فیلم Guys and Dolls 1955

من همیشه یک فرد بد و قمارباز بدی بوده‌ام. از این پس، می‌خواهم یک فرد خوب و قمارباز خوبی باشم. از شما سپاسگزارم. فیلم "پسران و دختران" به کارگردانی جوزف ال. منکیه‌ویچ و به صورت مشترک از نمایشنامه‌ای به همین نام اقتباس شده است که توسط منکیه‌ویچ، جو سوئرلینگ، آبه باروز و دیمون رانین نوشته شده است. بازیگران اصلی شامل مارلون براندو، ژان سیمونز، فرانک سیناترا،...

من همیشه یک فرد بد و قمارباز بدی بوده‌ام. از این پس، می‌خواهم یک فرد خوب و قمارباز خوبی باشم. از شما سپاسگزارم. فیلم "پسران و دختران" به کارگردانی جوزف ال. منکیه‌ویچ و به صورت مشترک از نمایشنامه‌ای به همین نام اقتباس شده است که توسط منکیه‌ویچ، جو سوئرلینگ، آبه باروز و دیمون رانین نوشته شده است. بازیگران اصلی شامل مارلون براندو، ژان سیمونز، فرانک سیناترا، ویویان بلین، رابرت کیت، استابی کِی، شلدون لئونارد، بی.اس. پلی و Johnny Silver هستند. موسیقی اثر فرانک لوسر و فیلم‌برداری توسط هری استرادلینگ است. قمارباز ناتان دیترویت (سیناترا) گزینه‌های کمی برای محل برگزاری بازی بزرگ خود دارد. او به ۱۰۰۰ دلار نیاز دارد تا از یک مالک گاراژ بخواهد که میزبان بازی باشد. ناتان شرط می‌بندد که اسکای مسترسان (براندو) نمی‌تواند سارا براون (سیمونز) را برای یک قرار ملاقات بیرون ببرد. با وجود چندی مقاومت، اسکای توانایی مذاکره برای یک قرار ملاقات را پیدا می‌کند به شرطی که افراد را به مأموریت او بیاورد. در همین حال، نامزد قدیمی ناتان، آدلاید (بلین)، می‌خواهد که او به روش‌های قانونی برگردد و با او ازدواج کند. با اینکه هرگز نمایشنامه را ندیده‌ام، هیچ مرجعی برای انتقال آن به پرده بزرگ ندارم. در حالی که با این باور که براندو و سیناترا به طور نامناسب انتخاب شده‌اند موافقم (براندو بازیگری بزرگ است که به سختی می‌تواند بخواند و سیناترا خواننده‌ای بزرگ است که نقش نادرستی به او داده شده است)، این فیلم همچنان برای سرگرمی شاد موجه است. ساموئل گلدویین پول زیادی برای انتقال این منبع به پرده نقره‌ای خرج کرده است و این موضوع در تولید کاملاً مشهود است (با اینکه گلدویین از بازگشت‌های مالی ناامید شد). آهنگ‌ها ساده هستند اما همگی به خوبی حس و حال را منتقل می‌کنند، رقص‌ها فوق‌العاده‌اند و عکاسی رنگی جذاب به چشم می‌آید. به طور کلی، منکیه‌ویچ، که اولین تجربه کارگردانی خود را در یک موزیکال دارد، کار خوبی انجام می‌دهد. باید فکر کرد که فیلم چقدر می‌توانست بهتر باشد اگر MGM، جین کلی را برای بازی در نقش اسکای مسترسان آزاد می‌کرد. با این حال، با جذابیت سیمونز و بلین و همچنین بازی فوق‌العاده استابی کِی، به راحتی می‌توان نقص‌ها را ببخشید و فقط به سفر رنگارنگ این فیلم لذت برد. ۷ از ۱۰ به نظر می‌رسد که من قبلاً موزیکال‌ها را بیشتر از حالا دوست داشتم یا اینکه اکنون انتخابی‌تر شده‌ام. این فیلم کلاسیک مرا تحت تأثیر قرار نداد. بازی‌ها قابل قبول بودند و داستان به خوبی پیش می‌رفت. اما وقتی به آهنگ‌ها می‌پرداختند، آیا نباید آرزو می‌کردید که همچنان در حال صحبت هستند؟ و این حتی به کیفیت خوانندگی مربوط نمی‌شود؛ من گوش شنوای خاصی برای موسیقی ندارم. آهنگ‌ها فقط برای من جالب نبودند و این همان نکته‌ای است که در یک موزیکال مهم است، درست است؟ شاید فقط من اینطور فکر می‌کنم. شاید من به مدت طولانی به ایستگاه پالس در سیریوس گوش داده‌ام و به یک نقطه عطف نیاز دارم تا مرا به خود جلب کند. با وجود جنجال‌های گزارش شده درباره اینکه چه کسی در این اقتباس جذاب از داستان‌های کوتاه دیمون رانین چه نقشی را بازی کرده است، فکر می‌کنم انتخاب درست بوده است. فرانک سیناترا در نقش "ناتان دیترویت"، میزبان یک بازی قمار مشهور در نیویورک است. اما این هفته، با حضور برخی قماربازان بزرگ از شهرهای دیگر، از جمله افسانه "اسکای مسترسان" (مارلون براندو) در شهر - او نمی‌تواند محلی پیدا کند، مگر اینکه ۱۰۰۰ دلار پیدا کند. یک دوراهی؟ در این میان، براندو شرط می‌بندد که نمی‌تواند "سارا براون" (ژان سیمونز)، مأمور مسیحی محلی و سخت‌گیر را متقاعد کند که با او به هاوانا بیاید. در اینجا شرط‌های زیادی وجود دارد... چیزی که این فیلم را برای من متمایز می‌کند، این است که بیشتر بر روی شخصیت‌های مرد متمرکز است؛ رقص‌های بسیار choreographed سنتی کمی وجود دارد؛ شخصیت‌ها قوی‌تر هستند - به‌ویژه براندو و سیمونز؛ و انتخاب بازیگران بر اساس سینما و نه ستاره‌های تئاتر است. حالا هیچ‌کس هرگز نمی‌تواند بگوید که براندو یک خواننده طبیعی متولد شده بود؛ اما این اهمیتی ندارد - اجرای او از "Luck be a Lady" اثر فرانک لوسر دارای جذابیت و یک حس زندگی است که به احتمال زیاد از یک بازیگر حرفه‌ای صحنه‌ای به دست نمی‌آمد. به همین ترتیب، ژان سیمونز به خوبی در نقش نجات‌دهنده سخت‌گیر عمل می‌کند و به طرز دلنشینی در آهنگ "A Woman In Love" و "Follow the Fold" (با براندو) می‌رقصد. البته سیناترا در "آدلاید" در عنصر خود است، ادای احترامی به ویویان بلین که فوق‌العاده است و در نقش دختر همیشه در معرض تحقیر سیناترا، با یک روتین فوق‌العاده آهنگ و رقص به "Pet Me Poppa" می‌پردازد. در نهایت، با این حال، فکر می‌کنم تقدیرها در واقع متعلق به استابی کِی ("Nicely-Nicely") برای رهبری فوق‌العاده‌اش در "Sit Down You're Rockin' the Boat" است. به ضرر فیلم، رابطه‌ای بین دو شخصیت اصلی وجود ندارد و این واقعاً به چشم می‌آید - در بعضی مواقع شبیه دو گربه‌ای که با هم دعوا می‌کنند، اما به طور کلی، این یک اسپین پُرسرعت و شیک از دغل‌بازان و گانگسترهاست که قطعاً من را خندانده و پایم را به ضرب آهنگ زده است.