فیلم Only You 2018

«تنها تو» داستانی بسیار احساسی درباره موضوعی است که در فیلم‌ها کمتر به آن پرداخته می‌شود و با بازی‌های عالی و شیمی فوق‌العاده بین بازیگران همراه است. شاید موضوع این فیلم به‌طور عمیق و تاثیرگذار بیان شده باشد، اما در مجموع به یک ملودرام نسبتاً عادی تبدیل شده است. داستان در روز اول سال نو در گلاسکو آغاز می‌شود، جایی که «النا» (لایا کستا) پس از...

«تنها تو» داستانی بسیار احساسی درباره موضوعی است که در فیلم‌ها کمتر به آن پرداخته می‌شود و با بازی‌های عالی و شیمی فوق‌العاده بین بازیگران همراه است. شاید موضوع این فیلم به‌طور عمیق و تاثیرگذار بیان شده باشد، اما در مجموع به یک ملودرام نسبتاً عادی تبدیل شده است. داستان در روز اول سال نو در گلاسکو آغاز می‌شود، جایی که «النا» (لایا کستا) پس از ترک یک مهمانی به دنبال تاکسی می‌گردد. وقتی که تاکسی را می‌بیند، متوجه می‌شود که «جیک» (جاش اوکانر) آن را به‌سرعت در حال سوار کردن است. با اینکه النا کمی بی‌ادبانه رفتار می‌کند، جیک به او پیشنهاد می‌دهد که او را به مقصد برساند. این آغاز یک رابطه نوپا است که تحت تأثیر موسیقی الویس کاستلو قرار می‌گیرد و به زودی آن‌ها سرشار از شادی و لذت می‌شوند. آن‌ها تصمیم می‌گیرند که فرزندی داشته باشند تا خانواده‌شان کامل شود، اما حتی با تلاش برای به کارگیری تمام تکنیک‌های موجود در کما سوترا، این امر به سادگی اتفاق نمی‌افتد. سفر به پزشک واقعیت‌های ناخوشایندی را به آن‌ها نشان می‌دهد، به‌ویژه اینکه النا در اواسط دهه سی زندگی‌اش قرار دارد و باردار شدن ممکن است کمی دشوار باشد. حالا تفریحی که آن‌ها از تلاش برای بارداری داشتند، به یک روند نسبتاً خشک و رسمی تبدیل می‌شود و داستان به هدف جدی‌تری می‌پردازد: استرس‌ها و فشارهایی که IVF بر روی یک رابطه وارد می‌کند. حالا خشم و نارضایتی در روابط آن‌ها به وضوح نمایان می‌شود و عشق پیشین آن‌ها با چالش‌هایی مواجه می‌شود که بافت نسبتاً تازه رابطه‌شان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و فاصله سنی تقریباً ده ساله آن‌ها را به وضوح نشان می‌دهد. هر یک از ما که افرادی را می‌شناسیم که از این درمان باروری استفاده کرده‌اند، می‌دانیم که این فرآیند چقدر می‌تواند سخت و بی‌نتیجه باشد، به همین دلیل هر دو شخصیت به‌خوبی در جلب همدلی تماشاگران موفق هستند. اما داستان به سرعت به سمت مشکلاتی می‌رود که می‌تواند پیش بیاید. مشاجرات آن‌ها بیشتر به نظر می‌رسد که ساختگی باشند. این نارضایتی‌ها به‌طور مشخص از هورمون‌ها ناشی نمی‌شوند، بلکه بیشتر ناشی از یک کارگردان هستند که کمی در زمینۀ کارش نا مطمئن است. بازی‌ها مناسب است و داستان نور را بر روی زشتی و غیرقابل پیش‌بینی بودن این تجربه عمیق می‌افکند، اما به‌طور کلی در حین توسعه داستان کمی نامشخص است. این فیلم ارزش دیدن دارد، اما کمی ناامیدکننده است.