فیلم Force of Nature 2020

این یکی از بدترین فیلم‌هایی است که در تمام عمرم دیده‌ام! نمی‌خواهم شما را به آرامی وارد بحث کنم. من عملاً نود دقیقه از آخر هفته‌ام را با احساس ناامیدی، عصبانیت، استرس و واقعاً کلافگی از اینکه چقدر جنبه‌های فیلم "نیروی طبیعت" افتضاح است، گذراندم. این فیلم در هر جنبه‌ای به طرز فجیعی ضعیف است. هیچ ویژگی نجات‌دهنده یا حتی نکته مثبت کوچکی در آن...

این یکی از بدترین فیلم‌هایی است که در تمام عمرم دیده‌ام! نمی‌خواهم شما را به آرامی وارد بحث کنم. من عملاً نود دقیقه از آخر هفته‌ام را با احساس ناامیدی، عصبانیت، استرس و واقعاً کلافگی از اینکه چقدر جنبه‌های فیلم "نیروی طبیعت" افتضاح است، گذراندم. این فیلم در هر جنبه‌ای به طرز فجیعی ضعیف است. هیچ ویژگی نجات‌دهنده یا حتی نکته مثبت کوچکی در آن وجود ندارد. می‌خواهم تا حد امکان صریح باشم. نمی‌خواهم وقت معمولی‌ام را برای نوشتن یک نقد هدر دهم، این یکی کمتر از پانزده دقیقه نوشته خواهد شد. اول از همه، داستان. این فیلم درباره گروهی از دزدها است که در تلاشند چیزی را از یک ساختمان در حین طوفانی دزدی کنند. این طوفان یک طوفان دسته ۵ است، اما تمام فیلم فقط باران را نشان می‌دهد. هیچ پنجره‌ای نمی‌شکند، درهایی پرواز نمی‌کنند و هیچ نشانه‌ای از خطرناک بودن آب و هوا وجود ندارد. هر شخصیت به طرز واضحی احمق است. هیچ راهی برای توصیف دقیق‌تر آن‌ها وجود ندارد. همه تصمیمات فوق‌العاده احمقانه‌ای می‌گیرند که بر اساس سناریوهای غیرمنطقی و غیرواقعی است. اکشن فیلم هر چیزی که باید داشته باشد را ندارد: انرژی، چیدمان صحنه، ویرایش خوب و هر چیز دیگری که به ذهنتان می‌رسد. یک شخصیت می‌میرد، دوربین به نزدیک‌نمایی می‌رود و چشمانش هنوز در حال حرکت هستند. این سطح از آماتوریسم است که "نیروی طبیعت" به نمایش می‌گذارد. طراحی صدا به قرن گذشته تعلق دارد، به طوری که مشت‌ها، لگدها و شلیک‌های گلوله مثل این است که من در حال تماشای یک انیمه هستم. ویرایش throughout بسیار بد است، اما در مقایسه با چیزهای گیج‌کننده دیگری که وجود دارد، خیلی در کانون توجه نیست. حتی بازیگران هم اجراهای خنده‌داری ارائه می‌دهند. امیل هیرش (کاردیلو) بدترین دامنه احساسی را که تا به حال در یک بازیگر دیده‌ام، دارد. ابراز احساسات او تقریباً در هر موقعیتی خجالت‌آور است، صرف‌نظر از اینکه آن موقعیت چقدر جدی باشد. هیچ ایده‌ای ندارم که مل گیبسون (ری) در چنین فیلم افتضاحی چه می‌کند. «زره داستانی» که قهرمانان معمولاً دارند، به سطح جدیدی رسیده است. معمولاً آن‌ها در سناریوهایی با ۹۹٪ احتمال مرگ زنده می‌مانند و تماشاگران به سادگی این را می‌پذیرند. اما «بدها» در این فیلم به طرز مضحکی به تصویر کشیده شده‌اند، تقریباً مثل اینکه بازیگران در حال اجرای کاریکاتورهایی از شخصیت‌های خود هستند. در طول فیلم احساس ناامیدی مداوم داشتم. هر دقیقه پر از عدم تطابق داستانی و شخصیت‌های واقعاً آزاردهنده بود. هرگز احساس این‌قدر ناراحتی در حین تماشای یک فیلم نکرده بودم. هرگز آرزو نکرده بودم که یک فیلم به پایان برسد. من در کاناپه‌ام جا به جا می‌شدم و این خنده‌های عصبی را می‌زدم زیرا واقعاً احساس خشم شدیدی از آنچه می‌دیدم داشتم. مایکل پولیش و کوری میلر باید از آنچه انجام داده‌اند شرمنده باشند. این یک شرم برای هر فیلمسازی است. باور کنید: می‌توانستم به راحتی بیش از ۲۰۰۰ کلمه درباره این اثر بنویسم... "نیروی طبیعت" واقعاً نیرویی است که باید با آن مقابله کرد... برای مسابقه "بدترین فیلم‌هایی که تا به حال دیده‌ام". از تصمیمات گیج‌کننده شخصیت‌ها تا روایت غیرمنطقی و مضحک، مایکل پولیش فیلمی وحشتناک را کارگردانی کرده است که پر از بازی‌های به شدت خجالت‌آور، طراحی صدای بسیار قدیمی، تلاش بی‌معنی برای ایجاد یک جو فاجعه‌بار، ویرایش وحشتناک، اکشن به طرز شگفت‌آوری ضعیف و در نهایت یکی از بدترین فیلمنامه‌های تاریخ سینما، به قلم کوری میلر است. سطح آماتوریسم واقعاً شگفت‌انگیز است. هرگز احساس این‌قدر ناراحتی در حین تماشای یک فیلم سرقت نکرده بودم. احساس می‌کنم فوق‌العاده ناامید، تلخ و آزاردهنده هستم و نمی‌دانم چطور چنین فیلمی ساخته شده است. لطفاً از این ابلیس دور بمانید. حتی اگر به تماشای آن فقط برای دانستن اینکه چقدر بد است، علاقه دارید، احتیاط کنید. زیرا بعد از دیدن مل گیبسون در این سطح احساس خوبی نخواهید کرد. امتیاز: F