فیلم Those Calloways 1965

فیلمی بی‌روح است که به آرامی در طول ۱۳۱ دقیقه‌ی خود پیش می‌رود. من واقعاً برای برایان کیت به عنوان یک بازیگر احترام قائلم، اما واقعاً او در فیلم‌های ضعیف دیزنی گرفتار شده است، درست است؟ به جز «دامادها»، تمام دیگر فیلم‌های او با این استودیو تا به حال در بهترین حالت به طور حاشیه‌ای خوب بوده‌اند؛ با وجود استعداد کیت. «کالووی‌ها» از لحاظ ریتم بسیار ضعیف...

فیلمی بی‌روح است که به آرامی در طول ۱۳۱ دقیقه‌ی خود پیش می‌رود. من واقعاً برای برایان کیت به عنوان یک بازیگر احترام قائلم، اما واقعاً او در فیلم‌های ضعیف دیزنی گرفتار شده است، درست است؟ به جز «دامادها»، تمام دیگر فیلم‌های او با این استودیو تا به حال در بهترین حالت به طور حاشیه‌ای خوب بوده‌اند؛ با وجود استعداد کیت. «کالووی‌ها» از لحاظ ریتم بسیار ضعیف است و شخصیت‌های واقعاً دوست‌داشتنی ندارد. نکته اصلی خانواده این است که آنها مخالف شکار هستند، اما تمام ماجرا حول شکار می‌چرخد. درست است که آنها به دلایل متفاوتی این کار را انجام می‌دهند، اما این فاصله چندان زیادی نیست - در واقع فیلم نشان نمی‌دهد که آنها از شکار بیزارند. در مورد بازیگران، کیت بهترین بازی را به عنوان «کم» ارائه می‌دهد. برندون دویلید (با نام «باكی»)، اد وین (اد) و والتر برنان (آلف) هم خوب هستند. با این حال، تمام شخصیت‌های منفی فراموش‌شدنی‌اند. با توجه به اینکه فیلم چقدر طولانی است، آنها واقعاً کار خاصی نمی‌کنند به جز یک لحظه. چند صحنه هم وجود دارد که می‌توانستند موسیقی مناسبی داشته باشند، به‌ویژه صحنه‌هایی که شامل باکی و ویت (تام اسکرِیت) است. قطعاً پیامی خوب در تلاش است، اما متأسفانه چندان موفق نیست. این فیلمی نیست که بخواهم به دیگران توصیه کنم، حتی اگر بد هم نباشد.