فیلم Moon 2009

فیلم "ماه" به کارگردانی دانکن جونز و با بازی سم راکول، داستان سام بل را روایت می‌کند که به پایان قرارداد سه ساله‌اش در یک ایستگاه فضایی ماه نزدیک می‌شود. تنها همراه او یک کامپیوتر هوشمند به نام گرتی است که صدایش را کوین اسپاسی ارائه می‌دهد. پس از یک حادثه، سام بیدار می‌شود و متوجه می‌شود که دیگر تنها نیست و همه چیز آن‌طور...

فیلم "ماه" به کارگردانی دانکن جونز و با بازی سم راکول، داستان سام بل را روایت می‌کند که به پایان قرارداد سه ساله‌اش در یک ایستگاه فضایی ماه نزدیک می‌شود. تنها همراه او یک کامپیوتر هوشمند به نام گرتی است که صدایش را کوین اسپاسی ارائه می‌دهد. پس از یک حادثه، سام بیدار می‌شود و متوجه می‌شود که دیگر تنها نیست و همه چیز آن‌طور که به نظر می‌رسد نیست. نگرانی درباره بودجه پایین یا شباهت داستان به "2001: یک ادیسه فضایی" را فراموش کنید، زیرا این فیلم یک اثر برجسته در ژانر علمی تخیلی است. فیلم به سرعت ما را با شخصیت سام بل و وظیفه‌اش در ایستگاه فضایی آشنا می‌کند. رابطه او با گرتی توجه ما را جلب می‌کند و طراحی صحنه حالتی دارویی به خود می‌گیرد. پس از مشخص شدن تنهایی سام و توضیح حداقل تماس او با زمین، داستان به بُعدی دیگر می‌چرخد و هم سام و هم ما بیننده‌ها را در vortex خود می‌کشد. گفتن بیشتر در مورد داستان بی‌فایده است، اما این یک علمی تخیلی بزرگسالانه است که در زمینه وجودی هوشمند و با نگاهی تند به رفتارهای شرکتی، روایت می‌شود. داستان به طرز دلنشینی تعریف می‌شود و گاهی هم به صورت فلسفی و وهم‌آلود پیش می‌رود، جایی که سم راکول با درک کامل جستجوی بل برای وجود و حقیقت، هر جنبه‌ای را به تصویر می‌کشد. همه چیز به سمت پایانی با محتوای قابل توجه پیش می‌رود و سوالی مهم از بیننده‌ها مطرح می‌شود. "ماه" به شدت به طرفداران علمی تخیلی توصیه می‌شود که به دنبال چیزی بیشتر از سرگرمی‌های سطحی و هرج و مرج رباتیک هستند. سم راکول نه تنها بار فیلم را به دوش می‌کشد، بلکه او به واقع تنها فردی است که در فیلم حضور دارد و بر روی صفحه نیست. او به طرز شگفت‌انگیزی با خود بازی می‌کند و تعادل خوبی بین مشکلات فردی و تعاملات کلون‌ها ایجاد می‌کند. این مبارزه حس واقعی‌تری از واکنش به موقعیت را به نمایش می‌گذارد و راکول نبوغ ویژه‌ای به آن اضافه می‌کند. محیط ایستگاه ماه بسیار جذاب است، هرچند بیشتر در ایستگاه کوچک می‌گذرد، اما باعث حس حسادت می‌شود که چرا هنوز مستعمرات ماه را تأسیس نکرده‌ایم. جنون فضایی ممکن است واقعیت داشته باشد، اما به این دلیل است که کسی تنها است و بخشی از یک گروه نیست. من به دنبال فیلم‌های بیشتری مانند این هستم: بیشتر سم راکول، بیشتر محیط‌های ماه، بیشتر فیلم‌های کلونی، بیشتر نظریه‌های انزوا، و بیشتر "اوه خدای من، تمام زندگی من یک دروغ است، چه اتفاقی دارد می‌افتد!". "ماه" یک تریلر علمی تخیلی آرام و روان‌شناختی با فضایی غم‌انگیز است که با بازی فوق‌العاده و دقیق راکول به پیش می‌رود. این فیلم واقعاً خوب است و سم راکول به عنوان تنها ساکن یک پایگاه ماه، به خوبی نقش خود را ایفا می‌کند. او به پایان دوره سه ساله‌اش نزدیک می‌شود و کم‌کم دچار اثرات تنهایی‌اش می‌شود. تنها همراه او "گرتی" است و او آرزو دارد به خانه نزد همسر و دخترش بازگردد و به نوعی زندگی عادی برگردد. کار او برداشت انرژی پاک هلیوم-3 و ارسال آن به زمین است و تصادفی در یکی از برداشت‌کننده‌ها او را به بیمارستان می‌برد. "گرتی" به او اطمینان می‌دهد که همه چیز خوب است، اما وقتی او دوباره روی پای خود می‌ایستد، نسبت به حقیقت دچار تردید می‌شود. او به سيلو بازمی‌گردد و کشف شگفت‌انگیزی می‌کند. آیا او در حال از دست دادن عقلش است؟ این تعامل او را وادار می‌کند تا همه چیز را درباره خود، مأموریتش و مهم‌تر از همه، آینده‌اش زیر سوال ببرد. آیا او آینده‌ای دارد؟ آیا حتی گذشته‌ای دارد؟ راکول به خوبی حس انزوا و نزدیک شدن به ترس را به تصویر می‌کشد. او شروع به احساس ترس می‌کند - اما از چه چیزی؟ کمبود روزافزون چیزهای ملموس، چه ذهنی و چه فیزیکی، این داستان را قوی می‌کند و صدای مراقبتی که از دیوارها به گوش می‌رسد و ظاهراً در پی مراقبت از اوست، با پیشرفت داستان تهدیدآمیزتر می‌شود. اگر شما هم به دنبال علمی تخیلی با عمق بیشتری هستید، این فیلم ارزش دیدن دارد. در ابتدای فیلم ممکن است از خود بپرسید: "چرا یک فرد احمق با تمایلات اسکیزوفرنی به ماه فرستاده شده است؟" اما در پایان فیلم دقیقاً متوجه خواهید شد که چرا این فرد انتخاب شده است. اگر می‌توانید نواقص و اشتباهات متعدد تهیه‌کننده در زمینه شرایط ماه و فضا را تحمل کنید، این فیلم بسیار سرگرم‌کننده است و تماشای آن را توصیه می‌کنم.