فیلم Cinderella Man 2005

این فیلم ورزشی کلیشه‌ای درباره شخصیتی است که از اوج به سقوط و دوباره به اوج برمی‌گردد. داستان فیلم خوب است، اما چیز جدیدی ندارد. راسل کراو خوب بازی کرده، اما این یکی از بهترین کارهای او نیست. پل جیاماتی مانند همیشه عالی است، اما رنه زلوگر در نقش خود کمی بیش از حد لوس به نظر می‌رسد. این فیلم صرفاً یک اثر سرگرم‌کننده است بدون هدف...

این فیلم ورزشی کلیشه‌ای درباره شخصیتی است که از اوج به سقوط و دوباره به اوج برمی‌گردد. داستان فیلم خوب است، اما چیز جدیدی ندارد. راسل کراو خوب بازی کرده، اما این یکی از بهترین کارهای او نیست. پل جیاماتی مانند همیشه عالی است، اما رنه زلوگر در نقش خود کمی بیش از حد لوس به نظر می‌رسد. این فیلم صرفاً یک اثر سرگرم‌کننده است بدون هدف خاصی. این فیلم بوکس، بیشتر بر داستان شخصی مبارز تکیه دارد تا صحنه‌های بی‌پایان خشونت در بوکس. صعود نهایی جیمز برادوک به قهرمانی یک مثال الهام‌بخش بود در دوره‌ای که میان سلطنت‌های جک دمسی و جو لوئیس، عنوان قهرمانی سنگین وزن چندین بار تغییر کرد. تنها انتقاد من از فیلم ران هاوارد، نحوه به تصویر کشیدن مکس بیئر، قهرمانی که برادوک او را شکست داد تا عنوان را به دست آورد، بود. برای اهداف دراماتیک، شخصیت او را تغییر دادند و او را به فردی قلدر و خبیث تبدیل کردند، تا جایی که نظری زشت درباره همسر برادوک مطرح کرد. آنها به یک شخصیت منفی نیاز داشتند و یکی ساختند. من از زمانی که نوجوان بودم به مکس بیئر علاقه‌مند شدم و در طول سال‌ها درباره‌اش زیاد خوانده‌ام. او در رینگ زمانی که جدی بود، بسیار خشن بود، اما بیشتر اوقات خوشحال و بی‌خیال بود و به بازی بوکس علاقه‌ای نداشت. به عنوان یک نکته جانبی، پسر مکس بیئر نیز از اینکه مردی را دید که او را به عنوان پدرش نمی‌شناخت، ناراحت بود (این پسر مکس بیئر جونیور، جترو بودین از سریال "بروکلین هیل‌بیلی‌ها" است). اما چه می‌توان کرد - تغییرات امری استاندارد برای فیلم‌های مبتنی بر رویدادهای واقعی است. آنها هنوز هم ارزش دیدن دارند. فقط برای تحقیق در پروژه‌های مدرسه از آنها استفاده نکنید، درست است؟ وقتی جیم برادوک (راسل کراو) در یک مبارزه دستش را می‌شکند، متوجه می‌شود که زندگی نسبتاً موفقش در رینگ به پایان رسیده است و این مسئله او، همسرش "می" (رنه زلوگر) و فرزندانشان را به ورطه نابودی می‌کشاند. او از درآمد ۸۰۰۰ دلاری از یک مبارزه به جستجوی کار در اسکله و دریافت کمک‌های دولتی برای نگهداری از فرزندانش در آپارتمانی بدون برق تبدیل می‌شود. سپس سرنوشت به کمکش می‌آید و مدیر قبلی‌اش، جو گولد (پل جیاماتی)، یک مبارزه لحظه آخری برای او ترتیب می‌دهد که ممکن است ۲۵۰ دلار به ارمغان بیاورد. این مبارزه‌ای نیست که انتظار می‌رود او در آن موفق باشد، اما با وجود تمام مشکلات پیروز می‌شود و این موفقیت به گولد این امکان را می‌دهد که با حامی سابقش، جیمی جانستون (بروس مک‌گیل) ارتباط برقرار کند و این ممکن است در نهایت به مبارزه‌ای برای قهرمانی جهان در برابر مکس بیئر (کریگ بییرکو) منجر شود. این فیلم نقدی بسیار خشن از زندگی شهری آمریکایی در دهه ۱۹۳۰ است و به خوبی نشان می‌دهد که چگونه بوکس اغلب جذاب‌ترین و در دسترس‌ترین راه برای بسیاری از مردان بی‌سواد برای فرار از فقر بود که نه تنها آنها، بلکه خانواده‌هایشان را نیز در بر می‌گرفت. داستان برادوک همچنین شامل دوست نزدیکش "مایک" (پدی کانسیداین) است که در مسیری مشابه قرار می‌گیرد، اما نه مهارت لازم را دارد و نه درک صحیحی برای موفقیت. در این زمینه، برادوک به خاطر داشتن گولد در کنار خود بسیار خوش‌شانس است، کسی که کمتر از بسیاری که به راحتی استخدام و اخراج می‌کنند، فاسد است. در اینجا، اکشن بوکس به خوبی عمل می‌کند و کراو با تمام وجود خود در نقش شخصیتی که قرار است استقامت و اراده را نشان دهد، سرمایه‌گذاری می‌کند، اما همچنین انسانیت و تواضع را هم به نمایش می‌گذارد. جیاماتی صحنه‌ها را می‌رباید، اما زلوگر نیز به خوبی حضور دارد، در حالی که ران هاوارد داستانی عمیق، خشن و قابل باور از مردی که به خاطر خانواده و دوستانش انگیزه دارد، ارائه می‌دهد که نمایانگر روحیه پیشگامانه خودش است.