فیلم Dirty Dancing 1987

این فیلم ممکن است احساساتی باشد، اما در کل قابل قبول است و می‌توانست خیلی بدتر باشد. معمولاً از این نوع فیلم‌ها فرار می‌کنم، اما با توجه به مرگ اخیر پاتریک سویزی و لذت زیادی که از فیلم «نقطه شکست» بردم، تصمیم گرفتم یکی دیگر از بهترین نقش‌های او را ببینم. وقتی در نوجوانی اولین شغل دی‌جی خود را در K-102 FM در ووداستوک آغاز...

این فیلم ممکن است احساساتی باشد، اما در کل قابل قبول است و می‌توانست خیلی بدتر باشد. معمولاً از این نوع فیلم‌ها فرار می‌کنم، اما با توجه به مرگ اخیر پاتریک سویزی و لذت زیادی که از فیلم «نقطه شکست» بردم، تصمیم گرفتم یکی دیگر از بهترین نقش‌های او را ببینم. وقتی در نوجوانی اولین شغل دی‌جی خود را در K-102 FM در ووداستوک آغاز کردم، معمولاً تماس‌هایی دریافت می‌کردم که خواهان یکی از سه آهنگ محبوب از موزیک‌متن فوق‌العاده و نوستالژیک آن بودند: «چشم‌های گرسنه» از اریک کارمن، «مثل باد» از سویزی یا «زمان زندگی‌ام» از بیل مدلی و جنیفر وارنز. حالا، تقریباً سه دهه بعد، دیدن موزیکی که قبلاً در امواج رادیو پخش می‌کردم، در یک زمینه سینمایی جالب است. تماشای این فیلم به عنوان یک ادای احترام به هنر سویزی خوب بود (او در باله کلاسیک و بازیگری آموزش دیده بود)، اما هیچ علاقه‌ای به دنباله یا بازسازی آن ندارم، مگر اینکه به عنوان هدیه‌ای خاص برای همسرم، تامی، باشد. این فیلم سرگرم‌کننده‌ای است که در مکان‌های سرسبز آپالاش فیلم‌برداری شده، اما نویسندگی آن به هوش بیننده احترام نمی‌گذارد. فیلم «رقص کثیف» که در سال 1987 منتشر شد و توسط امیل آردولینو کارگردانی شده، پاتریک سویزی را در نقش جانی کاسل، مربی رقص طبقه کارگر در یک استراحتگاه کوهستانی در کاتسکیل در سال 1963 به تصویر می‌کشد. جنیفر گری نیز در نقش «بیبی»، دختر 17 ساله یک پزشک یهودی ثروتمند که در آن استراحتگاه تعطیلات می‌گذارند، بازی می‌کند. او به جای شریک رقص جانی می‌آید، زیرا شریکش حامله شده است، هرچند نه از جانی. بیبی به طور طبیعی به جانی علاقه‌مند می‌شود. این فیلم در سال 1987 یکی از درام‌های عاشقانه موفق بود، اما در واقع در مقایسه با دو فیلم رقص دیگر دهه 80، یعنی «فلاشدنس» (1983) و «فوت‌لوس» (1984) کمتر در باکس آفیس داخلی فروش کرد. دو بازیگر اصلی فیلم نقطه قوت آن هستند. سویزی در اوج خود بود و جنیفر گری هم زیبا و چابک، مثل یک غزال. در واقع، گری در زمان فیلم‌برداری 26 ساله بود، هرچند به خوبی نقش یک نوجوان را ایفا می‌کرد. سویزی، اما 34 ساله بود و این سن را به خوبی نشان می‌داد، هرچند که خوش‌فرم و فیت بود. مکان‌های سرسبز آپالاش فوق‌العاده‌اند و داستان توجه شما را جلب می‌کند، اما شما نسبت به سوءتفاهم احمقانه‌ای که در آن پدر بیبی فرض می‌کند جانی باعث حامله شدن شریکش شده، چشمانتان را می‌چرخانید و به طرز عجیبی هیچ‌کس او را تصحیح نمی‌کند. همچنین شخصیت‌ها همیشه در زمان‌های نادرست چیزهای نادرستی می‌گویند که سوءتفاهم را ادامه می‌دهد. علاوه بر این، اتحاد جنسی جانی و بیبی به دلیل زمانه، سن بیبی (17 ساله) و تربیتش هم