فیلم We Live in Time 2024

فیلم «ما در زمان زندگی می‌کنیم» گواهی بر قدرت سینماست که با رویکردی عمیق و پیچیده به مضامین مرکزی وجود انسانی، سادگی داستانش را فراتر می‌برد. جان کروالی و نیک پین داستانی را ارائه می‌دهند که در آن فرم و محتوا با هم هماهنگ شده و از ساختار غیرخطی به‌ عنوان ابزاری برای تفکر درباره چگونگی شکل‌گیری زمان، خاطرات و انتخاب‌های شخصی ما در هویت و...

فیلم «ما در زمان زندگی می‌کنیم» گواهی بر قدرت سینماست که با رویکردی عمیق و پیچیده به مضامین مرکزی وجود انسانی، سادگی داستانش را فراتر می‌برد. جان کروالی و نیک پین داستانی را ارائه می‌دهند که در آن فرم و محتوا با هم هماهنگ شده و از ساختار غیرخطی به‌ عنوان ابزاری برای تفکر درباره چگونگی شکل‌گیری زمان، خاطرات و انتخاب‌های شخصی ما در هویت و روابط‌مان استفاده می‌شود. با اجراهای دلنشین و صمیمی اندرو گارفیلد و فلورنس پیو، تماشاگران در یک مطالعه ظریف و واقعی از عشق، از دست دادن و شکنندگی ارتباطات‌مان راهنمایی می‌شوند. در نهایت، این فیلم احساسی تلخ و شیرین به جا می‌گذارد: یادآوری زیبایی گذرا لحظات مشترک و اجتناب‌ناپذیری زمان که همه چیز را شکل می‌دهد و از بین می‌برد. امتیاز: A- کافی است بگویم «توبیاس» (اندرو گارفیلد) روز خوبی ندارد. او در اتاقی در هتل نشسته و حتی خودکاری برای امضای مدارک طلاق تازه‌اش ندارد. او به‌دنبال اصلاح اوضاع است، اما در مسیر بازگشت به‌طور غیرمنتظره و دردناکی با سرآشپز موفق «آلموت» (فلورنس پیو) رو‌به‌رو می‌شود و سپس در حالتی نگران‌کننده در کوریس بیمارستان بیدار می‌شود. این آغاز محتاطانه‌ای برای یک داستان عاشقانه جذاب است که به طرز مؤثری همزمان با مقداری طنز، تراژدی و تنش، دو شخصیتی را معرفی می‌کند که ممکن است با تماشاگر بیشتر از بسیاری دیگر ارتباط برقرار کنند. خود داستان واقعاً چیز جدیدی نیست، اما آنچه این اثر را متمایز می‌کند، دینامیک بین گارفیلد و پیو است. نقش او understated و نقش او مؤثرتر است - اما هر دو به‌خوبی یکدیگر را تکمیل می‌کنند در حالی که رشته‌های داستان‌هایشان و رابطه نوپایشان به طرز دلنشینی در یک زمان‌بندی جاری در هم تنیده شده است که اجتناب‌ناپذیری نتیجه‌گیری را به ما منتقل می‌کند. این شیمی است که واقعی به نظر می‌رسد و حتی با وجود مشکلات زیاد بر سر این زوج، راه‌حل‌هایشان به طرز باورپذیری در میان محبت، رفتارهای عصبی، خودخواهی، اشک‌ها و غذاهای خوشمزه به تصویر کشیده می‌شود. «لی بریتویت» به‌طور محدود ولی مفید به‌عنوان دستیار او «جید» ظاهر می‌شود که به ما اجازه می‌دهد از شدت فزاینده داستان کمی استراحت کنیم، اما اساساً این یک نمایش دو نفره است که به آرامی بر احساسات ما تأثیر می‌گذارد، اما فیلمی نیست که سرشار از احساسات باشد. همیشه تخم‌مرغ را روی سطح صاف بشکنید! "_نگرانم که ممکن است به‌زودی عاشق تو شوم._" من طرفدار داستان‌هایی نیستم که مدام به عقب و جلو می‌پرند، اما این فیلم به‌خوبی از عهده این کار برمی‌آید. این موضوع من را در حالت آماده‌باش نگه می‌دارد در حالی که در حال استراحت و احساس غم هستم و فکر می‌کنم که این همان هدف است. صحنه آخر باعث شد که مقداری آب بخورم. «ما در زمان زندگی می‌کنیم» به طرز دردناکی درخشان است. من هیچ ایده‌ای درباره موضوع آن نداشتم، جز اینکه به ژانر کمدی-درام عاشقانه تعلق دارد، بنابراین بدون هیچ پیش‌زمینه‌ای آن را تماشا کردم و باید بگویم که از همان ابتدا مجذوب شدم. بازی بازیگران اصلی در ابتدای فیلم فوق‌العاده است. این تنها در ابتدا نیز صدق می‌کند، زیرا اجراهای فلورنس پیو و اندرو گارفیلد در طول فیلم شگفت‌انگیز است؛ برخی از بهترین بازی‌هایی که در مدت طولانی دیده‌ام و شیمی آن‌ها کاملاً بی‌نظیر است. آن‌ها دو نفری هستند که من قبلاً از کارهایشان لذت می‌بردم، اما این بدون شک بهترین کار آن‌ها تا به حال است. داستان فیلم دارای محتوای سنگینی است، اما در عین حال به‌خوبی موفق می‌شود که اوج‌ها را اوج و فرودها را فرود نشان دهد. روایت غیرخطی ممکن است کمی رفت و برگشت داشته باشد، اما شخصاً احساس می‌کنم که زمان‌بندی خود به‌خوبی صحبت می‌کند؛ همه چیز روشن می‌شود. احساسات زیادی در آن وجود دارد.