فیلم Bride of Frankenstein 1935

ارنست تزیجر در دنباله‌ی «فرانکنشتاین» به کارگردانی جیمز ویلی، به عنوان دانشمندی که هنر رشد بافت‌ها را به جای برداشت آن‌ها به کمال رسانده است، فوق‌العاده عمل کرده است. او وقتی با هیولای اصلی بارون فرانکنشتاین ملاقات می‌کند، به همراه او تلاش می‌کند تا بارون را وادار کند تا همسری برای بورِیس کارلوف، هیولای تنها، خلق کند. این داستان، ترکیبی جذاب از علم‌تخیلی، وحشت و...

ارنست تزیجر در دنباله‌ی «فرانکنشتاین» به کارگردانی جیمز ویلی، به عنوان دانشمندی که هنر رشد بافت‌ها را به جای برداشت آن‌ها به کمال رسانده است، فوق‌العاده عمل کرده است. او وقتی با هیولای اصلی بارون فرانکنشتاین ملاقات می‌کند، به همراه او تلاش می‌کند تا بارون را وادار کند تا همسری برای بورِیس کارلوف، هیولای تنها، خلق کند. این داستان، ترکیبی جذاب از علم‌تخیلی، وحشت و حتی عشق است، زیرا هیولا در نهایت دارای «انسانیت» بیشتری نسبت به هر دو دانشمند می‌شود. اونا اوکانر و السا لنچستر نیز به خوبی در نقش‌های خود ظاهر شده‌اند، هرچند که نقش آن‌ها محدود است. جلوه‌های ویژه این فیلم نسبت به بسیاری از فیلم‌های علمی تخیلی که بیست سال بعد ساخته شدند، بهتر به نظر می‌رسد و موسیقی کلاسیک استفاده شده در آن تنش، شادی، عشق و ناامیدی را به طور فراوان به تصویر می‌کشد تا به نوعی کمبود متن را جبران کند. به راحتی می‌توان گفت که این فیلم یکی از بهترین‌های «فرانکنشتاین» است. این فیلم کلاسیک یونیورسال از سال 1935 یکی از نخستین دنباله‌ها به یک فیلم اصلی به حساب می‌آید و به نوعی مفهوم فرنچایز سینمایی یا حداقل سه‌گانه سینمایی را آغاز کرد: فیلم 1931، این دنباله و فیلم بعدی «فرانکنشتاین، پسر» (1939) همگی بورِیس کارلوف را به عنوان هیولا به تصویر می‌کشند و بازیگران و شخصیت‌های مشترکی دارند. این فیلم دارای یک داستان و پایان واضحی است که در فیلم سوم به آن می‌رسد. والری هابسون به عنوان الیزابت فرانکنشتاین (که جایگزین مِی کلارک از فیلم اول شده است) یکی از نکات قوت در جبهه‌ی زنان است. در همین حال، السا لنچستر نقش دوگانه‌ی ماری شلی و شخصیت اصلی را در انتهای فیلم ایفا می‌کند. پیش‌درآمد فیلم یک مشکل مشهود دارد زیرا ماری این دنباله را به لرد بایرون و پرسی بیش شلی منتقل می‌کند، که مدت زیادی پس از موفقیت «فرانکنشتاین» منتشر شده در سال 1818 است. از آن‌جایی که فیلم به وضوح شامل مد و فناوری اوایل دهه 1930 است که با عناصر قرن نوزدهم ترکیب شده، ماری باید پیش‌بینی می‌کرد که در آینده دور چه خواهد بود، حداقل تا سال 1899 (که تاریخ قبر یک زن تازه‌درگذشته در داستان است). این یکی از آن مواقع نادر است که دنباله بهتر از فیلم اول است. این فیلم با کمدی بیشتر (اما نه به حد زیاد) مشخص می‌شود، دوستی به یادماندنی هیولا با یک مرد نابینا در جنگل و این واقعیت که او یاد می‌گیرد به صورت یک‌سیلابی صحبت کند (که کارلوف به آن اعتراض داشت). این یک افزودنی نمادین به داستان فرانکنشتاین است، یک تراژدی وحشت‌زای گوتیک که با تفسیرهای فراموش‌نشدنی از هیولا و «عروس» او مشخص می‌شود. این فیلم سیاه و سفید 75 دقیقه طول می‌کشد و به طور کامل در استودیو یونیورسال در لس آنجلس بزرگ فیلمبرداری شده است. نمره: B+