فیلم The Social Network 2010

داستان فیلم «شبکه اجتماعی» به خوبی روایت شده و تا انتها شما را خسته نمی‌کند. این فیلم، اثر قابل قبولی است. این هفته، چهارمین نقد از فیلم‌های دیوید فینچر را در آستانه اکران فیلم «منک» داریم، فیلمی که توسط همان کارگردان ساخته شده و آثار فوق‌العاده‌ای مانند «هفت»، «باشگاه مبارزه»، «زودیاک» و غیره را در کارنامه دارد. حال نوبت به «شبکه اجتماعی» است که داستان...

داستان فیلم «شبکه اجتماعی» به خوبی روایت شده و تا انتها شما را خسته نمی‌کند. این فیلم، اثر قابل قبولی است. این هفته، چهارمین نقد از فیلم‌های دیوید فینچر را در آستانه اکران فیلم «منک» داریم، فیلمی که توسط همان کارگردان ساخته شده و آثار فوق‌العاده‌ای مانند «هفت»، «باشگاه مبارزه»، «زودیاک» و غیره را در کارنامه دارد. حال نوبت به «شبکه اجتماعی» است که داستان آن را می‌توان به سادگی در «داستان پشت پرده خلق فیس‌بوک» خلاصه کرد. از زمان اکران این فیلم ده سال می‌گذرد و مارک زاکربرگ واقعی نیز اعلام کرده که بیشتر وقایع فیلم بر اساس اتفاقات و گفتگوهای خیالی است. واقعیت این است که این فیلم هرگز به عنوان یک داستان واقعی تبلیغ نشده است، بلکه به عنوان اقتباسی از کتاب «میلیاردرهای تصادفی» بن مزریچ در سال ۲۰۰۹ شناخته شده است. این فیلم مانند هر فیلم دیگری است و گزارشی دقیق از آنچه در زندگی واقعی اتفاق افتاده نیست. با این حال، به راحتی می‌توان گفت که این یکی از بهترین فیلمنامه‌های اقتباسی تاریخ سینماست. آران سورکین، نویسنده یکی از بهترین فیلم‌های ۲۰۲۰ (محاکمه شیکاگو ۷)، مهارت‌های نویسندگی فوق‌العاده خود را در «شبکه اجتماعی» به نمایش می‌گذارد و نشان می‌دهد که او یکی از دقیق‌ترین نویسندگان حال حاضر است. اگر نقدهای قبلی من را خوانده‌اید، چندین ویژگی را که به فینچر نسبت می‌دهم، مانند توجه شدید به جزئیات و تعهد فوق‌العاده به داستانی که می‌خواهد روایت کند، می‌بینید. وقتی دو نفر از با دقت‌ترین فیلمسازان را کنار هم بگذارید، از ذهن‌های خلاق آن‌ها اثری شایسته جوایز به وجود می‌آید. به جز روایت، موضوع دیگری برای بحث وجود ندارد، زیرا این عنصر به طرز شگفت‌انگیزی فیلم را ارتقا می‌دهد. جف کروننووت، که پیش از این در «باشگاه مبارزه» کار کرده است، با تصویربرداری ساده اما قدرتمند خود، حس و حال واقع‌گرایانه فینچر را به تصویر می‌کشد. موسیقی اصلی ترنت رزنر و آتیکوس راس پر از افکت‌های کوچک است که شبیه صداهای کامپیوتری هستند و حسی اعتیادآور ایجاد می‌کنند و در صحنه‌های هیجان‌انگیز فیلم انرژی آن را افزایش می‌دهند. در نهایت، مانند «زودیاک»، کار ویرایش (آنگس وال، کریک باکستر) کاملاً بدون نقص است و این عنصر فنی به درخشش فیلمنامه سورکین کمک می‌کند. در طول مدت زمان فیلم، داستان از طریق یک زمان‌بندی غیرخطی روایت می‌شود و ترکیبی از خلق واقعی فیس‌بوک (ایده‌ها، برنامه‌ریزی، برنامه‌نویسی) و مشکلات قانونی آینده‌ای است که