فیلم Cliffhanger 1993

اکشن فوق‌العاده‌ای از سیلوستر استالونه و گروهش. گِیْب واکر (سیلوستر استالونه) یک کوهنورد کاربلد است، اما پس از یک حادثه غم‌انگیز که باعث مرگ یک دختر می‌شود، از کوه‌ها دور می‌شود تا به آرامش برسد. پس از این وقفه خودخواسته، او به کوه‌ها بازمی‌گردد تا شاید رابطه‌اش با جسی (جنی ترنر) را دوباره احیا کند. در مرکز نجات، او برای کمک به گروهی که در کوه‌ها...

اکشن فوق‌العاده‌ای از سیلوستر استالونه و گروهش. گِیْب واکر (سیلوستر استالونه) یک کوهنورد کاربلد است، اما پس از یک حادثه غم‌انگیز که باعث مرگ یک دختر می‌شود، از کوه‌ها دور می‌شود تا به آرامش برسد. پس از این وقفه خودخواسته، او به کوه‌ها بازمی‌گردد تا شاید رابطه‌اش با جسی (جنی ترنر) را دوباره احیا کند. در مرکز نجات، او برای کمک به گروهی که در کوه‌ها گرفتار شده‌اند، فراخوانده می‌شود و بدون اینکه بداند این گروه، دزدانی مسلح و خطرناک هستند، توافق می‌کند تا این بار به آنها کمک کند. کارگردانی این فیلم به عهده رنی هارلین است و نشان می‌دهد که استالونه در گذشته ظرفیت بالایی در باکس آفیس داشته است. این فیلم یک اکشن بی‌فکر و سرگرم‌کننده است که به‌خوبی برای طرفداران ژانر اکشن عرضه می‌شود. آنچه که «کلایف‌هنگر» را از سطح متوسط فراتر می‌برد، استفاده عالی از موقعیت‌های پرتنش است. فیلم با یک صحنه نفس‌گیر آغاز می‌شود و سپس به‌گونه‌ای پیش می‌رود که ما را به شدت درگیر می‌کند. شخصیت‌های منفی به طرز لذت‌بخشی اغراق‌آمیز هستند، به‌ویژه جان لیتگو در نقش اریک کوالن، در حالی که استالونه از حمایت همیشه قابل اعتماد مایکل رُوکر بهره‌مند است. فیلم‌برداری الکس تامسون فوق‌العاده است و زیبایی منطقه کورتینا د آمپتزو در دلمیت‌های ایتالیا را به تصویر می‌کشد. موسیقی متن اثر ترور جونز است که با الهام از کارهای خود برای «آخرین موهیکان» و همچنین تمی از کار آلن سیلوستری در «شکارچی» ترکیب شده است. اکشن پرشور، لحظات پُر از تنش و فیلمنامه‌ای که با طعنه و کنایه نوشته شده، «کلایف‌هنگر» را به یک اثر جذاب تبدیل می‌کند. 7.5 از 10 زمانی که یک عملیات نجات در بالای کوه به مشکل می‌خورد، یک دختر کشته می‌شود و دوست‌پسرش «تاکر» (مایکل رُوکر) همکارش «واکِر» (سیلوستر استالونه) را به خاطر این حادثه مقصر می‌داند. یک سال می‌گذرد و آنها باید دوباره برای پیدا کردن هر گونه بازمانده از یک سقوط هواپیما در ارتفاعات با هم reunite شوند. آنچه که نمی‌دانند این است که این هواپیما حامل «کوالن» (جان لیتگو) و همکارانش بوده که به تازگی یک سرقت جسورانه در هوا انجام داده‌اند و اکنون به دنبال 30 میلیون دلار خود در دشت‌های برفی هستند. این گروه با استفاده از فناوری ردیابی، سعی در پیدا کردن چمدان‌های گمشده‌شان دارند، اما البته می‌دانیم که اوضاع به خوبی پیش نمی‌رود. این سناریو پتانسیل هیجان‌انگیزی دارد: مناظر زیبای زمستانی زمینه را به خوبی فراهم می‌کند، اما بازیگری بسیار ضعیف است. لیتگو به طرز ناامیدکننده‌ای ضعیف عمل می‌کند و استالونه تنها به انجام وظایفش در نقش یک روح عذاب‌کشیده ادامه می‌دهد. «تراورز» (رکس لین) - یک مأمور FBI دو رو نیز بهتر نیست و پس از حدود نیم‌ساعت به وضوح می‌دانید که چه اتفاقی قرار است بیفتد - حالا همه چیز به آتش‌بازی، هلیکوپترها و بهمن‌ها وابسته است. دیدن «پای والتون» (رالف ویت) دوباره روی صفحه نمایش خوب بود، اما «کرگ فیرابرَس»؟ نه، متأسفم. این فقط یک فیلم با عکاسی خوب در کوه‌ها است. **اکشن با کمی شوخی و مقدار زیادی اغراق.** بهترین چیز درباره یک فیلم اکشن این است که معمولاً سرگرمی آسانی است و شما را بیش از حد به فکر نمی‌برد. فیلمی که امروز به آن اشاره می‌کنم به همین دلیل نسبتاً لذت‌بخش است و در آنچه که انجام می‌دهد، صداقت دارد، یعنی این یکی از آن فیلم‌هایی نیست که مردم را با گفتن این که چیزی است و در واقع چیز دیگری است، فریب دهد. فیلم دقیقاً همان چیزی است که می‌گوید و آنچه را که وعده می‌دهد، تحویل می‌دهد. فیلمنامه به‌خصوص هوشمندانه نیست و داستان نقاط غیرقابل باوری دارد که واقعاً باعث می‌شود شک کنیم. با این حال، به‌خوبی به هدف فیلم خدمت می‌کند و حتی چند لحظه طنز هم دارد. این فیلم از سطح خوبی فاصله دارد، اما بازیگران خوبی دارد: سیلوستر استالونه در بازیگری خوب است، اما هرگز در بازی نقش‌ها موفق نبوده و این در این فیلم هم تغییر نمی‌کند. با این حال، او به اندازه کافی خوب است تا نقش را به‌خوبی ایفا کند. جان لیتگو نیز کار قابل قبولی انجام می‌دهد، اما بقیه بازیگران متوسط هستند. شخصیت‌های منفی... به‌راستی دوست‌داشتنی هستند. از نظر فنی، این فیلم از بودجه generous خود بهره‌برداری می‌کند تا صحنه‌های اکشن بسیار خوب و به‌خوبی اجرا شده‌ای را ارائه دهد، با تقاضای فیزیکی بالا از بدلکاران و تعهد عالی در بخش‌های جلوه‌های ویژه، بصری و صوتی. یک اغراق وجود دارد که همه چیز را احساسی، کیچ و کمی احمقانه جلوه می‌دهد و دیالوگ‌ها کلیشه‌های مطلقی هستند، اما به سرگرمی و لحظات باهوش‌تر فیلم اضافه می‌کنند. البته، با توجه به مقدار انفجارهایی که اتفاق می‌افتد، پر از آتش‌بازی است.