فیلم Maria 2024

وقتی کسی در هنر خود به عظمت می‌رسد، ترک آن کار زمانی که مهارت‌هایش شروع به افول می‌کند، دشوار است. به‌ویژه اینکه پذیرش این حقیقت سخت باشد که اوج فرد ممکن است واقعاً در گذشته باشد. این درد و رنج بر ماریای کالاس (۱۹۲۳-۱۹۷۷)، یکی از بزرگ‌ترین استعدادهای اپرا در تاریخ، در زمانی که به پایان زندگی پرچالش خود نزدیک می‌شد، سایه افکنده بود. او...

وقتی کسی در هنر خود به عظمت می‌رسد، ترک آن کار زمانی که مهارت‌هایش شروع به افول می‌کند، دشوار است. به‌ویژه اینکه پذیرش این حقیقت سخت باشد که اوج فرد ممکن است واقعاً در گذشته باشد. این درد و رنج بر ماریای کالاس (۱۹۲۳-۱۹۷۷)، یکی از بزرگ‌ترین استعدادهای اپرا در تاریخ، در زمانی که به پایان زندگی پرچالش خود نزدیک می‌شد، سایه افکنده بود. او که نزدیک به چهار سال است که روی صحنه نرفته بود و سلامت جسمی و روحی‌اش رو به افول بود، به فکر بازگشت به صحنه بود، اما بین پذیرش سختی‌های این کار و زندگی با آرامش شخصی که همیشه می‌خواست، دچار تردید بود. این زمان فرصتی برای او بود تا به دستاوردهای حرفه‌ای و جستجوهای شخصی‌اش بیاندیشد، گذشته‌ای پر از اوج‌های پیروزمندانه و افت‌های دردناک که از طریق فلاش‌بک‌های عمیق و با تصاویر سیاه و سفید زیبا روایت می‌شود. کارگردان پابلو لارا‌ئین در این داستان، یک مطالعه شخصیتی تماتیک از زندگی افسانه‌ای این دیوای بزرگ ارائه می‌دهد و نه یک فهرست بیوگرافیک معمولی. آنچه این فیلم را از آثار قبلی‌اش متمایز می‌کند، دامنه وسیع اجراهای اپرایی کالاس است که به زیبایی در صحنه‌های مختلف به تصویر کشیده شده است. این فیلم همچنین شهرت کالاس به عنوان یک پرایما دونا را به نمایش می‌گذارد، اما بدون اغراق. برخی منتقدان فیلم را به خاطر تصویر کم‌هیجانش از او مورد انتقاد قرار داده‌اند، اما من شخصاً از این رویکرد که کالاس را به کاریکاتور تبدیل نکرد، قدردانی می‌کنم. این موفقیت تا حد زیادی به خاطر بازی استثنایی آنجلینا جولی است که بهترین کار خود را در سال‌های اخیر در این فیلم ارائه می‌دهد. این فیلم همچنین با طراحی تولید عالی، فیلم‌برداری خیره‌کننده و بازیگران مکمل توانمند، فرصتی را برای تماشاگران فراهم می‌کند تا شاهد یکی دیگر از آثار خوب یک کارگردان کمتر شناخته شده باشند که به عقیده من یکی از بهترین‌ها در این صنعت است. هرچند که فیلمنامه فیلم می‌توانست در عمق داستان‌های پس‌زمینه بهتر عمل کند، اما من در برابر همه چیزهایی که "ماریا" برای ارائه دارد، این نکته را نادیده می‌گیرم. به‌ویژه در سکانس‌های افتتاحیه و پایانی بسیار احساسی، که بدون شک هر کسی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. واقعاً به نکته‌سنجی‌های جزئی توجه نکنید و از آنچه که این فیلم ارائه می‌دهد لذت ببرید. این شگفت‌انگیز است که سینمای رویداد زمانی رونق می‌گیرد که در نظر بگیرید چقدر شنیدن یک ارکستر کامل، برخی آثار پوچینی یا وردی و صدای قدرتمند این سوپرانو جذاب، از طریق صدای بزرگ‌نمایی شده بر روی صفحه نمایش تأثیرگذار است. البته می‌توانستم بیشتر از آوازهای او بشنوم، اما پابلو لارا‌ئین به ما مجموعه‌ای از آهنگ‌های ماریای بزرگ را ارائه نمی‌دهد. در عوض، او با آنجلینا جولی همکاری کرده تا آخرین هفته زندگی این زن پرمزاج را در پاریس در سال ۱۹۷۷ به تصویر بکشد. او در یک آپارتمان مجلل زندگی می‌کند که دو خدمتکار وفادار و محبت‌آمیز به نام‌های برونا و فرچیو در آن کار می‌کنند. این دو