فیلم The Kids Are All Right 2010

فیلمی که به‌عنوان "دوستدار همجنس‌گرایان" معرفی می‌شود، به‌خوبی توانسته است به مسأله‌های سیاسی و ایدئولوژیک پرداخته و در عین حال نظر کسانی را که از این مباحث فاصله گرفته‌اند، جلب کند. مسائل دشوار اجتماعی هرگز به اندازه امروز محبوب نبوده‌اند: از سقط جنین و قتل‌های خودخواسته گرفته تا پرسش تاریخی میان کشورهای مستعمره و مستعمره‌گذار، و بازگشت آثار هنری غارت‌شده از موزه‌های اروپایی، همچنین مسأله‌های مربوط...

فیلمی که به‌عنوان "دوستدار همجنس‌گرایان" معرفی می‌شود، به‌خوبی توانسته است به مسأله‌های سیاسی و ایدئولوژیک پرداخته و در عین حال نظر کسانی را که از این مباحث فاصله گرفته‌اند، جلب کند. مسائل دشوار اجتماعی هرگز به اندازه امروز محبوب نبوده‌اند: از سقط جنین و قتل‌های خودخواسته گرفته تا پرسش تاریخی میان کشورهای مستعمره و مستعمره‌گذار، و بازگشت آثار هنری غارت‌شده از موزه‌های اروپایی، همچنین مسأله‌های مربوط به جنبش همجنس‌گرایان که روز به روز دامنه‌اش گسترش می‌یابد و هر سال به تعاریف جدیدی برای احساس و زندگی جنسی می‌پردازد. این فیلم "دوستدار همجنس‌گرایان" به‌خوبی در فهرست رو به رشد آثار سینمایی که به بررسی دینامیک این خانواده‌های جدید می‌پردازند، جا می‌گیرد. از مزایای این فیلم این است که به‌طور افراطی به فعالیت‌های سیاسی نپرداخته است. داستان ما را با دو زن بالغ آشنا می‌کند که در یک رابطه پایدار همجنس‌گرایانه زندگی می‌کنند و تصمیم می‌گیرند از طریق تلقیح مصنوعی باردار شوند (بدیهی است که روش‌های سنتی به دلایل واضحی کنار گذاشته شده‌اند). اهداکننده اسپرم همان فرد است و بنابراین کودکانی که به دنیا می‌آیند، از طرف پدر (که آنها او را نمی‌شناسند) خواهر و برادر ناتنی به حساب می‌آیند. جستجوی آن‌ها برای پیدا کردن پدر بیولوژیکی‌شان و ایجاد رابطه نزدیک‌تر با او، داستان را پیش می‌برد و ورود این مرد دوستانه و بی‌دردسر به زندگی آن‌ها، زندگی‌شان را به‌طور کامل دگرگون می‌کند. به‌طور کلی، من از فیلم لذت بردم. در عین حال که سعی می‌کند ایده رایج این‌که دو زن همجنس‌گرا می‌توانند گرایش جنسی خود را به فرزندانشان منتقل کنند را رد کند، فیلم سعی دارد سوالاتی درباره حرمت ناشناسی اهداکنندگان اسپرم مطرح کند… نمی‌توانم به نمایندگی از همه صحبت کنم، اما من هرگز اسپرم اهدا نمی‌کردم اگر مشکوک می‌شدم که سال‌ها بعد ممکن است کسی درب خانه‌ام را بزند و بگوید که فرزند من است. ناشناسی باید امری غیرقابل نقض و مقدس باشد، صرف‌نظر از اراده افراد درگیر. این نکته در داستان برای من آزاردهنده‌ترین بود، اما نکات دیگری نیز وجود داشت. به‌نظر من، نقطه قوت اصلی فیلم بازیگران و عملکرد بسیار خوب آن‌هاست که به‌خوبی توسط دو بازیگر باتجربه، جولین مور و آنته بنینگ، حمایت می‌شود. هر دو در نقش‌های خود فوق‌العاده هستند و دینامیک کاری عالی و شیمی خوبی را برقرار می‌کنند. میا واسیکوفسکا و جاش هاچرسون، هر دو هنوز جوان هستند، اضافه‌ای دلچسب و تازه به بازیگران هستند و به‌نظر می‌رسد که واقعاً از کار خود لذت می‌برند. علاوه بر این، همه ما آن‌ها را امروزه می‌شناسیم، زیرا آن‌ها دو ستاره جوان هستند. اگرچه کار مارک رافالو به‌طور خاص جالب نیست، باید اعتراف کنم که از عملکرد او خوشم آمد. فکر می‌کنم شخصیت او به‌خوبی طراحی نشده و به‌خوبی نوشته نشده است، اما بازیگر به‌خوبی از عهده کار برمی‌آید و می‌داند چگونه از موانع پیش‌آمده عبور کند. این فیلم از نظر تکنیکی بی‌نظیر نیست و قابل توجه است که بودجه بالایی نداشته و این کار به‌خاطر فداکاری و تلاش شدید همه افراد درگیر به وجود آمده است. فیلم نه تصویربرداری فوق‌العاده‌ای دارد و نه ویرایش شگفت‌انگیزی، اما آنچه انجام شده به‌خوبی کار می‌کند و مؤثر است. فیلم با ریتمی دلپذیر و سبک، فضایی شاد و بدون پیچیدگی را ارائه می‌دهد.