فیلم Being There 1979

پیتر سلرز در این فیلم بزرگ وداعش، جنبه‌های شوالیه‌وار خود را به خوبی به نمایش می‌گذارد. این فیلم، حتی با وجود کیفیتش، نمی‌تواند همگان را راضی کند و این یکی از آن آثار است. فیلمی که به‌راحتی طرفدارانش را جذب می‌کند، اما در عین حال افرادی را نیز به خود جلب نمی‌کند که آن را درک نکرده یا به هر دلیلی از آن خوششان نیامده است....

پیتر سلرز در این فیلم بزرگ وداعش، جنبه‌های شوالیه‌وار خود را به خوبی به نمایش می‌گذارد. این فیلم، حتی با وجود کیفیتش، نمی‌تواند همگان را راضی کند و این یکی از آن آثار است. فیلمی که به‌راحتی طرفدارانش را جذب می‌کند، اما در عین حال افرادی را نیز به خود جلب نمی‌کند که آن را درک نکرده یا به هر دلیلی از آن خوششان نیامده است. من اعتراف می‌کنم که از فیلم لذت بردم، اما می‌توانم هر دو طرف را درک کنم. این فیلم ویژگی‌هایی دارد، اما داستانی را ارائه می‌دهد که خوشایند نیست و به قدری غیرواقعی است که هرگز نمی‌تواند در زندگی واقعی اتفاق بیفتد. شخصیت اصلی فیلم، چانس، یک باغبان است که عاشق کارش بوده و در مراقبت از گیاهان بسیار ماهر است، اما در یک محیط غیررسمی و در خانه‌ای که تمام عمرش را در آن خدمت کرده، بزرگ شده است. او هرگز از آن خانه خارج نشده، به مدرسه نرفته و هیچ تصوری از دنیای اطرافش ندارد. تنها نگاهی که به دنیا دارد از طریق تلویزیون است که روزانه و با لذت تماشا می‌کند. وقتی رئیسش فوت می‌کند، وکلایی که حتی از وجود او آگاه نیستند، او را از آن خانه بیرون می‌کنند. او بدون تحصیلات، خانه یا حتی مدارک، در شهر سرگردان می‌شود و به‌طور تصادفی به خانه یک بانکدار بسیار ثروتمند می‌رسد و با گفته‌هایش که هرچند مبهم و بی‌ربط هستند، خود را به خانواده‌اش نزدیک می‌کند و آن‌ها این جملات را به عنوان گوهرهای حکمت می‌پذیرند. شکی ندارم که در دنیا افراد بسیار باهوشی وجود دارند که هرگز پا به مدرسه نگذاشته‌اند و حتی نمی‌دانند نامشان را چگونه بنویسند. این افراد به دلیل نداشتن فرصت تحصیل، آن را با تجربیات زندگی غنی خود جایگزین کرده‌اند و دانش تجربی بسیار ارزشمندی دارند. من افرادی از این دست را می‌شناسم. با این حال، غیرقابل تصور است که کسی تمام عمرش را در خانه‌ای بگذراند که در آن خدمت می‌کند و هرگز برای هیچ چیز از آن خارج نشود و مدارک هیچ‌گونه‌ای نداشته باشد. فیلمنامه در اینجا اشتباه می‌کند، زیرا پیشنهادش را اغراق‌آمیز ارائه می‌دهد و واکنش‌های مردم نیز به طرز غیرمنطقی و اغراق‌آمیز است. من این موضوع را می‌پذیرم. با این حال، زیبایی داستانی که حول شخصیت این باغبان شکل گرفته و او هرگز پاکی و مهربانی‌اش را از دست نمی‌دهد، غیرقابل انکار است. و واقعاً باید به اجرای بی‌نظیر پیتر سلرز تسلیم شویم. این بازیگر با کار خود که بسیار متین و باوقار است، ویژگی‌های بهترین خود را به نمایش می‌گذارد، با حالتی آرام و تقریباً اشرافی و دیکته‌ای کند، کاملاً واضح و قابل فهم. متأسفانه، او تقریباً تنها بازیگری است که شایسته امتیاز مثبت است: شیرلی مک‌لین، ملون داگلاس و جک وارد نیز خوب هستند، اما در اینجا کاملاً بی‌روح و بی‌علاقه به نظر می‌رسند.