فیلم X-Men: Apocalypse 2016

این فیلم واقعاً قدمی به جلو برای فرانچایز ایکس من نیست. اگرچه این فیلم نسبت به بدترین‌های این سری فاصله دارد، اما به‌طور کلی ناامیدکننده بود. تا به اینجا، هر فیلم ایکس من به کارگردانی برایان سینگر عالی بوده است. «آپوکالیپس» به‌هیچ‌وجه فیلم بدی نیست، اما با توجه به تاریخ سینگر و خود فیلم، ناامیدکننده است. برخی از بازیگران، مثل جنیفر لارنس، به‌طور کامل در این...

این فیلم واقعاً قدمی به جلو برای فرانچایز ایکس من نیست. اگرچه این فیلم نسبت به بدترین‌های این سری فاصله دارد، اما به‌طور کلی ناامیدکننده بود. تا به اینجا، هر فیلم ایکس من به کارگردانی برایان سینگر عالی بوده است. «آپوکالیپس» به‌هیچ‌وجه فیلم بدی نیست، اما با توجه به تاریخ سینگر و خود فیلم، ناامیدکننده است. برخی از بازیگران، مثل جنیفر لارنس، به‌طور کامل در این قسمت غایب بودند. جلوه‌های ویژه CGI در بسیاری از نقاط فیلم به‌قدری ضعیف بودند که ناخوشایند به نظر می‌رسیدند، حتی در اوج داستان. طرح و برنامه آپوکالیپس پر از اشکال و کم‌عمق بود و همه شخصیت‌های جدید هم نتوانستند تأثیرگذار باشند. با این حال، نکات مثبتی هم وجود داشت. برخی از لباس‌های جدید جالب بودند و داستان‌های فرعی بسیاری وجود داشت که من را به‌شدت جذب کردند. فاسبنر و مک‌آوی همیشه عالی هستند. این فیلم قطعاً در مقایسه با فیلم‌هایی مانند «ایکس من: آخرین ایستادگی» که واقعاً ضعیف بود، شکست محسوب نمی‌شود. نمره نهایی: ★★½ - چیزهای زیادی وجود داشت که برای من جذاب بود، اما به‌عنوان یک کل خوب عمل نکرد. من تقریباً تمام فیلم‌های ابرقهرمانی اخیر را دیده‌ام، اما این فرانچایز هیچ‌گاه برای من جذاب نبوده است. متأسفانه باید بگویم که سری «ایکس من» هرگز برایم قابل درک نبود. وقتی به «ولورین» می‌رسیم، نظر من متفاوت است، زیرا آن فیلم‌ها را دوست داشتم. هیو جکمن به‌عنوان لوگان، تنها شخصیت «ایکس من» است که دوستش دارم، پس این فیلم نیز برای من دوباره ضیاع زمان بود. من حتی از «چهار شگفت‌انگیز» که به تازگی بازسازی شده لذت بردم، اما این یکی نه. داستان جدیدی وجود ندارد و طرح آن دزدی از فیلم‌های مختلف است. یک نیروی باستانی بیدار می‌شود که سعی دارد با نابود کردن همه‌چیز، بر دنیا تسلط یابد. بنابراین، موتانت‌ها دست به دست هم می‌دهند تا او را متوقف کنند و می‌دانیم در پایان چه اتفاقی می‌افتد. به جز جلوه‌های ویژه، این فیلم بسیار خسته‌کننده است و زمان ۱۵۰ دقیقه‌ای آن یک شوخی طولانی دیگر بود که هیچ‌کس به آن نمی‌خندد. نه تنها من، بلکه بسیاری از افراد، حتی طرفداران «ایکس من»، از این فیلم ناراضی بودند. این نشان می‌دهد که دوران همکاری برایان سینگر با این فرانچایز تقریباً به پایان رسیده است. بنابراین قرار است یک کارگردان جدید بیاید و این یک ناامیدی دیگر است، زیرا نمی‌دانم چقدر می‌خواهند این سری را ادامه دهند. به هر حال، همان‌طور که گفتم، هیچ‌گاه طرفدار این جهان نبوده‌ام و نخواهم بود، بنابراین زیاد اهمیت نمی‌دهم. فقط هر زمان که فیلم‌ها منتشر می‌شوند، آنها را تماشا می‌کنم و مطمئناً به حسرت می‌انجامد. در عوض، منتظر فیلم نهایی «ولورین» با هیو جکمن هستم. نمره: ۵/۱۰ «ایکس من: آپوکالیپس» نمونه‌ای از آنچه از یک فیلم مارول ایکس من انتظار دارید است. داستان و عمق کم و جلوه‌های ویژه و اکشن زیاد. به‌طور خلاصه، این دقیقاً همان چیزی است که من به‌عنوان یک علاقه‌مند به علم تخیلی و فانتزی انتظار دارم و امیدوارم. ایکس من با تهدید جدیدی به‌نام اولین موتانت جهان روبه‌رو می‌شود. طبیعی است که این موتانت واقعاً یک سوپر موتانت است که به‌طور قابل توجهی قوی‌تر از هر موتانت «عادی» دیگر است. و