازات آن‌ها می‌گیرد و آن‌ها را در ملاعام به دار می‌آویزد. چندین قرن بعد، در دهه 1970، دو دختر به نام‌های ویرجینیا و بتی به همراه پسری به نام راجر به سفر می‌روند. پس از یک حادثه احساسی، ویرجینیا به خاطر حسادت به دوستانش از قطار بیرون می‌پرد. او در مکانی عجیب فرود می‌آید و در یک قلعه متروکه پناه می‌گیرد. متأسفانه، این مکان همچنین پناهگاهی برای موجودات ترسناک و وحشتناکی است که در شب زنده می‌شوند. این موجودات در واقع شوالیه‌های تمپلار هستند که هر شب به عنوان زامبی به زندگی برمی‌گردند. کارگردان آرماندو دِ اوسوریو تلاش نکرد که به مخاطبان خون‌طلبی که به دنبال کشتارهای وحشیانه بودند، رضایت دهد. برعکس، تعداد کشته‌ها ممکن است کم باشد، اما "La noche del terror ciego" زیرژانر زامبی را به سطحی متفاوت می‌برد، جایی که موجودات بیشتر تاریک، مرموز و ترسناک هستند تا خونین و وحشی. اگر شما از طرفداران زامبی هستید، احتمالاً این فیلم را دوست خواهید داشت و اگر نیستید، ممکن است به طرز خوشایندی شگفت‌زده شوید. من در انجمن‌های آنلاین خوانده‌ام که بسیاری از طرفداران خونریزی از کمبود خون و اعضای بدن ناراضی بودند، اما من فکر می‌کنم این فیلم مقدار مناسبی از این موارد را دارد. یکی از صحنه‌های مورد علاقه‌ام در کل فیلم، صحنه‌ای است که یکی از دختران سعی می‌کند از زامبی‌ها پنهان شود. از آنجا که زامبی‌ها نابینا هستند، دختر در همان اتاق با آن‌ها می‌ماند و تنها چیزی که می‌تواند انجام دهد، این است که کاملاً ساکت بماند. اما از آنجا که او بسیار ترسیده و تحت فشار است، قلبش به شدت می‌تپد و ناگهان نمای نزدیکی از سینه‌اش را می‌بینیم که نشان می‌دهد او در آستانه از حال رفتن یا فرار برای نجات جانش است. شوالیه‌های مرده‌زنده این تپش‌ها را می‌شنوند و به دختر بیچاره برمی‌گردند، که در نهایت ناچار به فرار می‌شود. این یکی از جوی‌ترین موقعیت‌هایی است که من هرگز در یک فیلم زامبی دیده‌ام. واقعاً بیشتر صحنه‌های تعقیب تقریباً بی‌نقص بودند، اما آن یکی به‌خصوص شایسته یادآوری بود. همچنین در انجمن‌ها به برخی از افرادی برخوردم که از چند سوال بی‌پاسخ مانند اینکه: "چگونه زامبی‌ها می‌توانستند بشنوند؟"، "اسب‌ها را از کجا آوردند؟"، "چگونه اگر فقط اسکلت بودند، اینقدر قوی بودند؟" شکایت کرده بودند. پاسخ به تمام این سوالات می‌تواند این باشد: "این یک فیلم ترسناک درباره موجودات مرده‌زنده است و واقعاً نباید واقع‌گرایانه باشد". به‌طور صادقانه، من فکر می‌کنم زامبی‌ها از داستان بی‌معنی همجنس‌گرایی بین دو دختر که به داستان کمک نمی‌کند، قابل باورتر بودند. دوباره، بیشتر زوج‌ها در فیلم‌های ترسناک بی‌معنی هستند. باید گفت "ویرجینیا" (مارía النا آرپون) وقتی از flirt دوستانش "راجر" (سزار برنر) و "بتی" (لون فلیمنگ) خسته می‌شود و قطار پرتغالی آهسته در حال حرکت را در وسط هیچ جا ترک می‌کند، از تیزترین ابزار جعبه نیست. خوشبختانه، او به چیزی شبیه یک صومعه ویران برمی‌خورد و با ساختن آتش بزرگی از چند شاخه، در کیسه خوابش برای یک خواب خوب مستقر می‌شود. هیچ شانسی نیست. به محض اینکه چشمانش بسته می‌شود، چیزهایی در شب شروع به ایجاد صدا می‌کنند. اجساد