فیلم Hell or High Water 2016

**پرنده‌ی زودرس کرم را می‌گیرد.** این فیلم از کارگردان بریتانیایی که به خاطر "Starred Up" شناخته شده است، به نوعی شبیه به "The Place Beyond the Pines" به نظر می‌رسد. حس و حال آن به یک وسترن مدرن می‌ماند، زیرا داستان در تگزاس اتفاق می‌افتد. در اینجا خبری از دنیای دیجیتال مانند تلفن‌ها و کامپیوترها نیست، بلکه داستان‌گویی به شیوه‌ی قدیمی ارائه می‌شود. این داستان درباره...

**پرنده‌ی زودرس کرم را می‌گیرد.** این فیلم از کارگردان بریتانیایی که به خاطر "Starred Up" شناخته شده است، به نوعی شبیه به "The Place Beyond the Pines" به نظر می‌رسد. حس و حال آن به یک وسترن مدرن می‌ماند، زیرا داستان در تگزاس اتفاق می‌افتد. در اینجا خبری از دنیای دیجیتال مانند تلفن‌ها و کامپیوترها نیست، بلکه داستان‌گویی به شیوه‌ی قدیمی ارائه می‌شود. این داستان درباره دو برادر و سری سرقت‌های بانکی آن‌هاست. آن‌ها برای یک دلیل خاص این کار را انجام می‌دهند، اما در طرف دیگر، دو پلیس تلاش می‌کنند تا آن‌ها را شناسایی کرده و در حین عمل دستگیر کنند. بنابراین، زمانی که آن‌ها به هم می‌رسند، اینجاست که داستان به بخش پایانی خود می‌رسد. فیلم با یک آغاز قوی شروع می‌شود، اما سپس کمی کند می‌شود. در واقع، این فیلم به شیوه‌ای شبیه به یک فیلم جنایی کلاسیک ساخته شده است که به معنای عدم وجود فناوری‌های پیشرفته است. داستان در یک خط ساده بیان می‌شود، اما رویدادهای آن توسعه‌یافته‌اند. فیلمنامه‌ای ساده، اما بسیار موثر که به خوبی روی پرده نمایش داده شده است. البته داستان با این فیلم به پایان می‌رسد، اما حس می‌شود که داستان بیشتری برای گفتن وجود دارد. با اینکه بعید به نظر می‌رسد، اما به فکر دنباله‌اش هستم. مردم این فیلم را به خاطر بن فاستر و کریس پاین به یاد خواهند آورد. این دو نفر یکی از بهترین دوئت‌ها روی پرده هستند. به راحتی می‌توان گفت که این فیلم یکی از بهترین‌های سال است، اما موضوع و ژانر متفاوتی دارد. من این فیلم را بدون دانستن معنای عنوانش تماشا کردم و سپس در اینترنت جستجو کردم. این فیلم به هیچ وجه ضروری برای تماشا نیست، اما باور دارم اگر آن را از دست بدهید یا تماشای آن را به تأخیر بیندازید، ممکن است پشیمان شوید. بنابراین پیشنهاد می‌کنم انتخاب درستی داشته باشید. **نمره: ۸ از ۱۰** یک نئو-وسترن قوی که همه چیز را به درستی انجام می‌دهد، با ریتم خوب، فیلمنامه‌ای ساده اما مؤثر، تصویربرداری عالی، شوخی‌های زیرکانه و یک بازیگر قوی. **نمره: ۸ از ۱۰** ده دقیقه‌ی اول این فیلم مرا تحت تأثیر قرار نداد. کریس پاین ("توبی") و برادرش "هوارد" (بن فاستر) چندین بانک در یک شهر کوچک را سرقت می‌کنند و توجه "جف بریجز" به عنوان یک رنجر تگزاس ("همیلتون") را که به زودی بازنشسته می‌شود، جلب می‌کنند. خوب، با پیشرفت داستان، اوضاع بهتر از آنچه که انتظار داشتم پیش می‌رود: شخصیت‌ها قوی هستند؛ ریتم و نویسندگی داستان را جالب نگه می‌دارد و اگرچه داستان پر از نقص و تناقض است، اما داستان به خوبی پیش می‌رود در حالی که رنجر به شکار طعمه‌ی روزافزون خود می‌پردازد. شخصیت بریجز کمی شبیه به "True Grit" (۲۰۱۰) است، اما "گیل بیرمینگهام" به عنوان همکارش ("آلبرتو") نقش خوبی ایفا می‌کند و این چهار نفر یک ماجراجویی اکشن گربه و موش بسیار زنده و لذت‌بخش را ایجاد می‌کنند که من را تا نزدیک به پایان در مورد اینکه به کدام طرف هستم، مردد گذاشت... این فیلم عمدتاً از رومانس احساسی خالی است و حتی کمی روحیه‌ی رابین هود را هم دارد.