مستند Racing Extinction 2015

مشارکت کوچک هر فرد اهمیت زیادی دارد. موجود زنده تنها در صورتی بقا می‌یابد که محیط اطراف آن را حمایت کند. اما برای پیدا کردن جایگاه مناسب خود، هزاران سال فرگشت لازم است. وجود آن تنها برای بازگرداندن تعادل در طبیعت است، هرچه سریع‌تر ممکن. زیرا موجود زنده از یک مکان به مکان دیگر حرکت می‌کند و به عناصر کمک می‌کند تا با یکدیگر ارتباط برقرار...

مشارکت کوچک هر فرد اهمیت زیادی دارد. موجود زنده تنها در صورتی بقا می‌یابد که محیط اطراف آن را حمایت کند. اما برای پیدا کردن جایگاه مناسب خود، هزاران سال فرگشت لازم است. وجود آن تنها برای بازگرداندن تعادل در طبیعت است، هرچه سریع‌تر ممکن. زیرا موجود زنده از یک مکان به مکان دیگر حرکت می‌کند و به عناصر کمک می‌کند تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، چیزی که خود نمی‌توانند انجام دهند و در نتیجه واکنش‌ها رخ می‌دهد. انقراض زمانی اتفاق می‌افتد که تعادل بین عناصر موجود به‌طور طبیعی و موجودات زنده مختل شود. زمین پنج انقراض جمعی را تجربه کرده و اکنون در آستانه ششمین انقراض قرار دارد، تنها به دلیل یک گونه، انسان. هیچ‌کس در این جهان نیست که برتری او را زیر سوال ببرد، جز خود او به شکل دانشمندان و محیط‌زیست‌شناسان. این مستند یکی از آن موضوعات کوچک را بررسی کرده و به ریشه‌های آن می‌پردازد. این فیلم به کارگردانی برنده جایزه اسکار برای مستند "خلیج"، بار دیگر بر آگاهی‌رسانی در مورد گونه‌های دریایی که به دلیل شکار بی‌رویه در حال ناپدید شدن هستند، تمرکز کرده است. از شکار دلفین‌ها در ژاپن تا تمرکز بر باورهای اشتباه چینی‌ها که باعث تهدید حیواناتی مانند ببرها، کرگدن‌ها و موجودات دریایی می‌شود. در این فیلم، جامعه حفظ اقیانوس‌ها به دنبال منبعی رفت تا ببیند همه‌چیز از کجا و چگونه شروع می‌شود. از آنجا که این موضوع به زندگی دریایی مربوط می‌شود، بازارهای تجارت باله کوسه و آبشش مانتا هدف قرار گرفتند. این موضوع گروه را به اندونزی برد، جایی که یک روستای کوچک ساحلی یکی از تامین‌کنندگان اصلی برای مصرف‌کنندگان چینی است. > "ما این توهم را داریم که چیزهای بزرگ در محیط زیست اهمیت دارند. اما اگر چیزهای کوچک را از دست بدهید... همه‌چیز شکست می‌خورد." برای جمعیت چینی، فقط فکر کنید چه چیزی ممکن است اگر آن‌ها به چیزی که درست نیست ایمان بیاورند. از زمان ظهور طبقه متوسط چین، آن‌ها می‌توانند هر چیزی را از هر نقطه‌ای از جهان تهیه کنند. به دلیل این تقاضا، مناطق غنی از تنوع زیستی مانند هند، آفریقا و اندونزی به دلیل شکار غیرقانونی و سایر فعالیت‌های غیرقانونی تحت تأثیر قرار گرفته‌اند. آنچه که آن‌ها نیاز دارند، آموزش علمی مناسب در مورد باورهای اشتباهشان است. باید مهاجران چینی را ترغیب کرد تا با بقیه جهان ارتباط برقرار کنند و نه اینکه در دنیای خود به نام "شهر چین" زندگی و بمیرند. من یک تنفر از چینی‌ها ندارم، اما باورهای اشتباه آن‌ها غیرقابل تحمل است، به‌ویژه با توجه به قدرت جمعیتی آن‌ها که ۵ تا ۱۰ برابر سریع‌تر از تهدیدی است که باورهای اشتباه بقیه جهان ایجاد می‌کند. هر ملتی نقاط منفی خود را دارد، امروز چین است، فردا هند و سپس ایالات متحده و بعد اروپا و آفریقا. حالا دیگر تنها بر عهده رهبران جهانی نیست، بلکه هر شهروندی باید توجه کند، حتی یک مشارکت کوچک هم اهمیت زیادی دارد. کنفرانس اخیر اقلیم پاریس تنها یک توقف کوچک