به‌طور طبیعی، این سوپر موتانت در مسیری برای نابودی و تسلط بر دنیا قرار دارد. این شخصیت منفی را دوست داشتم. او یک شخصیت منفی تمام‌عیار و قدرتمند است و حریف شایسته‌ای به‌حساب می‌آید. هیچ تلاشی برای دوست‌داشتنی کردن او وجود ندارد یا توضیح نمی‌دهد که چرا او بد شده است. این شخصیت بدجنس است و باید متوقف شود. داستان، پیچیدگی زیادی ندارد، اما در چارچوب یک فیلم ابرقهرمانی مارول، داستان خوبی است. این فیلم در دنیای «پیش‌درآمد» ایجاد شده توسط «ایکس من: کلاس اول» قرار دارد. فیلم چند موتانت جدید به تیم پروفسور ایکس اضافه می‌کند. برخی از آنها به لطف دستکاری‌های آپوکالیپس، هرچند که در ابتدا در سمت بد قرار دارند. فیلم با سرعت مناسبی پیش می‌رود و همان‌طور که ذکر شد، صحنه‌های اکشن و جلوه‌های ویژه زیادی در طول فیلم به تصویر کشیده می‌شوند. شخصاً جلوه‌های ویژه را بسیار خوب یافتم. حتی در برخی مواقع شگفت‌انگیز بودند. من به جلوه‌های ویژه علاقمند هستم، بنابراین این موضوع برایم بسیار خوشایند بود. پایان فیلم مطمئناً درهای جدیدی را برای فیلم‌های آینده ایکس من باز می‌کند و من قطعاً دوست دارم این فرانچایز ادامه یابد. این تقریباً دو ساعت و نیم در مقابل تلویزیون برای من بسیار لذت‌بخش بود. این نقد ممکن است شامل اسپویلر باشد. پس از لذت بردن بی‌نظیر از تغییراتی که فرانچایز ایکس من پس از ناامیدی «ایکس من: آخرین ایستادگی» به خود دید، بسیار هیجان‌زده بودم که این فیلم را ببینم. من عاشق کامیک‌ها هستم، اما هرگز به ایکس من علاقه‌مند نشدم، بنابراین می‌توانم برخی از نادرستی‌ها را که به نظر طرفداران دوآتشه خُودشان آزاردهنده می‌آید، عذرخواهی کنم. من فقط از فیلم‌ها لذت بردم. «ایکس من: آپوکالیپس» ضعیف‌ترین فیلم از زمان فیلم‌های ضعیفی مانند «آخرین ایستادگی» و «ولورین: ریشه‌ها» است. این فیلم واقعاً چیز زیادی برای ارائه نداشت. یکی از بزرگ‌ترین انتقادات به مارول (بله، می‌دانم فیلم‌های ایکس من توسط استودیو مارول تولید نمی‌شوند، اما در مورد ناشر رسانه اصلی صحبت می‌کنم) این است که شخصیت‌های منفی‌اش ضعیف هستند. بزرگ‌ترین شرور این فرانچایز، مگنتو است که به‌راحتی جذاب‌ترین و سرگرم‌کننده‌ترین شخصیت منفی مارول بر روی پرده است. اگرچه ما با استرایکر و تراسک و سنتینل‌هایش برخوردهایی داشتیم، اما این اولین فیلمی است که در آن ایکس من با یک سوپر شرور واقعی که مگنتو نیست، روبه‌رو شده است. اما تقریباً به نظر می‌رسد که کارگردان برایان سینگر خود را در یک بن‌بست قرار داده است. این شرور بسیار قدرتمند بود و می‌توانست به‌راحتی بدون کمک «چهار سوار» اهدافش را محقق کند. او می‌توانست در عرض چند دقیقه دنیا را به پایان برساند، تماماً به تنهایی. اما البته، این موضوع یک فیلم خسته‌کننده می‌ساخت، بنابراین سینگر و همکارانش باید فکر می‌کردند که با قدرتمندترین و خطرناک‌ترین موتانت جهان چه کار کنند تا دو ساعت قبل از اوج نهایی بگذرد. صحنه‌هایی وجود داشت که شروران به‌طور واقعی در بیابان نشسته بودند و درباره چگونگی نابودی یک شهر در افق صحبت می‌کردند. صحنه‌هایی وجود داشت که قدرتمندترین شرور به دنبال جذب شخصیت‌های منفی ضعیف‌تر برای پیوستن به خود بود. واقعاً، سینگر نمی‌دانست با این شخصیت چه کند. چگونه می‌توان در برابر این شخصیت بدجنس که بسیار قدرتمند است، درام و تنش ایجاد کرد؟ خوب، نمی‌توان. البته، پس از دو ساعت تماشای قدرتمندترین موتانت تاریخ که درباره کارهایی که قرار است انجام دهد صحبت می‌کند (به‌جای اینکه فقط آن را انجام دهد)، او سرانجام خشمش را آزاد می‌کند. به جز اینکه، ایکس من واقعاً قدرتمندترین موتانت جهان یعنی ژان گرای را در کنار خود دارد. پس باز هم، چرا ژان در ده دقیقه اول فیلم آپوکالیپس را نابود نمی‌کند؟ زیرا زمان فیلم نیاز به پرکننده دارد. و اساساً این فیلم همین است: پرکننده. آنها یک مفهوم را ایجاد کردند که جنبه داستانی آن را مشکل‌ساز می‌کند. و به‌جای اینکه مفهوم را اصلاح کنند یا با داستان‌های فرعی آن را گسترش دهند، فقط فرض کردند که انفجارها و مبارزات ابرقهرمانی کافی است تا فیلم را پیش ببرد. این یک ناامیدی بزرگ پس از «روزهای آینده گذشته» (بهترین فیلم ایکس من تا به امروز، به عقیده من) است. برایان سینگر معمولاً برخی از بهترین فیلم‌های این فرانچایز را کارگردانی کرده است، اما این یکی واقعاً ضعیف است. شخصیت‌های زیادی وجود دارند که توسعه کافی ندارند و شخصیت منفی بسیار ضعیف است. اسکار آیزاک بازیگر با استعدادی است، اما حتی او نمی‌تواند آپوکالیپس را تحت آن آرایش آبی خنده‌دار جالب کند. شخصیت‌هایی مانند آنجل و پسلاک، به‌عنوان سواران آپوکالیپس، به‌طور سطحی نوشته شده‌اند و به‌سختی شخصیتی دارند. همچنین، واقعاً مضحک است که شخصیت منفی میستیک در این فیلم به یک الگو و رهبر برای ایکس من تبدیل می‌شود. جنیفر لارنس در تمام مدت خسته به نظر می‌رسید و به‌سختی به عنوان میستیک واقعی خود ظاهر می‌شود، هرچند که قرار است یک موتانت با افتخار باشد. یک ناامیدی واقعی. این فیلم در سال ۲۰۱۶ منتشر شد و توسط برایان سینگر کارگردانی و نوشته شده است. «ایکس من: آپوکالیپس» تیم را با اولین موتانت، آپوکالیپس (اسکار آیزاک) روبه‌رو می‌کند که ریشه‌هایش به مصر باستان برمی‌گردد. پس از هزاران سال در حالت سکون، آپوکالیپس از وضعیت جهان ناامید شده و بنابراین تیمی از موتانت‌های شایسته را، از جمله مگنتوی ناامید (مایکل فاسبنر)، استخدام می‌کند تا بشریت را نابود کند و نظم جدیدی بسازد که بر آن حکومت خواهد کرد. پروفسور ایکس (جیمز مک‌آوی)، با کمک ریون (جنیفر لارنس)، تیمی از جوانان ایکس من را برای متوقف کردن بزرگ‌ترین دشمن خود و نجات بشریت از نابودی کامل رهبری می‌کند. جاش هلمَن به‌عنوان سرهنگ استرایکر در این فیلم حضور دارد. این فیلم ششمین فیلم در این فرانچایز است (بدون احتساب چندین فیلم اسپین‌آف) و به‌راحتی یکی از بهترین‌ها محسوب می‌شود. این فیلم شامل بسیاری از بهترین عناصر ایکس من و همه چیزهایی است که من در یک فیلم عالی ایکس من می‌خواهم: هدف دائمی پروفسور ایکس برای ایجاد یک پناهگاه آموزشی برای موتانت‌های جالب از سراسر جهان؛ عشق او به مویرا (روز بیرن)؛ تسلط فزاینده مگنتو بر قدرت‌هایش و تلاش او برای مقابله با بشریت متعصب؛ تمرکز بیشتر بر سایکلاپس (تی شریدان) و قدرت قوی او که در سه‌گانه اصلی نادیده گرفته شده بود؛ بازیگری برجسته برای بازی ژان گرای (سوفی ترنر) که به‌مراتب بهتر از فامکه یانسون است؛ جذابیت فوق‌العاده الیویا مان به‌عنوان پسلاک؛ زیر داستان شایسته درباره سلاح ایکس با حضور مهمان ولورین (هیو جکمن)؛ مجموعه‌ای عالی از موتانت‌های جوان مانند استورم (الکساندرا شیپ)، بیست (نیکولاس هالت)، کوئیکسیلور (اوان پیترز)، نایت‌کلاور (کودی اسمیت-مک‌فی)، هاوک (لوکاس تی‌ل) و آنجل (بن هاردی)؛ یک شرور اصلی شایسته به‌عنوان دکتر دوم و ثاناتوس؛ یک عمل نهایی حماسی و آپوکالیپتیک (متأسفم)؛ می‌توانم ادامه دهم. این به این معنا نیست که فیلم بدون نقص است؛ پرولوگ کارتون‌مانند و بزرگ‌نمایی‌شده در مصر باستان نمونه‌ای از این نقص است. این فیلم ۱۴۴ دقیقه طول دارد و در کبک، کانادا (پارک گرینفیلد، مونترال و اوکا) فیلمبرداری شده است. نمره: A- فیلم پر از اکشن با بازی خوب است، اما آپوکالیپس (شرور) از نظر خلاقیت ضعیف است. «ایکس من: آپوکالیپس» یک فیلم متوسط در این فرانچایز محترم «ایکس من» است.