مارک زاکربرگ با آن روبرو می‌شود. این ساختار اجازه می‌دهد تا دو ساعت فوق‌العاده جذاب و سرگرم‌کننده را تجربه کنید، بدون اینکه ریتم فیلم کند شود یا صحنه‌ای بی‌حدث و واقعه‌دار باشد. شخصیت اصلی به دزدیدن ایده از دوقلوهای وینکلووس (که هر دو توسط آرمie همر نقش آفرینی شده‌اند) متهم می‌شود، با بهترین دوستش، ادواردو ساورین (اندرو گارفیلد)، به خاطر monetization وب‌سایت به مشکل می‌خورد و شان پارکر (جاستین تیمبرلیک) بخشی از دلایل هرج و مرجی است که زندگی زاکربرگ را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بزرگ‌ترین موفقیت سورکین و فینچر این است که توانسته‌اند بیننده را درگیر شخصیتی کنند که به شدت «غیرقابل تحمل» است. جس ایزنبرگ به عنوان یکی از آن شخصیت‌هایی که مردم «دوست دارند از او متنفر باشند» به طرز شگفت‌انگیزی عمل می‌کند. ایزنبرگ دارای طرز صحبت و حرکات خاصی است که برای این شخصیت بسیار مناسب است. گارفیلد و تیمبرلیک نیز به خوبی نقش‌های خود را ایفا می‌کنند. باز هم، اگر با «زودیاک» مقایسه کنیم، «شبکه اجتماعی» نیز داستانی محور بر دیالوگ دارد، اما دومی به دلیل حوزه کاری من کمی بیشتر با من ارتباط برقرار کرد. تنها مشکلی که دارم به خانواده وینکلووس مربوط می‌شود. آرمie همر به عنوان هر دو دوقلو عالی است و مکس مینگلا به عنوان دیویا نرندرا نیز خوب عمل می‌کند، اما زیرنویس آن‌ها گاهی از داستان اصلی منحرف می‌شود و در آن لحظات کوتاه، توجه من را از دست می‌دهد. حتی یک مسابقه قایق‌رانی وجود دارد که بی‌مورد و نامناسب به نظر می‌رسد، اما اعتراف می‌کنم که به زیبایی فیلم‌برداری شده و با یک موسیقی فوق‌العاده همراه است. با وجود این اشتباه کوچک، فینچر به خاطر تکنیک‌های کارگردانی فوق‌العاده‌اش من را تحت تأثیر قرار می‌دهد و بازیگران را مجبور می‌کند تا با سرعت بیشتری دیالوگ‌های خود را بیان کنند و هر بار که ممکن است، برداشت‌های طولانی را پیاده‌سازی کند. در نهایت، «شبکه اجتماعی» یک اثر سینمایی فوق‌العاده دیگر است که این بار توسط دو کارگردان بزرگ ارائه شده است. دیوید فینچر و آران سورکین با دقت و کمال‌گرایی مشترک خود، داستانی فوق‌العاده جذاب خلق می‌کنند. با داشتن ساختاری غیرخطی اما بسیار مؤثر، دو رکن هر فیلم - داستان و شخصیت‌ها - به طرز شگفت‌انگیزی ساخته شده‌اند و حتی به حدی می‌رسند که بیننده را درگیر یک شخصیت نفرت‌انگیز اما جذاب می‌کنند. جس ایزنبرگ در یک اجرای تعیین‌کننده در حرفه‌اش درخشیده، اما اندرو گارفیلد و جاستین تیمبرلیک نیز به سطح لازم از تعهد می‌رسند و به راحتی با دیالوگ‌های سریع و برداشت‌های طولانی کنار می‌آیند. از نظر فنی، کار دوربین حس واقع‌گرایانه‌تری را ارائه می‌دهد، موسیقی اعتیادآور هیجان را افزایش می‌دهد و ویرایش بی‌نقص باعث انتقال بی‌وقفه زمان‌ها می‌شود. با وجود یک انحراف نامناسب و بی‌مورد در خصوص یک زیرنویس فرعی، این یک افزودن فوق‌العاده دیگر به فیلم‌شناسی فینچر است.