سال‌هاست که با او هستند و به خوبی با نوسانات خلق‌وخوی او و اعتیادش به داروها و وسواسش نسبت به جابجایی مداوم پیانو کنار آمده‌اند. هر روز او با پوشیدن خز و جواهرات از آپارتمانش خارج می‌شود و به گشت و گذار در شهر می‌پردازد و در نهایت به تئاتری می‌رسد که در آن در مورد بازگشت به صحنه پس از بیش از چهار سال تردید دارد. من واقعاً از تکنیک استفاده‌شده برای پیوند داستان‌ها با استفاده از کودی اسمیت-مک‌فی به عنوان دوست جدیدش "ماندراکس" که یک مصاحبه تلویزیونی را هدایت می‌کند، لذت بردم. او چیزهای زیادی برای یادآوری دارد؛ از کودکی‌اش در یونان تحت اشغال نازی‌ها تا اوج شهرتش، تا زمانی که رابطه سمی و کنترل‌کننده‌اش با آریستوتل اوناسیس به پایان کارش منجر می‌شود. کارکنان او نگران هستند و از خدمات یک پزشک استفاده می‌کنند که هشدارهای جدی به او می‌دهد. آنگاه که جولی به طور حساس در اینجا بازی می‌کند، واضح است که او دیگر قادر به تشخیص واقعیت از خیال نیست و واقعاً فقط می‌خواهد زندگی‌اش را به خود اختصاص دهد و بخواند، بدون توجه به عواقب. شگفت‌انگیز است که چگونه بسیاری از افرادی که در صنعت سرگرمی به شهرت و ثروت رسیدند، به سرنوشت کالاس دچار شدند. این نکته‌ای غم‌انگیز است که به طور مؤثر در این فیلم به تصویر کشیده شده است. شخصیت‌پردازی سطحی است و نمی‌توان از آن فرار کرد - ما به نوعی در زندگی او پرسه می‌زنیم بدون اینکه واقعاً بفهمیم چه چیزی او را به بالا و پایین می‌برد، اما شاید هرگز قرار نبود این فیلم مستند باشد، بلکه بیشتر یک معرفی همدلانه از صدای زیبا، موسیقی و تراژدی او باشد. اگر به دنبال حقایق و آمار هستید، این فیلم مناسب شما نیست، اما به‌عنوان یک نگاه سطحی به یک نابغه موسیقی، می‌توان به آن نمره خوبی داد. فیلم «ماریا» تماشای جالبی است. من در واقع قبل از تماشای آن هیچ اطلاعی از ماریای کالاس نداشتم، هرچند به وضوح نام آثار بزرگ موسیقی را شنیده بودم. بسیار ناراحت‌کننده اما در عین حال جالب است که بیشتر درباره او و روزهای پایانی‌اش بدانم. داستان به زیبایی روایت شده است. بسیار جالب است که ببینیم استیون نایت این فیلم‌نامه را نوشته است، چیزی که انتظار نداشتم، با توجه به دیگر آثارش که دیده‌ام - واقعاً مردی با استعدادهای متعدد است. نایت و دیگران پشت صحنه دلیل اصلی این است که این فیلم به این شکل فوق‌العاده است، هرچند که بازیگران نیز بسیار تأثیرگذار هستند. احساس می‌کنم به اندازه کافی از آنجلینا جولی ندیده‌ام. من چندین فیلم او را دیده‌ام و از مدت‌ها قبل نامش را می‌شناسم، اما حس می‌کنم به اندازه‌ای که باید، از آثارش استفاده نکرده‌ام؛ کمی شبیه به جورج کلونی. جولی در اینجا فوق‌العاده است، در این هیچ شکی نیست. پیرفرانچسکو فاوینو و آلبا روهرواچر نیز نقش‌های بزرگی در این فیلم دارند و باعث می‌شوند که فیلم از احساس زیادی برخوردار باشد - من در پایان به اندازه ماریای کالاس برای فرچیو و برونا نیز اهمیت قائل شدم. هالوک بیلگینر و کودی اسمیت-مک‌فی نیز از سایر بازیگران قابل توجه هستند. تنها انتقاد من (که حتی به سختی می‌توان آن را انتقاد دانست) این است که صدای آواز در ترکیب با لب‌زنی جولی چندان قانع‌کننده نیست. این موضوع کاملاً واضح است، اما به هر حال می‌توانم بفهمم که هماهنگ کردن این عنصر با چنین صدای منحصر به فردی چقدر دشوار است. من این فیلم را بلافاصله بعد از تماشای فیلم «اینجا» به کارگردانی رابرت زمه‌کیس دیدم. هیچ تصمیم بدی گرفته نشد.