فیلم Punisher: War Zone 2008

بهترین نسخه از فیلم‌های «مجازات‌گر» با بخش آخر ضعیف مجازات‌گر اولین بار در کامیک «مرد عنکبوتی» در فوریه 1974 ظاهر شد و به یکی از دشمنان و متحدان نیمه‌منظم آن داستان تبدیل شد، اما بیشتر در کامیک «درِدویل» در دهه 80 حضور داشت تا اینکه شخصیتش در سال 1986 سریالی کوتاه به خود گرفت و سپس عناوین مستمرش را به دست آورد: «مجازات‌گر» (1987)، «نشریه جنگ...

بهترین نسخه از فیلم‌های «مجازات‌گر» با بخش آخر ضعیف مجازات‌گر اولین بار در کامیک «مرد عنکبوتی» در فوریه 1974 ظاهر شد و به یکی از دشمنان و متحدان نیمه‌منظم آن داستان تبدیل شد، اما بیشتر در کامیک «درِدویل» در دهه 80 حضور داشت تا اینکه شخصیتش در سال 1986 سریالی کوتاه به خود گرفت و سپس عناوین مستمرش را به دست آورد: «مجازات‌گر» (1987)، «نشریه جنگ مجازات‌گر» (1988) و «منطقه جنگ مجازات‌گر» (1992). در آن زمان، شخصیت به قدری محبوب بود که الهام‌بخش یک مجله سیاه و سفید نیز شد (1989). دلیل محبوبیت «مجازات‌گر» این است که او در واقع نسخه‌ای اغراق‌آمیز از «هری کثیف» و «انتقام مرگ» است: خانواده فرانک کاستل توسط مافیا در حین پیک نیک در پارک مرکزی کشته می‌شوند و او جنگی علیه تمام جنایتکاران اعلام می‌کند، به طوری که خود را قاضی، هیئت منصفه و جلاد آن‌ها می‌داند. بر خلاف «درِدویل»، که یک وکیل است و از سیستم عدالت استفاده می‌کند، «مجازات‌گر» فقط همه آن‌ها را می‌کشد. اولین نسخه سینمایی در سال 1989 با بازی دولف لاندگرن، ناامیدکننده بود. لاندگرن خوب بود، اما فیلم بیش از حد شبیه کارتون‌های درجه B بود و آزادی‌های زیادی در آن گرفته شده بود. با این حال، برخی آن را فیلمی فرقه‌ای می‌دانند. فیلم 2004 با بازی توماس جین به طرز جالبی شخصیت را از نیویورک به فلوریدای آفتابی، به‌ویژه منطقه تمپا منتقل کرد. برخی دیگر از عجایب در آن وجود داشت که خوب به نظر نمی‌رسید، اما جین به عنوان شخصیت اصلی خوب بود و نقاط قوتی داشت که باعث می‌شد فیلم به طرز حاشیه‌ای قابل لذت بردن باشد. این نسخه 2008، «مجازات‌گر: منطقه جنگ»، در اصل قرار بود دنباله‌ای بر فیلم 2004 با توماس جین باشد، اما تأخیرهای تولید باعث شد او از پروژه کنار برود. لکسسی الکساندر در نهایت به عنوان کارگردان انتخاب شد و ایده‌اش این بود که فیلم را به عنوان بازگشتی به فیلم‌های اکشن دهه 80 بسازد و ری استیونسون به عنوان «مجازات‌گر» ظاهر شد. جیگ‌ساو (دامینیک وست) به عنوان یک شرور به یاد ماندنی و «جیم دیوانه» به عنوان یک همراه سرگرم‌کننده (داگ هاچیسون) در فیلم حضور دارند. وین نایت در نقش میکروچیپ و جولیا بنز در نقش همسر یک مأمور مخفی که کاستل به اشتباه در یکی از ماموریت‌هایش می‌کشد، بازی می‌کنند. کالین سالمون به عنوان یک مأمور پلیس که به دنبال «مجازات‌گر» است، برجسته است. بازگرداندن داستان به نیویورک تصمیم خوبی بود و واقعاً این یکی از بهترین فیلم‌های شهری است که تاکنون دیده‌ام. فیلم‌برداری، مکان‌ها و نورپردازی فوق‌العاده است. در حالی که فیلم دارای زشتی شهری مشابه سه‌گانه بتمن نولان است، آن را با عناصر کارتونی جالبی متعادل می‌کند. در این فیلم، درام باکیفیتی وجود دارد، مانند غم فرانک کاستل به خاطر کشتن یک «نیکوکار» و تعاملات او با بیوه و دختر مأمور مرده، اما نه آنقدر طولانی و خسته‌کننده است که در «بتمن آغاز می‌کند» (2005) و «شوالیه تاریکی» (2008) دیده می‌شود. متأسفانه، بخش آخر، هرچند قابل قبول، می‌توانست بهتر باشد. در نهایت، «مجازات‌گر: منطقه جنگ» به عنوان بهترین نسخه سینمایی از این شخصیت از فیلم 2004 جلوتر است. این فیلم به کامیک‌ها وفادارتر و به طور کلی سرگرم‌کننده‌تر است، هرچند که به طور کامل در باکس آفیس شکست خورد. مدت زمان فیلم 1 ساعت و 43 دقیقه است و در مونترال، کبک فیلم‌برداری شده است. نمره: B/B- به طور عادلانه، «مجازات‌گر: منطقه جنگ» دقیق‌ترین نمایش از کامیک است که تاکنون داشته‌ایم. خونریزی، خشونت شدید و مرز بین سادیسم به شدت بخشی از کامیک است. ری استیونسون به خوبی در نقش فرانک کاستل ظاهر شده است. دامینیک وست به عنوان جیگ‌ساو چندان خوب نیست، اما حداقل باند او از باند جان تراولتا کارآمدتر است. با توجه به اینکه این فیلم در همان سال با دو فیلم بزرگ دیگر کامیک کتاب منتشر شد، یک نکته بزرگ که «مجازات‌گر: منطقه جنگ» به آن اضافه می‌کند، این است که نشان می‌دهد یک کارگردان زن می‌تواند یک فیلم اکشن بی‌رحمانه و در عین حال فوق‌العاده بسازد، بنابراین نمی‌فهمم چرا فرصت‌های بیشتری به آن‌ها داده نمی‌شود.