فیلم The Company Men 2010

داستان فیلم تا حدی سطحی و کلیشه‌ای است. هیچ فراز و نشیبی ندارد و همه چیز طبق انتظار پیش می‌رود و البته، پایان مثبتی برای نیازهای بیننده آمریکایی دارد. بازیگران با استعداد هستند و کارگردانی، تدوین و اجراها قابل قبول است. "مردان شرکتی" به آرامی تغییرات اقتصادی منفی را از طریق شرکتی در حال کاهش نیرو به تصویر می‌کشد. ثبات مالی تنها آرزوی همه است؛ از...

داستان فیلم تا حدی سطحی و کلیشه‌ای است. هیچ فراز و نشیبی ندارد و همه چیز طبق انتظار پیش می‌رود و البته، پایان مثبتی برای نیازهای بیننده آمریکایی دارد. بازیگران با استعداد هستند و کارگردانی، تدوین و اجراها قابل قبول است. "مردان شرکتی" به آرامی تغییرات اقتصادی منفی را از طریق شرکتی در حال کاهش نیرو به تصویر می‌کشد. ثبات مالی تنها آرزوی همه است؛ از طبقه بالا گرفته تا طبقه متوسط و هر طبقه دیگری. این تصور که فرد هرگز با ترس از دست دادن دارایی‌ها و شغل خود مواجه نخواهد شد، وجود دارد. کارمندان شرکتی به‌ویژه به دنبال ثبات در حقوق خود هستند تا بتوانند برای خانواده و خودشان تأمین مالی کنند. وقتی رکود اقتصادی در دهه گذشته ایالات متحده را ویران کرد، تأثیر آن بسیار جدی بود و کارگران بی‌گناه عملاً زندگی خود را از دست دادند و در ورطه بدهی فرو رفتند. درام با نیت خوب ولز، فروپاشی یک شرکت کشتی‌سازی را بررسی می‌کند و به دنبال کارمندانی است که اخراج شده‌اند و یا در حال هدایت کشتی در حال غرق شدن هستند. این ویژگی خاص، کارگردانی ولز را جذاب و در عین حال غیرقابل تحمل می‌کند. شخصیت‌ها به‌ویژه معاون بازاریابی، مدیر منابع انسانی و مدیر عامل به طرز آزاردهنده‌ای خودشیفته هستند. به ویژه واکر، که خود را در غرور غوطه‌ور می‌کند و به خاطر زیان مالی قابل توجهی که با آن مواجه است، نمی‌تواند به خوبی از خانواده‌اش حمایت کند و در باشگاه‌های گلف لوکس بازی کند. واکنش او به اخراجش، با اینکه طبیعی است، بیشتر به خود فکر می‌کند تا خانواده‌اش. این aura غالب خودخواهی، نه تنها از سوی او، باعث می‌شود این شخصیت‌ها غیرقابل تحمل باشند. با این حال، ویژگی خاص در اجرای ولز این است که علی‌رغم رفتارهای شدید، یک زیرلایه همدلی در طول داستان وجود دارد. نه به این خاطر که با شخصیت‌ها ارتباط برقرار می‌کنید، بلکه به خاطر شرایطی که در آن قرار دارند. ولز به‌طور ظریف لحظاتی را رها می‌کند و روی بستر رهاشدگی می‌گذارد که شما را مجبور می‌کند خود را جای شخصیت‌ها بگذارید. با این دیدگاه، او موفق می‌شود ویژگی‌های غیرقابل تحمل این کارمندان را به انگیزه‌های قابل تحمل تبدیل کند. به آرامی و به طور پیوسته، از طریق پشتکار، فرصت‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرند و این دقیقاً هدف "مردان شرکتی" است. این فیلم اراده روح انسانی را در زمان‌های نامشخص نشان می‌دهد. جلسه جهت‌یابی مثالی بارز از این انگیزه است. هر کسی که در وضعیتی مانند کاهش نیرو قرار گرفته باشد، به خاطر نمایشی از وضعیت خود با این فیلم ارتباط برقرار خواهد کرد، نه به خاطر شخصیت‌ها. این انتقادی به بازیگری نیست، زیرا هر اجرا به‌طور شایسته‌ای ارائه شده است بدون اینکه به ملودرام روی بیاورد. کوپر به‌ویژه اجرایی دقیق و قابل باور ارائه داد که سرنوشت شخصیتش را تا حدودی غیرقابل پیش‌بینی گذاشت. اما مشکل اصلی من در مورد دامنه "مردان شرکتی" است. به جای تمرکز بر یک کارمند، ولز تصمیم گرفت به بررسی کل نردبان شرکتی GTX بپردازد. در حالی که این برای ساختار داستانی بی‌ضرر است، اما شدت رکود را تضعیف می‌کند و تقریباً به این وضعیت اقتصادی ملی به سخره می‌گیرد. پیگیری فقط یک کارمند در این دوران سخت می‌توانست توسعه شخصیت بهتری را به همراه داشته باشد و همچنین رکود را از زوایای مختلف بررسی کند. نیت‌های ولز واضح بود، ولی به‌طور کامل برای من در سطح احساسی کار نکرد. خوشبختانه، فیلم‌برداری دکینز با نماهای زیبای پاییزی‌اش همواره جلب توجه می‌کرد، اما بیایید صادق باشیم، این اصلاً تعجب‌آور نیست. دقیقاً مانند برقراری تعادل در روی تیرک شرکتی، "مردان شرکتی" گاهی اوقات با روایت و انتخاب‌های شخصیتی خود دچار مشکل می‌شود، اما به نظر می‌رسد کار خود را با اجراهای مطمئن و انگیزه‌ای دل‌نشین انجام می‌دهد. به یاد داشته باشید که حتی در تاریک‌ترین لحظات نیز باید مثبت بمانید.