فیلم Parthenope 2024

در پیوند با زیبایی افسانه‌ای آفرودیت، "پارتنوپه" (سلسته دلا پورتا) در دریا به دنیا می‌آید و به یک وسوسه‌گر بزرگ برای هم‌عصران مردش تبدیل می‌شود. نخستین نفر برادر وسواسی او "رایموندو" (دانیله رینزو) است و دیگری دوست دوران کودکی او "ساندرینو" (داریو آیتا) که عشق یک‌سویه‌اش به او او را به جنون می‌کشاند. اما وسواس برادرش قابل مقایسه با او نیست. زمانی که این سه...

در پیوند با زیبایی افسانه‌ای آفرودیت، "پارتنوپه" (سلسته دلا پورتا) در دریا به دنیا می‌آید و به یک وسوسه‌گر بزرگ برای هم‌عصران مردش تبدیل می‌شود. نخستین نفر برادر وسواسی او "رایموندو" (دانیله رینزو) است و دیگری دوست دوران کودکی او "ساندرینو" (داریو آیتا) که عشق یک‌سویه‌اش به او او را به جنون می‌کشاند. اما وسواس برادرش قابل مقایسه با او نیست. زمانی که این سه نفر تصمیم می‌گیرند سفری بدون برنامه از خانه‌شان در ناپل به جزیره نزدیک کپر انجام دهند، او با نویسنده و الکلی سالخورده آمریکایی "چیور" (گری اولدمن) آشنا می‌شود که او را جذاب می‌یابد، اما به نظر می‌رسد که از جذابیت‌های او مصون است و او به چنین چیزی عادت ندارد. در طول این سفر بی‌فکر، درک غم‌انگیزی از واقعیت‌های زندگی‌شان بر آن‌ها فرود می‌آید و حس‌های غم، طرد و توخالی بودن را در آن‌ها بیدار می‌کند. این فیلم با تصاویری زیبا به تصویر کشیده شده است، دیالوگ‌های کمی دارد و شیمی جنسی، هرچند به‌طور صریح، در آن به وفور وجود دارد. این اثر بصری بسیار extravagant اما به طرز ناامیدکننده‌ای بدون روح است. به نوعی مانند یک کارت پستال است که تصویر زیبایی بر روی آن وجود دارد اما کلمات کافی برای توسعه شخصیت‌ها یا پر کردن استخوان‌های به‌خوبی شکل‌گرفته‌شان وجود ندارد. واقعاً وقتی ساعت دوم فیلم شروع به کش آمدن می‌کند، کل اثر بیشتر شبیه به یک تمرین خودشیفتگی تکراری به نظر می‌رسد که ممکن است ریشه در اسطوره‌ها داشته باشد اما فراتر از سطحی‌نگری نمی‌تواند ارتباط برقرار کند. این فیلم شیک و باکلاس است و ارزش تماشا را دارد - اما به نظر می‌رسد که تنها چیزی که پائولو سورنتینو از ما می‌خواهد، نگاه کردن است.