فیلم The Last Metro 1980

با وجود، یا شاید به خاطر، اشغال نازی‌ها در پاریس در سال 1942، تئاترها و سینماهای این شهر رونق خوبی دارند. یکی از محبوب‌ترین آن‌ها در منت‌مارت بود و توسط خانواده استاینر اداره می‌شد. حالا، چون او یک یهودی است، تصمیم می‌گیرند بهتر است او به ویشی برود و تئاتر را به همسر بازیگرش "ماریون" (کاترین دنو) بسپارد. به طرز جالبی، آن‌ها تصمیم می‌گیرند نمایش...

با وجود، یا شاید به خاطر، اشغال نازی‌ها در پاریس در سال 1942، تئاترها و سینماهای این شهر رونق خوبی دارند. یکی از محبوب‌ترین آن‌ها در منت‌مارت بود و توسط خانواده استاینر اداره می‌شد. حالا، چون او یک یهودی است، تصمیم می‌گیرند بهتر است او به ویشی برود و تئاتر را به همسر بازیگرش "ماریون" (کاترین دنو) بسپارد. به طرز جالبی، آن‌ها تصمیم می‌گیرند نمایش جدیدی به نام "غیبت" را به صحنه ببرند و "گرنگر" (ژرار دوپاردی‌ieu) را به عنوان همبازی "ماریون" زیر نظر کارگردان "ژان-لوپ" (ژان پویر) دعوت کنند. باید گفت که "گرنگر" کمی عاشق‌پیشه است، اما هدف خواسته‌های او در اینجا، که طراح لباس "آرلت" (آندریا فره‌ول) است، حتی حاضر نیست به او نزدیک شود. برنامه‌های آن‌ها به عنوان یک گروه این است که از باقی‌مانده جنگ سالم بیرون بیایند و با خطرات در هر گوشه و کنار و همچنین کمبود منابع، کار آن‌ها دشوار است. با پیشرفت داستان، متوجه می‌شویم که هم "ماریون" و هم همبازی‌اش رازهایی برای نگه‌داری دارند و نمایش آن‌ها که می‌تواند برایشان سرنوشت‌ساز باشد، قرار است مورد بررسی منتقد سرسخت ضد یهود "داکسیات" (ژان-لوئی ریچارد) قرار گیرد که می‌تواند تمام تلاش آن‌ها را نابود کند و آن‌ها را به زباله‌دان تاریخ بفرستد. این فیلم پر از شیمی و ارتباطات انسانی است و فرانسوا تروفو موفق می‌شود کمی طنز سیاه را به محیطی که به وضوح پر از ترس است، اضافه کند. همچنین، به ما بینش‌هایی درباره زندگی این هنرمندان می‌دهد که در تقریباً تمام جنبه‌های زندگی روزمره با یکدیگر رقابت، دسیسه و تضاد دارند. این فیلم درباره شجاعت، دلیر بودن و اراده است - که اغلب در کمترین مکان‌های ممکن یافت می‌شود. دنو یک شخصیت جذاب و قدرتمند را به تصویر می‌کشد که مفهوم "کم، بیشتر است" را تجسم می‌کند. این فیلم زمان می‌برد، پس با یک لیوان مالبک خوب بنشینید و از تماشای استعدادهایی که در اوج خود هستند لذت ببرید.