شوالیه‌های تمپلار محکوم که در آن مکان دفن شده‌اند، زنده می‌شوند و تشنه هستند! روز بعد که احساس گناه می‌کند، دو دوستش سعی می‌کنند حرکات او را دنبال کنند اما برای آنچه پیدا می‌کنند، به خوبی مجهز نیستند - به‌ویژه زمانی که اسب‌هایشان به پرواز درمی‌آیند. به زودی پلیس، برخی قاچاقچیان محلی و یک دعوای خنده‌دار کمی سرگرمی فراهم می‌کنند در حالی که این نسخه‌های شبح‌وار از ریچارد شیر دل همچنان ویرانی به بار می‌آورند... واقعاً این فیلم سرگرم‌کننده است. به هیچ وجه نمی‌توان آن را خوب نامید و بازیگری (و نویسندگی) آن بسیار ضعیف است، اما به خوبی از محیط‌های ترسناک صومعه‌ای استفاده می‌کند و با صداهای جیرجیر و راهروهای کم‌نور پر است. همچنین در یک کارخانه مانکن نیز کمی سرگرمی وجود دارد (آن‌ها به آتش واکنش خوبی نشان نمی‌دهند) و فریادهای هیستریک - از هر دو جنس - زیادی وجود دارد. این فیلم خیلی طولانی است و خیلی بیش از حد پر شده، اما هنوز هم یک فیلم ترسناک سرگرم‌کننده است که می‌تواند شما را بخنداند. **_“اسب رنگ پریده! سوار آن را مرگ نامیدند و هیدس نزدیک او بود”_** پس از اینکه یک زن جوان در پرتغال (مارía النا آرپون) تجربه وحشتناکی در یک ویرانه مرموز در کنار یک قبرستان دورافتاده داشته باشد، دو دوستش سعی می‌کنند بفهمند چه بر سر او آمده است (لون فلیمنگ و سزار برنر). اشتباه بزرگی است. یک تولید پرتغالی/اسپانیایی، "Tombs of the Blind Dead" (1972) در اصل "شب وحشت نابینایان" نامیده می‌شد (ترجمه شده از اسپانیایی). این فیلم سه دنباله در سه سال بعد به خود اختصاص داد: "بازگشت مردگان نابینا"، "کشتیرانی شبح" و "شب مرغ‌های دریایی". "کشتیرانی شبح" تنها دنباله‌ای است که من دیده‌ام و به‌خوبی یک فیلم مستقل است. این فیلم کمی برتر است. داستان جالب است، اما اساساً عناصر داستان دراکولا را به سرقت می‌برد، فقط هارکر را با ویرجینیا جایگزین کنید و کنت مرده را با مومیایی‌های تمپلار. ساختار همچنین یادآور "روان" است و به وضوح چنین است. با این حال، مکان‌های ایبریایی عالی هستند، شخصیت‌ها جالب‌اند، زنان زیبا هستند، و دشمنان ترسناک و لوکوموتیو افزوده‌ای خوب است. متأسفانه، احترامم به این فیلم کمی از بین رفت وقتی که دستیار متصدی قطار سعی می‌کند به یک زن ناراحت کمک کند تا سوار قطار شود. خواهید دید که منظورم چیست. سپس مسئله اسب‌ها وجود دارد. فکر می‌کنم نباید بیش از حد به این مسائل فکر کرد. در حالی که شوالیه‌های اسکلت سوار بر اسب‌ها را تماشا می‌کردم، نتوانستم به یاد میمون‌ها در "سیاره میمون‌ها" نیفتم. برخی توزیع‌کنندگان همین فکر را کردند و بنابراین فیلم را ویرایش کردند و به عنوان "انتقام از سیاره میمون" منتشر کردند تا از محبوبیت آن فرانچایز در دهه 70 بهره‌برداری کنند. این فیلم در تئاترهای مختلفی در آمریکا و حتی گوآم به نمایش درآمد. مدت زمان فیلم 1 ساعت و 41 دقیقه است، با نسخه ویرایش شده آمریکایی به نام "مردگان نابینا" که آن را به 1 ساعت و 23 دقیقه کوتاه کرده است. این فیلم در پرتغال (لیسبون و مکان‌های نزدیک: پالملا، ستوبال، سسیمبرا و استوریل) و اسپانیا (صومعه پلاوس در مادرید) فیلمبرداری شده است. امتیاز: B-