فیلم Zelig 1983

یک مستند کمدی جذاب درباره یک شخصیت خیالی از دهه 1920 که به گونه‌ای فیلم‌برداری شده است که گویی از تصاویر سیاه و سفید قدیمی گردآوری شده است. لئونارد زلیگ یک "کامیلیون انسانی" است، اما فیلم زلیگ فراتر از تقلید می‌رود. در واقع، این مستند خیالی که توسط وودی آلن نوشته، کارگردانی و بازیگری شده، تفاوت بین تقلید و پارودی را همان‌طور که هیچکاک تفاوت...

یک مستند کمدی جذاب درباره یک شخصیت خیالی از دهه 1920 که به گونه‌ای فیلم‌برداری شده است که گویی از تصاویر سیاه و سفید قدیمی گردآوری شده است. لئونارد زلیگ یک "کامیلیون انسانی" است، اما فیلم زلیگ فراتر از تقلید می‌رود. در واقع، این مستند خیالی که توسط وودی آلن نوشته، کارگردانی و بازیگری شده، تفاوت بین تقلید و پارودی را همان‌طور که هیچکاک تفاوت بین عمل و تعلیق را مشخص کرد، به تصویر می‌کشد. به عنوان مثال، والدین شخصیت اصلی او را با قفل کردنش در یک کمد تاریک مجازات می‌کردند. اگر فقط همین بود، فیلم به سادگی جنبه‌ای از کودکی اینگمار برگمان را کپی می‌کرد؛ اما نبوغ آلن در این است که وقتی والدین زلیگ واقعاً عصبانی هستند، "به کمد با او می‌روند." زلیگ تنها به خانواده فیلم‌ساز محدود نمی‌شود و شامل مطبوعات ("در آن زمان، برای فروش روزنامه‌ها هر کاری می‌کردید. برای به‌دست آوردن یک داستان، آن را زیبا می‌کردید، اغراق می‌کردید و حتی ممکن بود کمی با حقیقت بازی کنید. اما اینجا یک داستان بود. این یک طبیعی بود. فقط حقیقت را می‌گفتید و روزنامه‌ها به فروش می‌رسیدند. این هرگز قبلاً اتفاق نیفتاده بود.")، سیاستمداران ("او همان قطعه زمین را به تعدادی از همان مردم می‌فروخت، و... واقعاً یک نماینده کنگره از دلاور آن را دو بار خرید.")، روانشناسان ("من با فروید در وین کار کردم. بله، ما بر سر مفهوم حسادت جنسی اختلاف نظر داشتیم. فروید معتقد بود که باید به زنان محدود شود.") و فیلسوفان ("اجرای او همچنین او را به بسیاری از نخبگان فرانسوی نزدیک می‌کند، که در او نمادی از همه چیز می‌بینند.") اشاره می‌کند. این فیلم که در دهه‌های 1920 و 1930 می‌گذرد، حول لئونارد زلیگ (آلن) می‌چرخد، مردی نامشخص که توانایی تغییر ظاهر و رفتار خود را دارد تا با خصوصیات افرادی که در اطرافش هستند، هماهنگ شود؛ به عنوان مثال، "وقتی دو فرانسوی وارد می‌شوند، زلیگ ویژگی‌های آنها را به خود می‌گیرد و به زبان فرانسوی معقول صحبت می‌کند. در کنار یک فرد چینی، او شروع به توسعه ویژگی‌های شرقی می‌کند؛" و غیره. این تمایل و توانایی برای ترکیب شدن به طرز عجیبی او را به یک بیگانه تبدیل می‌کند؛ "وجود زلیگ یک عدم وجود است. فاقد شخصیت و ویژگی‌های انسانی، که در ابهام زندگی گم شده‌اند، او به تنهایی نشسته، به سکوت به فضا خیره می‌شود، یک شکل، یک غیرشخصیت... کسی که فقط می‌خواست جا بیفتد، متعلق باشد، از چشم دشمنانش دور بماند و مورد محبت قرار گیرد، نه جا می‌افتد و نه متعلق است، تحت نظر دشمنان قرار دارد و رها شده باقی می‌ماند." طبیعت چندبعدی او همچنین به او دسترسی به تعدادی از افراد مشهور و رویدادهای تاریخی را می‌دهد. در این معنا، زلیگ از فارست گامپ پیشی می‌گیرد، نه تنها به این دلیل که زودتر از آن ساخته شده، بلکه به این دلیل که از آن فراتر می‌رود. زلیگ به طرق مختلفی مختل‌کننده است؛ در حالی که فارست در نهایت به پس‌زمینه محو می‌شود، زلیگ به‌طور آنارشیستی شخصیت اصلی خود را، با وجود ناخرسندی خود، در مرکز عمل قرار می‌دهد؛ در واتیکان او با قطع یک مراسم که "63 سال" برگزار نشده بود، آشفتگی ایجاد می‌کند (در حالی که "حضرت عالی پاپ پیوس یازدهم تلاش می‌کند تا مزاحم را با یک فرمان مقدس براند"). و در آلمان، بزرگترین پارادوکس همه: "غوطه‌وری مورد نظر او در توده و ناشناسی" زلیگ یهودی را به عضویت استورمابتیلنگ — بال‌های شبه‌نظامی اولیه حزب نازی — در می‌آورد و سخنرانی هیتلر در یک تجمع نازی را خراب می‌کند ("نمی‌توانستیم به چشمان خودمان باور کنیم. سخنرانی هیتلر خراب شد. او می‌خواست یک شوخی خوب درباره لهستان بگوید، اما درست در آن لحظه، زلیگ مداخله کرد و هیتلر بسیار ناراحت شد").