فیلم Le Trou 1960

تلاش فرار 1947 در زندان لا سانته فیلم «لو ترو» (The Hole) به کارگردانی ژاک بکر و با فیلمنامه‌ای از بکر، خوزه جیوانی و ژان اورل، بر اساس رمان خود جیوانی ساخته شده است. بازیگران اصلی این فیلم شامل میشل کنستانتین، ژان کِرُدی، فیلیپ لروی، ریمون مونی‌یر، مارک میشل و ژان-پل کُکِلین هستند. این آخرین فیلم ژاک بکر قبل از فوت او پس از اتمام فیلم‌برداری است...

تلاش فرار 1947 در زندان لا سانته فیلم «لو ترو» (The Hole) به کارگردانی ژاک بکر و با فیلمنامه‌ای از بکر، خوزه جیوانی و ژان اورل، بر اساس رمان خود جیوانی ساخته شده است. بازیگران اصلی این فیلم شامل میشل کنستانتین، ژان کِرُدی، فیلیپ لروی، ریمون مونی‌یر، مارک میشل و ژان-پل کُکِلین هستند. این آخرین فیلم ژاک بکر قبل از فوت او پس از اتمام فیلم‌برداری است و یک داستان زندان با واقع‌گرایی تلخ و فضایی تنگ و فشرده را روایت می‌کند. در این فیلم هیچ‌یک از کلیشه‌های معمول فیلم‌های زندان وجود ندارد؛ خبری از کارکنان سادیستی یا مقامات قدرت‌طلب نیست و هیچ تجاوزگری در اطراف نیست که روح قربانی را به زور بشکند. این فیلم به‌طرز شگفت‌انگیزی خالص و بدون زرق و برق است. این داستان بر اساس یک تلاش واقعی برای فرار از زندان لا سانته در سال 1947 است و شامل چهار مرد در یک سلول است که در حال برنامه‌ریزی برای فرار از طریق حفر کردن یک سوراخ هستند. زمانی که کارهای ساختمانی در زندان منجر به جابه‌جایی تعدادی از زندانیان می‌شود، این چهار مرد نگران می‌شوند که یک زندانی دیگر به سلول پرجمعیت آن‌ها اضافه شود. در حالی که تلاش برای فرار در دستور کار است، آیا می‌توانند به تازه‌وارد اعتماد کنند؟ آیا او به آن‌ها کمک خواهد کرد؟ سوالات مهمی در هوای گرم و عرق‌آلود وجود دارد. زمانی که کلود گاسپارد (میشل) به سلول می‌رسد، روایت ابتدا به شکل یک بازی موش و گربه پیش می‌رود تا مردان به شخصیت تازه‌وارد پی ببرند. هیچ هیجانی، تهدید به خشونت یا تحمیل مردانگی برای ارعاب هم‌سلولی جدید وجود ندارد، بلکه فقط تعامل انسانی با نگرانی‌های واقعی است. بسیاری از این لحظات با جوی پر از تنش همراه است، زیرا مردان به آرامی صحبت می‌کنند یا فقط به هم نگاه می‌کنند، و زمانی که توافقی حاصل می‌شود، همه طرف‌ها با یکدیگر راحت هستند و زمان آن رسیده است که برنامه فرار را به مرحله اجرا درآورند. آنچه پس از آن می‌آید یک تعلیق جذاب است، زیرا بکر با استفاده از برداشت‌های طولانی و سکوت، قدرت حیوانی مردان را در حین ضربه زدن به بتن با فلز به تصویر می‌کشد. دوربین ثابت می‌ماند و مانند زمان واقعی فیلم‌برداری می‌کند و صدا به شدت افزایش می‌یابد. ما مشاهده می‌کنیم که مردان ابزارهایی برای کمک به فرار خود و برای باقی ماندن در حالت پنهان می‌سازند، که برخی از آن‌ها در سادگی خود باهوش هستند. و در تمام این مدت، احساس اعتماد و پیوندی بین مردان زندانی وجود دارد، جایی که دو مرد اصلی به خارج از زندان می‌روند و در حال کار بی‌وقفه برای ترسیم مسیر از میان یک هزارتوی مخوف هستند و سپس به «مرکز فرماندهی» برمی‌گردند تا کمی استراحت کنند و از پیشرفت کار باخبر شوند... استفاده از بازیگران غیرحرفه‌ای به‌طرز فوق‌العاده‌ای به واقع‌گرایی داستان افزوده است، یکی از آن‌ها، ژان کِرُدی، زندانی واقعی از رویداد 1947 است. در اینجا هیچ موسیقی وجود ندارد، نیازی به تأکید یا دستکاری صحنه نیست، و به‌ویژه در پایان، که یک بسته احساسی دارد، باز هم بدون هیجانات اضافی و به‌طرز شگفت‌انگیزی عمل می‌کند. این فیلم به‌درستی یک فیلم فرار از زندان است که نباید با موج جدید سینمای فرانسه در همان زمان اشتباه گرفته شود.