فیلم 2010 The Year We Make Contact 1984

**سفر دیگری به مشتری برای یافتن پاسخ‌ها** پس از شکست مرموز مأموریت دیسکاوری وان به مشتری در سال ۲۰۰۱، دکتر هیود فلوید (روی اشایدر) از سمت خود به عنوان رئیس شورای ملی فضانوردی استعفا می‌دهد. چند سال بعد، شوروی‌ها فضاپیمای لئونوف و خدمه‌اش را به مشتری می‌فرستند و سه آمریکایی شامل فلوید را به عنوان کمک در تحقیق درباره دیسکاوری و نقص کامپیوتر هوشمند آن، HAL...

**سفر دیگری به مشتری برای یافتن پاسخ‌ها** پس از شکست مرموز مأموریت دیسکاوری وان به مشتری در سال ۲۰۰۱، دکتر هیود فلوید (روی اشایدر) از سمت خود به عنوان رئیس شورای ملی فضانوردی استعفا می‌دهد. چند سال بعد، شوروی‌ها فضاپیمای لئونوف و خدمه‌اش را به مشتری می‌فرستند و سه آمریکایی شامل فلوید را به عنوان کمک در تحقیق درباره دیسکاوری و نقص کامپیوتر هوشمند آن، HAL 9000، به همراه می‌آورند. کایر دولیا به عنوان فضانورد مفقود شده دیوید باومن برمی‌گردد و هلن میرن نقش کاپیتان لئونوف را ایفا می‌کند. باب بالابان و جان لیتگو نیز به عنوان دو فضانورد آمریکایی دیگر در فیلم حضور دارند. "۲۰۱۰: سالی که ارتباط برقرار کردیم" (۱۹۸۴) علمی-تخیلی واقع‌گرایانه‌ای است که نسبت به پیشینی خود، "۲۰۰۱: Odyssey فضایی" (۱۹۶۸)، کمتر هنری و بیشتر دراماتیک جذاب است. البته این به معنای بهتر بودن آن نیست، بلکه فقط متفاوت است. "۲۰۰۱" سوالاتی را مطرح می‌کند در حالی که این فیلم پاسخ‌هایی را ارائه می‌دهد که برخی از افراد ممکن است از آن خوششان نیاید. سوالات شامل موارد زیر است: چرا HAL دچار نقص شد؟ دلیل واقعی مأموریت اصلی دیسکاوری چه بود که برای فلوید ناشناخته ماند؟ چه بر سر باومن آمد؟ هدف از وجود مونو لیت غول‌پیکر در حال چرخش به دور مشتری چیست؟ هر دو فیلم یکدیگر را تکمیل و متوازن می‌کنند. این فیلم بیشتر یک ماجراجویی فضایی ساده در آینده نزدیک است. بر خلاف "جنگ ستارگان" که یک فانتزی فضایی است، "۲۰۱۰" یک علمی-تخیلی بزرگسال است که بیشتر به فضا مربوط می‌شود. "استار ترک" نیز چنین است، اما "۲۰۱۰" واقع‌گرایانه‌تر است که من از آن قدردانی می‌کنم. به عبارت دیگر، نباید انتظار کلین‌ها یا نبردهای فضایی را داشته باشید. این فیلم بیشتر در سبک "مأموریت به مریخ" (۲۰۰۰) و "مریخی" (۲۰۱۵) قرار می‌گیرد. مدت زمان فیلم ۱ ساعت و ۵۶ دقیقه است. نمره: B این فیلم نسبت به پیشینی خود، کار استانداردتری است. با توجه به این موضوع، من واقعاً این فیلم را بیشتر از "۲۰۰۱: Odyssey فضایی" لذت بردم - فقط به این دلیل که به آنچه شخصاً از یک فیلم انتظار دارم، نزدیک‌تر است تا آنچه که آن فیلم ۱۹۶۸ ارائه می‌دهد، که بیشتر یک اثر هنری است. البته، نسخه اصلی به وضوح و به طرز قابل توجهی از این فیلم ۱۹۸۴ بهتر است - اما از نظر داستانی، به نظر من این فیلم بهتر است. این به این معنا نیست که "۲۰۱۰" چیزی است که من آن را عالی بنامم، چون اینطور نیست. اما به هر حال، یک علمی-تخیلی محکم است که من زمان خوبی را صرف تماشای آن کردم. من طرفدار بازسازی‌ها نیستم، اما روی اشایدر کار خوبی در نقش هیود فلوید انجام می‌دهد. باب بالابان نیز خوب عمل می‌کند و دیدن جان لیتگو و هلن میرن در این فیلم جالب است. کمی متعجبم (اما موافقم) که به نظر می‌رسد این فیلم به طور نسبتاً خوبی مورد استقبال قرار گرفته است. انتظار داشتم که اکثریت از آن بد برداشت کنند، همان‌طور که معمولاً در مورد دنباله‌های فیلم‌های نمادین که از همان الگو نیستند، اتفاق می‌افتد؛ کارگردان متفاوت و غیره.