فیلم Exte: Hair Extensions 2007

این فیلم را به مناسبت تولد سیون سونو دیدم و باید بگویم که باید بیشتر به خودم در روز تولد کارگردان‌ها رسیدگی کنم، واقعاً! «اکسته» به راحتی uncomfortable ترین فیلمی بود که در سال ۲۰۱۹ تماشا کردم. تنها یک فیلم دیگر از سونو دیده‌ام، بنابراین می‌دانستم که او در زمینه خونریزی مهارت بالایی دارد، اما نمی‌دانستم باید از او در مورد ارواح و موجودات شیطانی چه...

این فیلم را به مناسبت تولد سیون سونو دیدم و باید بگویم که باید بیشتر به خودم در روز تولد کارگردان‌ها رسیدگی کنم، واقعاً! «اکسته» به راحتی uncomfortable ترین فیلمی بود که در سال ۲۰۱۹ تماشا کردم. تنها یک فیلم دیگر از سونو دیده‌ام، بنابراین می‌دانستم که او در زمینه خونریزی مهارت بالایی دارد، اما نمی‌دانستم باید از او در مورد ارواح و موجودات شیطانی چه انتظاری داشته باشم. خدای من، هرگز برای باقی عمرم موهای اکستنشن نخواهم داشت. قبل از اینکه وارد جزئیات شوم، باید به یاد داشته باشید که این فیلم در سال ۲۰۰۷ ساخته شده است. CGI و دیگر جلوه‌های ویژه آن در سطح بالایی نیستند. این فیلم را مثل فیلمی که در سال ۲۰۰۷ در سینما می‌دیدید تماشا کنید تا بهترین تجربه را از آن داشته باشید. با داستانی بسیار منحصر به فرد، من شخصاً هرگز فیلم ترسناکی ندیده‌ام که موهای اکستنشن را به عنوان عنصر «شر» اصلی معرفی کند. این موضوع مدتی است که توجه من را به خود جلب کرده و به راحتی می‌توان فهمید که چرا این فیلم به یکی از فیلم‌های ترسناک تأثیرگذار تبدیل شده است. فیلم با حال و هوای بسیار جدی و تاریک آغاز می‌شود و در شروع وعده‌های زیادی می‌دهد. اما بعد از مدتی این حالت به سمت حال و هوای شاداب‌تر و کمی سرگرم‌کننده‌تر تغییر می‌کند. من فیلم را به خاطر این تغییر مورد سرزنش قرار نمی‌دهم - نگه‌داشتن یک فیلم درباره‌ی موهای اکستنشن که مردم را می‌کشد در سطحی از جدیت کار دشواری است - اما بعد از مدتی واقعاً اوج می‌گیرد. زمانی که وقایع ترسناک آغاز می‌شود، صحنه‌های ناراحت‌کننده‌ای از وحشت بدنی را شاهد هستیم که باعث می‌شود احساس ناراحتی و تهوع کنم. در حال مالش به چشمانم و نیشگون گرفتن لب‌هایم بودم و سعی می‌کردم تا حد ممکن فیلم را متوقف نکنم و مدتی از آن دور نشوم. سونو چنین اثر هنری شگفت‌انگیزی خلق می‌کند که بسیار آزاردهنده است و تماشاگر را به زحمت می‌اندازد. اگرچه داستان به نظر نمی‌رسد که خیلی منطقی باشد. دو خط داستانی همزمان در حال پیشرفت هستند - تحقیق درباره زن مقتول و خط داستانی دومی که یومو را دنبال می‌کند - و فکر نمی‌کنم که تحقیق خیلی توجهی دریافت کند زمانی که به یومو منتقل می‌شود. هر دو داستان در نهایت به هم می‌پیوندند، اما فکر نمی‌کنم که این کار به بهترین شکل ممکن انجام شده باشد. همه چیز به خوبی به پایان می‌رسد، اما دلم می‌خواست سونو کمی بیشتر تلاش کند تا این داستان را یک یا دو پله بالاتر ببرد. (و آن آهنگ لعنتی تمام روز در سرم خواهد بود...) پایان فیلم کمی مبهم است و بیشتر به عنوان یک اثر ترسناک-کمدی به نظر می‌رسد تا یک فیلم ترسناک، اما این همانی است که سئون سونو است، بنابراین در این شرایط یک نکته مثبت به حساب می‌آید. با تمامی این اوصاف، من واقعاً این فیلم را دوست دارم. ترسناک، ناآرام‌کننده و قطعاً باعث شده که کمی از فکر کردن به موهای اکستنشن احساس ناراحتی کنم. خلق جو از سوی سونو چیزی است که واقعاً آن را قدردانی می‌کنم. دوران ۲۰۰۰های وحشت ژاپنی‌ها میراثی از لحظات ناآرامی دارند و «اکسته» هم از این قاعده مستثنی نیست. واقعاً آزاردهنده، بسیار ناراحت‌کننده و نفس‌گیر، این فیلم یکی از آثار طلایی وحشت‌های نمادین ژاپنی در دهه ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰ است. تمام بازیگران فوق‌العاده بودند (و نمی‌توانم تصور کنم که ضبط برخی از این صحنه‌ها چقدر دشوار بوده است) و واقعاً به توسعه بیشتر فیلم کمک کرد. باز هم، هرگز موهای اکستنشن نخواهم داشت و به علاوه، فکر می‌کنم که ترس جدیدی از موها به طور کلی پیدا کرده‌ام. برخی از این صحنه‌ها واقعاً خیلی ترسناک بودند. (تنها سوال من این است... آیا یومو باید به طور قانونی مامی را به فرزندی بپذیرد... نه فقط او را به خانه‌اش ببرد؟)