را به ارمغان آورد، به‌ویژه در زمینه منابع طبیعی، با این حال سایر زمینه‌های مشابه باید در یک پیمان مشابه به کار گرفته شوند. تمدن زمانی به وجود آمد که انسان احساس کرد دیگر با زیستگاه طبیعی خود سازگار نیست و به دلیل قدرت مغزی بیش از حد خود، آن را ترک کرد و دنیای خود را در کنار سایر گونه‌ها ایجاد کرد. کشاورزی حیوانات و گیاهان راهی است که او برای مقابله با گرسنگی‌اش کشف کرد. اما آنچه نمی‌دانیم این است که این کشاورزی هنوز بر روی زمین در حال وقوع است و هر تغییری که سیاره می‌بیند را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اما این کافی نیست، جمعیت زیاد یک مشکل بزرگ‌تر است. تعداد مصرف‌کنندگان بیشتر از کشاورزان و محصولات کشاورزی است، و این ما را به سمت بازگشت به طبیعت و شکار می‌کشاند که به شدت باعث عدم تعادل در دنیای شیمیایی و بیولوژیکی می‌شود. > "پس، این واقعاً آخرین خط دفاعی است، نگهداری از حیواناتی که در طبیعت منقرض شده‌اند در شرایط اسارت." بزها، گوسفندها و مرغ‌ها هرگز منقرض نمی‌شوند، نه تحت نظارت انسان. زیرا از زمان وجود انسان تا کنون، تعداد این حیوانات اهلی از هر گونه دیگری که تا به حال بر روی زمین زندگی کرده، شامل انسان، بیشتر است. شما آن‌ها را به‌طور نامعقول پرورش می‌دهید و به‌طور نامعقول می‌کشید، تا زمانی که بر ساکنان طبیعی تأثیر نگذارید، اهمیت ندارد. نقطه نظر من این است که این حیوانات به گیاهان نیاز دارند و اگر گیاهان منقرض شوند، تأمین اکسیژن قطع می‌شود و منجر به گرم شدن جهانی و انقراض جمعی بعدی می‌شود. بنابراین باید تعادل برقرار شود، که می‌تواند با تعادل روزانه رژیم غذایی ما بین گوشت و گیاهان انجام شود. وقتی تقاضا به‌طور خودکار کاهش یابد، بازسازی آغاز می‌شود. در اینجا "به‌طور خودکار" به دست بشریت است. این چیزی است که این فیلم سعی دارد بگوید. تمرکز بر روی موجودات دریایی هدف اصلی آن‌ها بود، اما بحث به بسیاری از زیرموضوعات دیگر کشیده شد. برخلاف فیلم قبلی کارگردان، این فیلم بر روی یک موضوع نماند، بلکه به دور موضوعات مختلف چرخید و علل و راه‌حل‌ها را افشا کرد. در برخی نقاط، مسیر خود را گم کرد و شروع به تبلیغ چیزهای فانتزی کرد. اما این یکی از راه‌های اصلی جلب توجه مردم امروزی در دنیای دیجیتال است. هرچه ممکن است درباره من فکر کنید، اما حقیقت این است که در چندین نوبت در حین تماشای این فیلم قلبم شکسته شد و اشک‌هایم ریخت. این فیلم یک اثر هنری نیست، به همین دلیل نامزدی برای اسکار به جز یک آهنگ اصلی دریافت نکرد، با این حال صدایی که علیه آن بلند شده، یک تعهد واقعی است. به تازگی از رفتن به باغ‌وحش‌ها دست کشیدم، جایی که آن را به عنوان زندانی برای حیواناتی می‌دانم که هیچ جرمی مرتکب نشده‌اند. اما در شرایط کنونی جهان، به نظر می‌رسد اسارت آخرین خط دفاعی است. اگر دنیای دیگری وجود داشته باشد که مردم در آن بسیار بیشتر از جهان طبیعی خود آگاه باشند، من قطعاً می‌خواهم به آنجا بروم. اما زمین چیزی است که همه ما داریم و در نگهداری آن شکست خورده‌ایم، زمانی که زمان فرار می‌رسد، جایی برای رفتن نخواهید داشت. فقط به گزارش‌های اخیر آلودگی در شهرهای چین نگاه کنید، این چیزی است که من در فیلم‌هایی مانند "مه"، "جاده" دیده‌ام و همه آن‌ها در حال تحقق هستند. آخرالزمان از واقعیت دور نیست. مانند آنچه این فیلم می‌گوید، هنوز دیر نیست که برای خیر دست در دست هم بگذاریم. ۱۰/۱۰