زودرس و هم غیرقابل باوری است. فرانکی آوالون یک بار درباره فیلم‌های «ساحلی» اوایل دهه 60 سؤال شد که آیا روابط مرد و زن همان‌طور که نشان داده شده «کاملاً پاک» بودند و او پاسخ داد (به طور خلاصه): «در آن زمان به عنوان یک نوجوان، 'رفتن تا انتها' حتی به عنوان یک گزینه در نظر گرفته نمی‌شد.» به وضوح استثنای این قاعده می‌تواند بچه‌های بد از «سمت دیگر ریل‌ها» باشد. علاوه بر این، واقعیت اینکه جانی با دختر پزشک، که یک نوجوان است، رابطه جنسی دارد، نمی‌تواند به نفع او باشد. بنابراین، حتی بدون سوءتفاهم، دلیلی وجود ندارد که پدر به جانی نزدیک شود. پس چرا پزشک در پایان به جانی احترام می‌گذارد، در حالی که او با دختر زیر سن قانونی‌اش رابطه دارد و به وضوح از او بزرگ‌تر است؟ هرچند می‌توان استدلال کرد که او ناآگاه است و لزوماً نمی‌داند که آن‌ها قبلاً رابطه جنسی دارند. این نوع نقص‌ها نشان‌دهنده ضعف نویسندگی است و برای هر کسی که ذره‌ای هوش دارد، توهین‌آمیز به نظر می‌رسد. با این حال، اگر بتوانید از این مشکلات عبور کنید، فیلم سرگرم‌کننده‌ای است. صحنه‌های رقص در بخش کارکنان شبیه به رابطه جنسی عمودی با لباس هستند. فکر می‌کنم به همین دلیل است که به آن «رقص کثیف» می‌گویند، نه؟ اما این یکی دیگر از نقص‌های فیلم است: این صحنه‌ها آن‌قدر پرشور و هماهنگ شده‌اند که به بیننده با بلندگو فریاد می‌زنند: «این یک فیلم است؛ واقعی نیست.» با این حال، گری زیباست، سویزی مرد فوق‌العاده‌ای است و مکان‌های زیبا و سرسبز آپالاش نقطه قوت فیلم هستند که در Mountain Lake Resort، پمبروک، ویرجینیا و Lake Lure، کارولینای شمالی فیلم‌برداری شده‌اند. این فیلم 1 ساعت و 45 دقیقه طول می‌کشد. نویسنده: الینور برگشتاین. درجه: B-/C+ فیلمی نسبتاً ساده با داستانی که بیشتر بهانه‌ای برای نمایش صحنه‌های رقص است و به مسائل جنسیتی و طبقاتی که مطرح می‌کند، سطحی برخورد می‌کند، اما در کل فیلم جالبی است و به عنوان یک فرد دو جنسی، به هر حال از آن خوشم می‌آید. فیلمی قابل قبول. قسمت‌های زیادی از آن کلیشه‌ای بود که از آن خوشم نیامد. اما رقص و داستان عاشقانه‌اش را دوست داشتم. فکر می‌کنم در آن زمان بهتر بوده است. فیلمی به یاد ماندنی. نمی‌دانم چرا تا به حال این فیلم را ثبت نکرده بودم، با توجه به اینکه فیلمی است که در دوران کودکی به خاطر علاقه مادرم به آن، زیاد تماشا کردم. بهتر است دیر از هرگز. «رقص کثیف» فیلمی سرگرم‌کننده است - کلیشه‌ای، اما سرگرم‌کننده. آهنگ‌سازی عالی آن، که در صحنه کلاسیک «(زمان زندگی‌ام را داشته‌ام)» به اوج خود می‌رسد، کمک می‌کند. فیلم در مدت زمان 100 دقیقه به سرعت پیش می‌رود و شیمی فوق‌العاده‌ای بین دو بازیگر اصلی، پاتریک سویزی و جنیفر گری وجود دارد که هر دو عملکرد قوی دارند. جری اورباخ (آیا فقط من او را با جاناتان هاید اشتباه می‌گیرم؟ احتمالاً.) هم خوب است. همان‌طور که انتظار می‌رفت، شماره‌های رقص نیز همه عالی هستند. هرگز به پیش‌درآمد 2004 «رقص کثیف: شب‌های هاوانا» نپرداخته‌ام. آن هم در نوبت است، هرچند امید زیادی ندارم - اما خواهیم دید.