فیلم Thelma 2024

به گفته دیوید مامت، نمایشنامه‌نویس، «سن و خیانت همیشه بر جوانی و شوق غلبه خواهد کرد.» و اگر 93 ساله تلما پست (با بازی جون اسکوئب) در این کمدی-درام مبتنی بر واقعیت چیزی برای گفتن داشته باشد، می‌توانید به این ایده اعتماد کنید. در این داستان، ما با یک بازنشسته بیوه و پرانرژی که به تنهایی زندگی می‌کند، آشنا می‌شویم و شاهد اراده‌ای قوی از...

به گفته دیوید مامت، نمایشنامه‌نویس، «سن و خیانت همیشه بر جوانی و شوق غلبه خواهد کرد.» و اگر 93 ساله تلما پست (با بازی جون اسکوئب) در این کمدی-درام مبتنی بر واقعیت چیزی برای گفتن داشته باشد، می‌توانید به این ایده اعتماد کنید. در این داستان، ما با یک بازنشسته بیوه و پرانرژی که به تنهایی زندگی می‌کند، آشنا می‌شویم و شاهد اراده‌ای قوی از او هستیم که می‌خواهد پولش را پس بگیرد؛ چرا که در یک کلاهبرداری تلفنی قربانی شده است. تلما هیچ چیزی درباره برنامه‌اش به خانواده‌اش (فرد هچینگر، پارکر پوزی، کلارک گرگ) نمی‌گوید که نگران توانایی او برای زندگی مستقل هستند و به کمک یک دوست باهوش قدیمی (ریچارد راوندتری) می‌پردازد تا در جستجوی پول دزدیده‌شده‌اش به او ملحق شود. نتیجه این تلاش‌ها، یک کمدی شگفت‌انگیز است که با شوخی‌های غیرمعمول و جالب، هرگز غیرقابل باور یا زیاده‌روی نیست. اما این فیلم بیشتر از صرفاً خنده دارد؛ دیدن افراد مسن و توانمند که بر زندگی‌شان تسلط دارند، واقعاً الهام‌بخش است. این موضوع با نگاهی عمیق و تاثیرگذار (هرچند نه موعظه‌کننده) به چگونگی پیری و از دست دادن‌هایی که با آن همراه است، همراه است و تأملی تلخ و شیرین بر تغییرات اجتناب‌ناپذیری که با سن می‌آید و اینکه چقدر سریع به وقوع می‌پیوندد، دارد. کارگردان جاش مارگولین با این فیلم اولین اثر خود را ارائه می‌دهد که به خوبی نوشته شده و با تعادل مناسب و ریتمی یکنواخت، تجربیات مادربزرگ 103 ساله‌اش را روایت می‌کند که هنوز زنده و سرحال است و خانه واقعی‌اش به عنوان یکی از لوکیشن‌های اصلی فیلم استفاده شده است. این فیلم همچنین یک پیروزی بزرگ برای جون اسکوئب 94 ساله در اولین نقش اصلی‌اش در دوران حرفه‌ای‌اش است که شایسته نامزدی اسکار بوده و استعداد وسیعی را به تصویر می‌کشد که مدت‌ها در انزوا بوده است. همچنین این فیلم به خوبی توانایی ریچارد راوندتری را در آخرین نقش فیلمی‌اش به نمایش می‌گذارد، نقشی که او را در نوری متفاوت از بسیاری از نقش‌های قبلی‌اش نشان می‌دهد و به خوبی با همبازی باهوش‌اش همخوانی دارد. تنها مشکل من با این فیلم، نحوه‌ی تصویرسازی خانواده تلماست که توسعه شخصیت‌های سه‌گانه‌اش به درستی انجام نمی‌شود و به نظر می‌رسد به دنبال چیزی هستند که به درستی با آن نچسبیده و این جنبه از روایت به وضوح نیاز به اصلاح بیشتری دارد. با این حال، «تلما» (یا «تلماف» در نسخه‌ای دیگر از عنوان) یکی از خنده‌دارترین و بهترین تولیداتی است که در مدتی طولانی دیده‌ام. پس خود را به تماشای این فیلم برسانید – وگرنه پشیمان خواهید شد. مادربزرگ «تلما» (جون اسکوئب) به طرز ظالمانه‌ای توسط مردی که ادعا می‌کند نوه محبوبش «دانیل» (فرد هچینگر) در تصادف با یک زن باردار بوده، فریب می‌خورد. پس از اینکه 10,000 دلار از دست می‌دهد، خانواده‌اش متوجه می‌شوند که او قربانی کلاهبرداری شده و او به هیچ وجه تسلیم نمی‌شود. او دوستش «بن» (ریچارد راوندتری) را استخدام می‌کند - یا به عبارت دقیق‌تر، اسکوتر حرکتی‌اش را می‌دزدد - و از محافظت خانواده‌اش فرار کرده و به دنبال متهم می‌رود. اسکوئب و راوندتری به وضوح از این ماجراجویی‌های جذاب لذت می‌برند و این دو نشان می‌دهند که اگرچه بدن ممکن است ضعیف باشد، روح هنوز زنده و پرنشاط است. و می‌دانید که با حضور مالکوم مک‌داول در این فیلم، پایانی خوب در انتظار شماست. من فکر می‌کنم هچینگر کمی بیش از حد تلاش کرده، اما هنوز هم چیزی لذت‌بخش در بازیگاه‌های گاه و بیگاه او و تعاملش با اسکوئب باهوش و جذاب وجود دارد. کلارک گرگ و پارکر پوزی دیگر اعضای خانواده را تشکیل می‌دهند و به طرز سرگرم‌کننده‌ای مشکلات والدینی را که با یک خویشاوند سالخورده روبرو هستند، به تصویر می‌کشند - که واقعاً به او اهمیت می‌دهند در حالی که سعی می‌کنند زندگی خود را نیز ادامه دهند و نگاهی به پسری داشته باشند که به تازگی از عشق زندگی‌اش جدا شده است. این فیلم در ده دقیقه پایانی کمی نوسان دارد و تلاش می‌کند تا نقطه‌ای درباره احمق بودن افرادی که سخت‌سر هستند، بیان کند، اما در بیشتر موارد، خنده‌های خوبی در طول داستان وجود دارد. احتمالاً بعد از تماشای این فیلم آن را به یاد نخواهید آورد، اما یک خنده خوب است که فقط تأیید می‌کند که من مدت‌هاست این را فکر می‌کردم. این وسایل نقلیه نیاز به یک خط ویژه دارند! اگر این فیلم با حس و حال متفاوتی ساخته می‌شد، تلما به راحتی می‌توانست یک شوخی ارزان در مورد سالخوردگان باشد (و تجربه‌ای فراموش‌شدنی). تصور کنید یک فیلم کمدی با شوخی‌های تکراری درباره اینکه سالخوردگان ممکن است عقلشان را از دست بدهند، عصبانی شوند یا کنترل مثانه‌شان را از دست بدهند. فیلمی که حول شخصیتی ساخته شده که صرفاً برای خندیدن به آن وجود دارد. در عوض، ما با تلما پست می‌خندیم و به فرضیات و کلیشه‌های مربوط به جامعه سالمندان که او یکی یکی نقض می‌کند، می‌خندیم. این یک نویسندگی عالی است که با بازی فوق‌العاده جون اسکوئب، به زندگی درآمده است. این دو به ما یادآوری می‌کنند که حتی در 93 سالگی - شاید به‌ویژه در 93 سالگی - شما حق دارید استقلال و کرامت خود را حفظ کنید. و شاید هم دو انفجار به راه بیندازید.